Dag 11 - Marktdag in Teguise

Dag 11 – Zondag 16 november 2014 – Teguise (marktdag!)

Vandaag staan we weeral eens vroeg op want we willen deze keer naar de markt. We hadden dit eigenlijk gisteren al gepland, maar ons programma werd toen een beetje overeind gehaald. Zoals jullie in het verhaal van gisteren konden lezen, waren we ’s morgens onderweg naar de luchthaven om onze Engelse vriend Andy op te halen. Daarna zouden we met zijn vieren te samen naar de bekende wekelijkse markt in Haria gaan. Maar Andy stapte gisteren niet op het vliegtuig, en wij keerden terug naar Playa Quemada. En in plaats van naar Haria te gaan, moest ik een hele dag uitzweten in bed. Maar nu is het anders, ik ben volledig genezen. Ik heb een goeie nacht achter de rug en sta al heel vroeg klaar om naar de markt van Teguise te gaan. Ook is Flo al terug wat bekomen van de ontgoocheling van gisteren.


Teguise is het historische showstuk van Lanzarote met zijn vele voorbeelden van mooie architectuur. Maar het leven van de boeren hier was en is nog altijd zwaar. Dit is goed te zien aan de andere publiekstrekkers die dit gebied zoal rijk is.

De oudste stad op het eiland werd gesticht in de 15de eeuw en was tot 1852 de hoofdstad. Er staan tientallen oude, mooie gerestaureerde gebouwen in een vredige sfeer, die de stad zes dagen per week omhult. ’s Zondags breekt de hel los als het halve eiland en het grootste deel van de toeristen op de markt afkomen.
Op het hoofdplein staat de grote massa van de Iglesia de Nuestra Senora de Guadalupe (kerk van Onze Lieve Vrouwe van Guadeloupe), ook bekend als de Iglesia de San Miguel. Hij werd in de 15de eeuw gebouwd, maar door piraten verwoest aan het eind van de 16de en het begin van de 17de eeuw en liep zware brandschade op in 1909.
Ertegen ligt het Palacio de Spinola, nu een museum waar u kunt zien hoe een rijke, 18de-eeuwse Genuese koopmansfamilie leefde. Twee andere, voor het publiek toegankelijke oude gebouwen zijn de Caja de Canarios (Canarische spaarbank) in de 15de-eeuwse tiendschuur, en verder het restaurant Acatife, in een oud landhuis. Naast het centrale plein ligt het charmante Plaza 18de Julio. Het Centro Natural huist in het oude ziekenhuis uit 1473. In de linkerbovenhoek van het plein (tegenover het lieve beeld van een meisje met een kruik) staat het sneeuwwitte Casa Cuartel. In dit 17de-eeuwse huis met balkons huisde vroeger het plaatselijke leger.
Aan de bovenste rand van de stad staat het mooie 16 de-eeuwse Convento de San Francisco. Het kasteel dat uitkijkt over de stad is het Castillo de Santa Barbara.

We komen gelukkig vroeg aan in Tequise, nog voor alle bussen uit alle uithoeken van het eiland met grote groepen toeristen eraan komen en de markt overspoelen. Het zonnetje schijnt net zoals alle andere dagen. Nog geen enkele keer heb ik hier slecht weer gehad. We zijn nog maar 5 minuten in Tequise aan het wandelen wanneer ik Flo en Lucile in de menigte kwijtspeel. Geen nood, dan ga ik het dorp maar in mijn eentje gaan verkennen. Al die verkoopskraampjes interesseren me eigenlijk toch niet, ik kom hier eerder om de mooie architectuur van het dorp te bekijken en om het museum van het Timple muziekinstrument te bezoeken. Ja in Teguise wordt een eigenaardig tokkelinstrument met vier of vijf snaren, de timple, gemaakt. Deze kleine Canarische gitaar is genoemd naar de Engelsman John Timple, die het muziekinstrument in de 19de eeuw ontwierp. In verschillende ateliers kun je van dichtbij bekijken hoe zo’n instrument wordt vervaardigd. Probeer bijvoorbeeld Antonio Lemes Hernandez, in Calle Flores 8.


Zoek je dus nog een aardig souvenir of ben je gek op markten met veel kunstnijverheid, kies dan een zondag uit om Tequise (7000 inwoners) te bezoeken. Van Canarisch borduurwerk tot houtsnijwerk uit Noord-Afrika, je vindt het er te kust en te keur. Bedenk wel dat je niet de enige bent die op enigerlei wijze op dit kleurrijk spektakel wordt gewezen; het is er leuk, maar ook bomvol toeristen.
Als je er meer voor voelt iets van de vergane glorie te proeven van deze voormalige hoofdstad – tot 1852 was Tequise hoofdstad en bisschopszetel van het eiland – kom dan een andere dag.
Iets van een stedelijke sfeer met een Spaans en katholiek aspect is bewaard gebleven. Dat is duidelijk te zien aan de nu vervallen paleisjes en de kerken en kloosters uit de Spaanse glorietijd, alsmede aan het dambordpatroon van de straten rondom een centraal plein.
Het stadje dankt zijn naam aan de Guanchenprinses Tequise. Zij werd de vrouw van Maciot de Bethencourt, neef van de Normandische edelman Jean de Bethencourt.

Aan het driehoekige plein in het centrum, Plaza de la Constitucion, ligt de in verschillende stijlen gebouwde Nuestra Senora de Guadelupe. De kerk heeft een zware, roodbruine vierkante toren, een prachtige deur met houtsnijwerk en, achterin in het interieur, typische koorstoelen. Het 18de-eeuwse Palacio Espinola, aan dezelfde plaza, is eigendom van de Rio Tinto, de Spaanse maatschappij die de Costa Tequise ontwikkelde. Daarom wordt het ook wel Palacio del Rio genoemd. Het paleis is gerestaureerd in zowel moorse als Andalusische stijl, artistiek ingericht met oude meubels en doet dienst als cultureel centrum waar exposities en conferenties worden gehouden.

Indrukwekkend zijn voorts de 2 kloosters in Teguise. Het Convento de San Francisco de Miraflores werd kort na een piratenaanval aan het begin van de 17de eeuw weer geheel opnieuw opgebouwd. In de kerk van dit klooster vind je een mooi beeld van Franciscus van Assisi.
Het Convento de Santo Domingo (1726), dat een barokke gevel heeft, is tegenwoordig in gebruik als Centro de Arte, waar tijdelijke exposities worden georganiseerd.

Tegen de middag vind ik Flo en Lucile terug en gaan we samen lunchen op een terrasje waar een muzikant voor ambiance zorgt. Maar ook Lucile zorgt voor atmosfeer in de keet, want zij wil ook het podium op om mee te zingen. Ze krijgt dan ook van de zanger een micro aangereikt. Ja verlegen is deze jonge meid niet! Mama Flo zal hier binnen 10 jaar nog haar handen aan vol hebben! Ondanks de grote massa toeristen in Teguise hoor ik plots mijn naam roepen vanaf het tafeltje naast ons. Blijkt daar het koppel te zitten uit Noorwegen die ik tijdens mijn aankomst op Lanzarote ontmoet heb. Zij waren het die met mij op de bus richting luchthaven zaten en waar ik toen een paar uren mee gekletst heb. Een leuke verrassing om deze mensen hier in deze menigte nog eens terug te zien. Nu Lanzarote is natuurlijk niet zo’n heel groot eiland; maximum 20 km breed en 58 km lang.

Castillo de Santa Barbara:
Tequise wordt beheerst door het Castillo de Santa Barbara. Deze vesting ligt op de top van de roodbruine vulkaan Guanapay (435 meter hoog). Op dezelfde plaats, zo wordt wel gesuggereerd, zou Lanzarote Malocello zijn toren hebben opgetrokken. De stadsbewoners zouden er de nodige bescherming hebben gezocht tijdens de dikwijls voorkomende aanvallen van zeerovers.
Feit is in ieder geval dat het in de 16de eeuw op initiatief van Sancho de Herrero verrezen fort op de Guanapay tal van piratenaanvallen moest verduren. Zo moesten in 1586 maar liefst 1000 mensen zich hier verschansen bij een aanval van de gevreesde Morato Arraez. Het kasteel werd daarbij dusdanig toegetakeld dat Filips II besloot het te laten restaureren. Hij verleende daartoe opdracht aan de Italiaanse bouwmeester Torriani. In 1596 was dat klaar en zoals het toen oogde, kun je het heden ten dage nog aanschouwen.
Nu is er het Museo del Emigrante in gevestigd, dat aandacht besteedt aan de Canarische emigratie vanaf de 17de eeuw, voor het merendeel naar Amerika. Brieven, paspoorten, reispapieren, foto’s, kaarten en scheepskisten geven daarvan een indringend beeld. Het boeiende materiaal is afkomstig uit lokale gemeentearchieven, maar merendeels uit privebezit: (familieleden van) emigranten schonken of leenden hun bezittingen aan het museum.

Persoonlijk vind ik dit een heel mooi dorp en wil hier zeker en vast nog eens terugkomen op een doordeweekse dag als er geen markt plaatsvindt. Eeuwenlang was Tequise een van de grootste en rijkste plaatsen van het eiland. Tot 1852 was het zelfs de hoofdstad. De welvaart van deze plaats met de trotse naam La Villa Real de Teguise (de Koninklijke Stad Teguise) trok piraten aan, die Teguise herhaaldelijk plunderden. De Callejon de la Sangre (Bloedstraat) dankt zijn naam aan een piratenaanval in 1596, waarbij een groot aantal burgers werd afgeslacht.

Na de drukte van deze ochtend, ben ik blij om in de namiddag te genieten van het zo rustige Playa Quemada. ’s Avonds ga ik nog eens eten aan het restaurantje aan de zee, maar deze keer geen Jambers te zien. Het is onze laatste avond hier en het zal pijn doen om hier morgen te vertrekken.

Logies:
5de en laatste nacht in de bungalow op het rustige strand van Playa Quemada in het zuiden van Lanzarote met PURA VIDA. 80 euro per dag, dus 400 euro voor de 5 dagen die we hier zullen verblijven. Maar we krijgen het huis aan de prijs van het andere huis dus 350 euro voor 5 nachten. 70 euro per dag.
http://www.puravidalanzarote.com/