Dag 3 - Rustig aan in Costa Calma
Door: Anna on Tour
Blijf op de hoogte en volg Anna
08 November 2014 | Spanje, Costa Calma
Dag 3 – Zaterdag 8 november 2014 – Dagje rust in Costa Calma
De naam alleen al van dit eiland trekt me aan want Fuertoventura betekent letterlijk ‘sterk avontuur’.
Het is al jaren dat ik ervan droomde om ooit dit eiland te bezoeken. Ik zei altijd: ‘als ik moet kiezen tussen de 7 eilanden op de Canarische, dan verkies ik om Fuertoventura te bezoeken. Dat was uiteraard lang voor ik een liefde begon te koesteren voor alles die met vulkanen te maken heeft! Als ik aan Fuertoventura dacht, dan dacht ik vooral aan zand, veel zand en wind, héél veel wind. En aan schilderachtige dorpjes in een Sahara –achtige uitgestrektheid. Benieuwd nu of mijn fantasie over dit eiland ook strookt aan de realiteit.
Fuertoventura is het 2de grootste eiland van de Canarische eilanden na Tenerife. Het is zo’n 1731 km², 110 km lang en 30 km breed. De mooiste stranden bevinden zich dichtbij Corralejo in het Noorden van het eiland en dichtbij Jandia in het Zuiden. Jandia ben ik gisteren met de taxi al gepasseerd en ik wil er zeker terug naartoe. Daarom ben ik me deze ochtend een auto gaan reserveren zodanig dat ik de volgende 2 dagen op uitstap kan. Morgen wil ik alvast graag de Peninsula de Jandia (schiereiland Jandia) volledig gaan verkennen.
Maar eerst een woordje uitleg over Costa Calma:
Costa Calma is een chic en modern oord vol smaakvolle architectuur. Het ligt aan de noordkant van Playa del Sotavento, het langste en meest pittoreske strand van het eiland, waar het uitstekend surfen is. De eerste woonhuizen werden in de jaren zestig gebouwd en het eerste hotel in 1977. De snelle groei van Costa Calma droeg bij aan de aanleg van een asfaltweg tussen Puerto del Rosario en Morro Jable. De bouw van een zeewaterzuiveringsinstallatie volgde in 1986. Halverwege de jaren negentig begonnen bouwwerkzaamheden op grote schaal voor het toerisme en werd Costa Calma uitgebreid met tal van hotels, restaurants en winkels.
In de omgeving ligt het dorpje La Lajita 6 km noordwaarts van Costa Calma. Toeristen komen hier voor de ‘Zoo Parque de los Camellos’, waar 200 exotische vogelsoorten en zoogdieren uit de hele wereld leven. Een plaatselijke tuincentrum verkoopt tropische en subtropische plantensoorten en ook inheemse planten. Andere attracties zijn een kamelentocht van een halfuur en papegaaienshows. Vlak bij het vissersdorp La Lajita ligt de archeologische vindplaats La Atalayita. De aanwezigheid van zoet water, de mogelijkheden voor vee om te grazen en de beschutte ligging zorgden samen voor goede omstandigheden om hier vele jaren geleden een nederzetting te bouwen.
Ik voel me nog steeds niet volledig fit, lichte koorts en hoofdpijn en erg moe. Waarschijnlijk zullen de eerste 2 reisdagen toch opnieuw wat teveel van mijn lichaam gevraagd hebben. Dus beslis ik dat ik vandaag beter een dagje rust invoer. Nu dit is helemaal geen straf als je met jullie eigen ogen zouden zien in wat voor mooie plek ik hier terechtgekomen ben. Ik begin mijn dag met een stevig ontbijt, om opnieuw op krachten te komen is mijn excuus hiervoor. Deze keer wil ik niet dezelfde fout maken als gisterenavond. Ik was namelijk redelijk laat gisteren gaan eten, daarom was het al wat frisjes geworden buiten om nog rustig op het terras te kunnen eten. Maar owee… wat een heksenketel in zo’n grote hotels. Al die Italianen samen in het restaurant, overal heen en weer geloop, enorm veel lawaai. En alhoewel er zoveel keuze was aan lekker eten, lange tafels vol, was mijn honger direkt voorbij. Ik voelde me opnieuw in een schoolrefter vol kinderen en wou gewoon zo snel mogelijk hier vandaan. Toch nog snel even de tijd genomen om te proeven van de paella want het was al een hele week dat ik hoopte om van zodra ik in Spanje zou zijn ik dit zou kunnen eten. Daarna nog wat gebakken vis en rijst, maar meer kon mijn maag niet aan. Deze ochtend heb ik dus gewacht tot 9 uur om te gaan ontbijten omdat ik dan zeker was dat het zonnetje het buitenterras zou opwarmen en ik me niet meer hoefde in die enorme luidruchtige zaal te begeven. En ongelooflijk maar waar, maar al die italianen zaten binnen te ontbijten! Buiten was de zon eigenlijk al wat te hevig aan het schijnen maar gelukkig waren er overal grote parasols voorzien. Wat zalig; dit is pas echt vakantie! Ik start mijn ontbijt op zijn engels, laat ons zeggen: witte bonen in tomatensaus, lekkere spekreepjes, warme worstjes, gekookt eitje en ook nog een omelet met paddestoelen, etc. Daarna doe ik het wat gezonder aan: lekkere versie smoothie van o.a. grote braambessen, wat fruit en een yoghurt. Het voelt zo fijn, dat ik nog eens een 3de keer ga ontbijten, deze keer verwen ik me op zijn spaans met een lekkere donut. Het terras is zo zalig dat ik blijf zitten en na een uurtje krijg ik weer zin in iets lekkers. Dus dan maar een 4de keer ontbijten, deze keer op zijn frans met een lekkere croissant en afsluitend met verschillende stukjes kaas. Zo dat ziet er naar uit dat ik deze middag geen geld zal hoeven te spenderen aan een middagmaal, want mijn buikje heb ik al goed vol.
Nog even genieten aan het zwembad, daarna een paar rondjes zwemmen in een van de verschillende zwembaden. Daarna wil ik ook de zee eens gaan uitproberen maar het water is toch redelijk koud. Ja het is dan ook geen Middellandse zee hier, maar de Atlantische Oceaan, die is sowieso altijd fris. Na het zwemmen en al dat eten, val ik in de namiddag gewoon in slaap (dat was rond 13u30) en kom pas terug wakker om 16u. Ja ja… ik ben duidelijk nog wat aan rust toe.
Maar voor jullie toch eerst nog een geschiedenisverhaaltje over Fuerteventura:
“Water, water, water! Zo groot is het verdriet dat de borst van deze arme mensen bedrukt;
water, Heer, ook al is het brak: waarom aarde, als hen water ontbreekt?”
Zo begint een sonnet van de Spaanse filosoof-dichter Miguel de Unamuno. Hij werd in 1924 om politieke redenen door dictator Primo de Rivera naar Fuerteventura verbannen. Zijn vertwijfelde roep om water is begrijpelijk. Tegenwoordig kan dit eiland, dat nog het meest weg heeft van de Sahara, beschikken over moderne waterzuiveringsinstallaties waar mens, plant en dier dankbaar gebruik van maken. Maar in Unamuno’s tijd was die droogte funest. Tal van bewoners vonden geen behoorlijk bestaan meer en emigreerden naar één van de andere Canarische Eilanden, Latijns-Amerika of het vasteland van Spanje. Vanaf eind jaren zestig veranderde dat door de opbloei van het toerisme en de bijbehorende nieuwe werkgelegenheid.
Nu de waterschaarste van de baan is, is Fuertoventura een uitgelezen vakantiebestemming voor zonaanbidders. Je vindt er eindeloze stranden in alle kleurschakeringen: van zilverwit, via oker en dieprood, tot zwart. En dat gecombineerd met een heerlijke warme zee in een rijk scala aan tinten groen en blauw.
Om daarvan te kunnen genieten is Fuertoventura inmiddels goed voorzien van luxueuze appartementen en bungalows. Niettemin is het eiland nog lang niet onder de voet gelopen. De toeristische onderkomens zijn namelijk beperkt tot een aantal ‘urbanicaciones’ of toeristencentra, zoals Correlejo, Caleta de Fustes en Morro del Jable. Er is dus nog voldoende kaal en onherbergzaam gebied om een indruk te krijgen van het lot van Unamuno. Hoewel daar meteen aan toegevoegd moet worden dat hij weliswaar klaagde over armoe en watergebrek, maar wel van het eiland ging houden. Hij sprak van een ‘oase in de woestijn van de civilisatie’.
Unamuno: in ballingschap.
Toen Miguel de Unamuno de Jugo, zoals de volledige naam van de Spaanse filosoof, dichter en (toneel)schrijver luidt, in 1924 kritiek uitte op dictator Primo de Ribera, was deze onverbiddelijk. Unamuno, op dat moment professor aan en rector van de universiteit van Salamanca, werd uit zijn functie ontheven en op een schip naar Fuertoventura gezet. Parlementslid en journalist Don Rodrigo Soriano onderging hetzelfde lot. Samen arriveerden zij in maart op Fuertoventura. Ze namen hun intrek in Hotel Fuertoventura in de hoofdstad, toentertijd nog Puerto Cabras geheten.
Unamuno maakte er snel vrienden. Hij reisde over het eiland, was geïnteresseerd in alle dorpjes, verdiepte zich in de historie van de Guanchen en proefde van de lokale gofio. Kortom: hij deed er alles aan snel in te burgeren. En binnen de kortste keren had het eiland hem voor zich gewonnen. Zijn impressies zou hij onder andere optekenen voor kranten in Las Palmas, Madrid en Buenos Aires.
Met Franse hulp slaagde hij erin op 9 juli 1924 in Caleta de Fustes te worden opgepikt door een zeilschip dat hem naar Las Palmas op Gran Canaria bracht. Daar wachtte zijn zoon hem op met goed en slecht nieuws: Primo de Ribera maakte een eind aan zijn ballingschap, maar liet hem niet terugkeren naar zijn universiteit. Daarop besloot Unamuno zijn ballingschap vrijwillig voort te zetten in Frankrijk, in de hoop zich daar efficiënter tegen het gewraakte Spaanse regime te kunnen verzetten. In Frankrijk publiceerde hij de sonnetten die hij grotendeels op het eiland had geschreven: ‘De Fuerteventura a Paris’.
Toen er in 1930 een eind kwam aan Primo de Ribera’s leiderschap keerde Unamuno eindelijk terug naar Salamanca, maar niet voor héél lang. Zijn kritische houding bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog in 1936 bracht de Republikeinen ertoe hem opnieuw uit zijn ambt te zetten. Ditmaal was zijn kracht gebroken. Hij stierf de laatste dag van het jaar 1936.
De in Bilbao geboren Unamuno studeerde filosofie en literatuur in Madrid, waarna hij in 1891 in Salamanca tot hoogleraar werd benoemd. Zijn eerste roman, ‘Paz en la guerra’, verscheen in 1897 en handelde over de historie van Baskenland, maar had tevens een sterk autobiografische inslag. Daarna zouden nog tal van romans volgen, terwijl hij zich ook als sonnettendichter en toneelschrijver niet onbetuigd liet.
--------------------------------------
Na mijn lang siestaslaapje, besef ik plots dat ik gisteren aan een aantal mensen beloofd had om vandaag en morgen naar het Womad muziekfestival in Gran Tarafal af te komen. Tijdens de dag organiseren ze allerlei muziek- & dansworkshops en vanaf 17 uur beginnen de concerten de ganse nacht door. De concerten zijn volledig gratis en gaan door op het strand. Ik zoek op internet wat informatie op over dit festival:
“Gran Tarajal, in the municipality of Tuineje, has been chosen as the venue for the ninth edition of this iconic Festival. Its quality and its excellent track record make it a great attraction for lovers of music and culture in general. The programme for WOMAD Fuerteventura will be characterised by its multicultural nature and its stand against climate change”
Lijkt me allemaal heel aantrekkelijk, alleen ben ik hier zo lui geworden van dit vakantieleventje en misschien is het toch wel beter om niet te gaan overdrijven en het vanavond toch nog wat rustig te houden? Ja amai zeg, het lijkt erop alsof ik heel ‘verstandig’ ga praten. Of misschien word ik gewoon ‘oud’, is het niet?
Gran Tarajal is een redelijke grote plaats, de op een na grootste van Fuerteventura en is een belangrijk handelscentrum. Het stadje is veel van het klatergoud van moderne toeristenoorden bespaard gebleven. Doordat Gran Tarajal van groot strategisch belang was, werd hier ten tijde van de invasie van Jean de Bethencourt een fort gebouwd. Vanaf de 20ste eeuw speelde de plaatselijke haven een belangrijker rol dan die van de hoofdstad en ook nu wordt hier de handel (zoals tomaten, vis en vee) van Peninsula de Jandia verscheept.
Voor zwemmers is er een veilig strand dat uit grijs zand bestaat.
Er zijn hier vrijwel geen historische bezienswaardigheden, behalve de uit een enkel schip bestaande ‘Nuestra Senora de la Candela-kerk’ uit 1900, die in het centrum staat.
Beste vrienden, ik zou wel graag eens willen weten wie van jullie ooit al in Fuerteventura geweest is op vakantie. En misschien hebben jullie voor mij ook wel een paar interessante tips te vertellen? Want morgen gedaan met de rust en trek ik erop uit met de auto. Ik wil zoveel mogelijk gaan bezichtigen! Anna on Tour !
Logies:
Voor de 2de nacht op rij slaap ik in
Hotel H10 Tindaya – C/ Punta del Roquito s/n - Costa Calma – Tel 928 54 70 20
Promotieprijs gevonden voor dit hotel: 210 euro voor 3 nachten. Half pension.
http://www.hotelh10tindaya.com/
De naam alleen al van dit eiland trekt me aan want Fuertoventura betekent letterlijk ‘sterk avontuur’.
Het is al jaren dat ik ervan droomde om ooit dit eiland te bezoeken. Ik zei altijd: ‘als ik moet kiezen tussen de 7 eilanden op de Canarische, dan verkies ik om Fuertoventura te bezoeken. Dat was uiteraard lang voor ik een liefde begon te koesteren voor alles die met vulkanen te maken heeft! Als ik aan Fuertoventura dacht, dan dacht ik vooral aan zand, veel zand en wind, héél veel wind. En aan schilderachtige dorpjes in een Sahara –achtige uitgestrektheid. Benieuwd nu of mijn fantasie over dit eiland ook strookt aan de realiteit.
Fuertoventura is het 2de grootste eiland van de Canarische eilanden na Tenerife. Het is zo’n 1731 km², 110 km lang en 30 km breed. De mooiste stranden bevinden zich dichtbij Corralejo in het Noorden van het eiland en dichtbij Jandia in het Zuiden. Jandia ben ik gisteren met de taxi al gepasseerd en ik wil er zeker terug naartoe. Daarom ben ik me deze ochtend een auto gaan reserveren zodanig dat ik de volgende 2 dagen op uitstap kan. Morgen wil ik alvast graag de Peninsula de Jandia (schiereiland Jandia) volledig gaan verkennen.
Maar eerst een woordje uitleg over Costa Calma:
Costa Calma is een chic en modern oord vol smaakvolle architectuur. Het ligt aan de noordkant van Playa del Sotavento, het langste en meest pittoreske strand van het eiland, waar het uitstekend surfen is. De eerste woonhuizen werden in de jaren zestig gebouwd en het eerste hotel in 1977. De snelle groei van Costa Calma droeg bij aan de aanleg van een asfaltweg tussen Puerto del Rosario en Morro Jable. De bouw van een zeewaterzuiveringsinstallatie volgde in 1986. Halverwege de jaren negentig begonnen bouwwerkzaamheden op grote schaal voor het toerisme en werd Costa Calma uitgebreid met tal van hotels, restaurants en winkels.
In de omgeving ligt het dorpje La Lajita 6 km noordwaarts van Costa Calma. Toeristen komen hier voor de ‘Zoo Parque de los Camellos’, waar 200 exotische vogelsoorten en zoogdieren uit de hele wereld leven. Een plaatselijke tuincentrum verkoopt tropische en subtropische plantensoorten en ook inheemse planten. Andere attracties zijn een kamelentocht van een halfuur en papegaaienshows. Vlak bij het vissersdorp La Lajita ligt de archeologische vindplaats La Atalayita. De aanwezigheid van zoet water, de mogelijkheden voor vee om te grazen en de beschutte ligging zorgden samen voor goede omstandigheden om hier vele jaren geleden een nederzetting te bouwen.
Ik voel me nog steeds niet volledig fit, lichte koorts en hoofdpijn en erg moe. Waarschijnlijk zullen de eerste 2 reisdagen toch opnieuw wat teveel van mijn lichaam gevraagd hebben. Dus beslis ik dat ik vandaag beter een dagje rust invoer. Nu dit is helemaal geen straf als je met jullie eigen ogen zouden zien in wat voor mooie plek ik hier terechtgekomen ben. Ik begin mijn dag met een stevig ontbijt, om opnieuw op krachten te komen is mijn excuus hiervoor. Deze keer wil ik niet dezelfde fout maken als gisterenavond. Ik was namelijk redelijk laat gisteren gaan eten, daarom was het al wat frisjes geworden buiten om nog rustig op het terras te kunnen eten. Maar owee… wat een heksenketel in zo’n grote hotels. Al die Italianen samen in het restaurant, overal heen en weer geloop, enorm veel lawaai. En alhoewel er zoveel keuze was aan lekker eten, lange tafels vol, was mijn honger direkt voorbij. Ik voelde me opnieuw in een schoolrefter vol kinderen en wou gewoon zo snel mogelijk hier vandaan. Toch nog snel even de tijd genomen om te proeven van de paella want het was al een hele week dat ik hoopte om van zodra ik in Spanje zou zijn ik dit zou kunnen eten. Daarna nog wat gebakken vis en rijst, maar meer kon mijn maag niet aan. Deze ochtend heb ik dus gewacht tot 9 uur om te gaan ontbijten omdat ik dan zeker was dat het zonnetje het buitenterras zou opwarmen en ik me niet meer hoefde in die enorme luidruchtige zaal te begeven. En ongelooflijk maar waar, maar al die italianen zaten binnen te ontbijten! Buiten was de zon eigenlijk al wat te hevig aan het schijnen maar gelukkig waren er overal grote parasols voorzien. Wat zalig; dit is pas echt vakantie! Ik start mijn ontbijt op zijn engels, laat ons zeggen: witte bonen in tomatensaus, lekkere spekreepjes, warme worstjes, gekookt eitje en ook nog een omelet met paddestoelen, etc. Daarna doe ik het wat gezonder aan: lekkere versie smoothie van o.a. grote braambessen, wat fruit en een yoghurt. Het voelt zo fijn, dat ik nog eens een 3de keer ga ontbijten, deze keer verwen ik me op zijn spaans met een lekkere donut. Het terras is zo zalig dat ik blijf zitten en na een uurtje krijg ik weer zin in iets lekkers. Dus dan maar een 4de keer ontbijten, deze keer op zijn frans met een lekkere croissant en afsluitend met verschillende stukjes kaas. Zo dat ziet er naar uit dat ik deze middag geen geld zal hoeven te spenderen aan een middagmaal, want mijn buikje heb ik al goed vol.
Nog even genieten aan het zwembad, daarna een paar rondjes zwemmen in een van de verschillende zwembaden. Daarna wil ik ook de zee eens gaan uitproberen maar het water is toch redelijk koud. Ja het is dan ook geen Middellandse zee hier, maar de Atlantische Oceaan, die is sowieso altijd fris. Na het zwemmen en al dat eten, val ik in de namiddag gewoon in slaap (dat was rond 13u30) en kom pas terug wakker om 16u. Ja ja… ik ben duidelijk nog wat aan rust toe.
Maar voor jullie toch eerst nog een geschiedenisverhaaltje over Fuerteventura:
“Water, water, water! Zo groot is het verdriet dat de borst van deze arme mensen bedrukt;
water, Heer, ook al is het brak: waarom aarde, als hen water ontbreekt?”
Zo begint een sonnet van de Spaanse filosoof-dichter Miguel de Unamuno. Hij werd in 1924 om politieke redenen door dictator Primo de Rivera naar Fuerteventura verbannen. Zijn vertwijfelde roep om water is begrijpelijk. Tegenwoordig kan dit eiland, dat nog het meest weg heeft van de Sahara, beschikken over moderne waterzuiveringsinstallaties waar mens, plant en dier dankbaar gebruik van maken. Maar in Unamuno’s tijd was die droogte funest. Tal van bewoners vonden geen behoorlijk bestaan meer en emigreerden naar één van de andere Canarische Eilanden, Latijns-Amerika of het vasteland van Spanje. Vanaf eind jaren zestig veranderde dat door de opbloei van het toerisme en de bijbehorende nieuwe werkgelegenheid.
Nu de waterschaarste van de baan is, is Fuertoventura een uitgelezen vakantiebestemming voor zonaanbidders. Je vindt er eindeloze stranden in alle kleurschakeringen: van zilverwit, via oker en dieprood, tot zwart. En dat gecombineerd met een heerlijke warme zee in een rijk scala aan tinten groen en blauw.
Om daarvan te kunnen genieten is Fuertoventura inmiddels goed voorzien van luxueuze appartementen en bungalows. Niettemin is het eiland nog lang niet onder de voet gelopen. De toeristische onderkomens zijn namelijk beperkt tot een aantal ‘urbanicaciones’ of toeristencentra, zoals Correlejo, Caleta de Fustes en Morro del Jable. Er is dus nog voldoende kaal en onherbergzaam gebied om een indruk te krijgen van het lot van Unamuno. Hoewel daar meteen aan toegevoegd moet worden dat hij weliswaar klaagde over armoe en watergebrek, maar wel van het eiland ging houden. Hij sprak van een ‘oase in de woestijn van de civilisatie’.
Unamuno: in ballingschap.
Toen Miguel de Unamuno de Jugo, zoals de volledige naam van de Spaanse filosoof, dichter en (toneel)schrijver luidt, in 1924 kritiek uitte op dictator Primo de Ribera, was deze onverbiddelijk. Unamuno, op dat moment professor aan en rector van de universiteit van Salamanca, werd uit zijn functie ontheven en op een schip naar Fuertoventura gezet. Parlementslid en journalist Don Rodrigo Soriano onderging hetzelfde lot. Samen arriveerden zij in maart op Fuertoventura. Ze namen hun intrek in Hotel Fuertoventura in de hoofdstad, toentertijd nog Puerto Cabras geheten.
Unamuno maakte er snel vrienden. Hij reisde over het eiland, was geïnteresseerd in alle dorpjes, verdiepte zich in de historie van de Guanchen en proefde van de lokale gofio. Kortom: hij deed er alles aan snel in te burgeren. En binnen de kortste keren had het eiland hem voor zich gewonnen. Zijn impressies zou hij onder andere optekenen voor kranten in Las Palmas, Madrid en Buenos Aires.
Met Franse hulp slaagde hij erin op 9 juli 1924 in Caleta de Fustes te worden opgepikt door een zeilschip dat hem naar Las Palmas op Gran Canaria bracht. Daar wachtte zijn zoon hem op met goed en slecht nieuws: Primo de Ribera maakte een eind aan zijn ballingschap, maar liet hem niet terugkeren naar zijn universiteit. Daarop besloot Unamuno zijn ballingschap vrijwillig voort te zetten in Frankrijk, in de hoop zich daar efficiënter tegen het gewraakte Spaanse regime te kunnen verzetten. In Frankrijk publiceerde hij de sonnetten die hij grotendeels op het eiland had geschreven: ‘De Fuerteventura a Paris’.
Toen er in 1930 een eind kwam aan Primo de Ribera’s leiderschap keerde Unamuno eindelijk terug naar Salamanca, maar niet voor héél lang. Zijn kritische houding bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog in 1936 bracht de Republikeinen ertoe hem opnieuw uit zijn ambt te zetten. Ditmaal was zijn kracht gebroken. Hij stierf de laatste dag van het jaar 1936.
De in Bilbao geboren Unamuno studeerde filosofie en literatuur in Madrid, waarna hij in 1891 in Salamanca tot hoogleraar werd benoemd. Zijn eerste roman, ‘Paz en la guerra’, verscheen in 1897 en handelde over de historie van Baskenland, maar had tevens een sterk autobiografische inslag. Daarna zouden nog tal van romans volgen, terwijl hij zich ook als sonnettendichter en toneelschrijver niet onbetuigd liet.
--------------------------------------
Na mijn lang siestaslaapje, besef ik plots dat ik gisteren aan een aantal mensen beloofd had om vandaag en morgen naar het Womad muziekfestival in Gran Tarafal af te komen. Tijdens de dag organiseren ze allerlei muziek- & dansworkshops en vanaf 17 uur beginnen de concerten de ganse nacht door. De concerten zijn volledig gratis en gaan door op het strand. Ik zoek op internet wat informatie op over dit festival:
“Gran Tarajal, in the municipality of Tuineje, has been chosen as the venue for the ninth edition of this iconic Festival. Its quality and its excellent track record make it a great attraction for lovers of music and culture in general. The programme for WOMAD Fuerteventura will be characterised by its multicultural nature and its stand against climate change”
Lijkt me allemaal heel aantrekkelijk, alleen ben ik hier zo lui geworden van dit vakantieleventje en misschien is het toch wel beter om niet te gaan overdrijven en het vanavond toch nog wat rustig te houden? Ja amai zeg, het lijkt erop alsof ik heel ‘verstandig’ ga praten. Of misschien word ik gewoon ‘oud’, is het niet?
Gran Tarajal is een redelijke grote plaats, de op een na grootste van Fuerteventura en is een belangrijk handelscentrum. Het stadje is veel van het klatergoud van moderne toeristenoorden bespaard gebleven. Doordat Gran Tarajal van groot strategisch belang was, werd hier ten tijde van de invasie van Jean de Bethencourt een fort gebouwd. Vanaf de 20ste eeuw speelde de plaatselijke haven een belangrijker rol dan die van de hoofdstad en ook nu wordt hier de handel (zoals tomaten, vis en vee) van Peninsula de Jandia verscheept.
Voor zwemmers is er een veilig strand dat uit grijs zand bestaat.
Er zijn hier vrijwel geen historische bezienswaardigheden, behalve de uit een enkel schip bestaande ‘Nuestra Senora de la Candela-kerk’ uit 1900, die in het centrum staat.
Beste vrienden, ik zou wel graag eens willen weten wie van jullie ooit al in Fuerteventura geweest is op vakantie. En misschien hebben jullie voor mij ook wel een paar interessante tips te vertellen? Want morgen gedaan met de rust en trek ik erop uit met de auto. Ik wil zoveel mogelijk gaan bezichtigen! Anna on Tour !
Logies:
Voor de 2de nacht op rij slaap ik in
Hotel H10 Tindaya – C/ Punta del Roquito s/n - Costa Calma – Tel 928 54 70 20
Promotieprijs gevonden voor dit hotel: 210 euro voor 3 nachten. Half pension.
http://www.hotelh10tindaya.com/
-
08 November 2014 - 19:16
Vulkaanminnaar:
Ik ben nog niet op Fuerteventura geweest, maar zoals jij het beschrijft, moet dit wel een aanrader zijn ! -
08 November 2014 - 19:16
Vulkaanminnaar:
Ik ben nog niet op Fuerteventura geweest, maar zoals jij het beschrijft, moet dit wel een aanrader zijn ! -
08 November 2014 - 19:47
Corina:
ben je uiteindelijk nog bij het muziekfestival geraakt??? -
08 November 2014 - 20:41
Paul Ghijsels:
Hallo Ann, in Fuerteventura was ik nog nooit, maar de naam is mij wél bekend uit de recente geschiedenis omdat ook daar blijkbaar nogal wat Afrikaanse migranten aanspoelen, dood of levend, in hun wanhopige poging om fuerte Europa te bereiken, een weinig aantrekkelijke aventura.(P.G.) -
09 November 2014 - 01:21
Karolien:
Haha Anna,
Een tijdje geleden las ik dat je wou vermageren!
Ik geloof, als ik lees hoeveel keren je naar het ontbijtbuffet gaat, zal het niet voor direct zijn, geloof ik!
Zie maar dat het hotel, na jouw passage, niet failliet gaat!?
Grtjs Karolien -
09 November 2014 - 14:39
Spip :
wat zeg je daar? oud worden? neen nee eerder wijzer worden en naar ons lichaam luisteren! enfin dat is toch wat ik doe !! onszelf niet meer voorbijvliegen en we kunnen niet alles zien Anna!
Je maakt me jaloers met al dat moois!! en weet je dat je ook foto's kan posten samen met je berichten... zo kunnen we ook meegenieten.
Betancuria zou mooi zijn en is gelegen in een beschutte vulkaankrater met mooi zicht. Ook het gebied ten noorden van La Pared naar Pajara moet heel mooi zijn; maanlandschap maar de moeite!Wil je meer info over vroegere tijden dan kan je naar het Ecomuseo de La Alcogida in Tefia. Wellicht zijn er ook leuke vissersdorpjes waar je lekkere vis kan eten ... ben benieuwd wat je zal bezoeken?
In GC moet je maar eens een paar dagen komen uitrusten in de bergen bij mij ... ZEN en dan verwen ik je wel efkes !! tot later, Vero
Hier tijd om een wandeling te maken want is mooi zonnig weer in Gent! -
11 November 2014 - 13:14
Anna On Tour:
Ja Corina, heel eventjes in Gran Tarajal geweest op het festival, het verhaal hiervan zul je vanavond kunnen lezen in verhaal dag 4. -
11 November 2014 - 13:20
Anna On Tour:
Beste Paul, ik probeer hier met de plaatselijke bevolking te praten over het trieste lot van veel Afrikaanse vluchtelingen. Ook omdat een kennis van mij hierover een boek aan het schrijven is en ik hoop haar wat meer hierover te kunnen vertellen. Maar tot nu toe heb ik hier nog niets van gemerkt, want Fuerteventura wordt vooral bezocht door surfers en zonaanbidders. Tenzij ze net als op Lampedusa in Sicilië de vluchtelingen direkt in een of ander kamp verbergen. Ik hou je op de hoogte hiervan. In elk geval, als ik hier de woeste zee bekijk, dan vrees ik dat velen onder hen veel risico lopen om voor de kust te verdrinken. Zoals je schrijft... een weinig aantrekkelijk avontuur voor hen... We beseffen te weinig hoe goed wij het hebben in Europa! Fijn van jou om toch wat bekommerd te zijn om het lot van deze mensen. Ik heb zo het gevoel dat maar weinigen onder ons zich iets van aantrekken hoe het met hen gesteld is. -
11 November 2014 - 13:23
Anna On Tour:
haha Karolien! Daar heb je een punt! Maar het smulfestijn zal maar van korte duur zijn, want enkel de eerste 3 dagen heb ik zo'n mooi luxe hotel, daarna zal het telkens minder en minder worden. Vandaar dat ik een beetje mijn reserves moet opdoen voor de volgende dagen, zoals de dromedarissen hier in La Lajita! Eens ik uit het zuiden weg ben, zal mijn hotel in het noorden veel simpeler zijn. Daar huur ik enkel een apartementje zonder ontbijt en zonder andere maaltijden... Het dieet zal pas dan starten!
-
11 November 2014 - 13:29
Anna On Tour:
Hoi Veronique (Spip), bedankt voor al deze tips en ja hoor, in het volgend verhaal zul je al mijn avonturen kunnen lezen van in La Pared, Pajara, Betancuria, Tefia, Tindaya, Oliva, El Cotillo, Parque Holandes en Corralejo want dit staat allemaal op mijn programma voor dag 4. Sorry dat ik nog geen foto's bij de verhalen gezet heb, maar dit komt puur uit tijdsgebrek, ik wil teveel zien en daarom schiet er te weinig tijd over om te internetten. Maar als je wil kan je wel al via mijn Facebookpagina van Anna on Tour een aantal foto-albums vinden met foto's van dit allemaal. Daar gaat heb blijkbaar sneller en gemakkelijker om foto's te uploaden. Ik ga je zeker en vast ook komen bezoeken in Gran Canaria en hou je hiervan op de hoogte. Jou adres heb ik ondertussen ontvangen via email en bedankt ook voor de vele tips die je me gestuurd hebt ivm Gran Canaria. Ik heb nog geen tijd gehad om die allemaal te doornemen daar ik me nu eerst op Fuerteventura concentreer maar ik zal ze wel kunnen gebruiken binnen enkele weken wanneer ik daar aankom. Wel fijn om zoveel post te krijgen. Tot binnenkort Veronique
-
11 November 2014 - 13:29
Anna On Tour:
Hoi Veronique (Spip), bedankt voor al deze tips en ja hoor, in het volgend verhaal zul je al mijn avonturen kunnen lezen van in La Pared, Pajara, Betancuria, Tefia, Tindaya, Oliva, El Cotillo, Parque Holandes en Corralejo want dit staat allemaal op mijn programma voor dag 4. Sorry dat ik nog geen foto's bij de verhalen gezet heb, maar dit komt puur uit tijdsgebrek, ik wil teveel zien en daarom schiet er te weinig tijd over om te internetten. Maar als je wil kan je wel al via mijn Facebookpagina van Anna on Tour een aantal foto-albums vinden met foto's van dit allemaal. Daar gaat heb blijkbaar sneller en gemakkelijker om foto's te uploaden. Ik ga je zeker en vast ook komen bezoeken in Gran Canaria en hou je hiervan op de hoogte. Jou adres heb ik ondertussen ontvangen via email en bedankt ook voor de vele tips die je me gestuurd hebt ivm Gran Canaria. Ik heb nog geen tijd gehad om die allemaal te doornemen daar ik me nu eerst op Fuerteventura concentreer maar ik zal ze wel kunnen gebruiken binnen enkele weken wanneer ik daar aankom. Wel fijn om zoveel post te krijgen. Tot binnenkort Veronique
-
11 November 2014 - 19:08
Spip :
OK ik versta het wel hoor en zal op FB eens kijken naar je foto's! Leuk dat ik je zal zien, kijk er naar uit!
mijn profiel op FB zal wel verdwijnen maar ik kom terug onder een discretere naam... ja geniet maar eerst verder van Fuerteventura en luister naar je lichaam ... groetjes, xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
