Dag 12 - Queen Elisabeth N.P. 2

Dag 12 – Woensdag 30 januari 2013 – Op gamedrive doorheen het Queen Elisabeth N.P. & chimpanseetrekking in het regenwoud in de namiddag.

Wat heb ik een fantastische nacht doorgebracht in deze lodge. Zo hoog boven de savannes kunnen uitkijken en weer overweldigd worden door de dierengeluiden. De lodge staat op de rand van de berg, net voor de lodge liggen er op de helling tuintjes van de bevolking vooraleer het landschap overgaat in savanne. Iedere nacht opnieuw proberen de olifanten in deze tuintjes binnen te dringen en eten en verwoesten dan de mensen hun tuintjes. Vandaar dat er tijdens de nacht mensen op wacht staan. Van zodra de olifanten eraan komen, hoor ik plots geroep buiten van verschillende mensen. Om de olifanten af te schrikken wordt er in de lucht geschoten om ze op afstand te houden.

Is sta ook deze ochtend weer heel erg vroeg op, om 5 uur, want we hebben om 5u45 afgesproken om op gamedrive te gaan in het Queen Elisabeth park. Een ontbijtpakketje voor onderweg nemen we mee. Het is vanuit de lodge ongeveer 1 uur rijden tot aan de ingang van het park, waar we de ranger/gids gaan ophalen. Nu gids konden we hem eigenlijk niet goed noemen, want bij de eerste vogels dat we zagen zei hij ons verkeerde namen. Luc, onze vogelexpert, zat bij me in het busje, hij hoeft maar 2 seconden naar een vogel te kijken en weet al wat een soort het is. Hij was dan ook niet zo opgezet om een gids mee te hebben die blijkbaar niets van vogels afweet. Veel rangers zijn enkel geïnteresseerd in het groot wild. Maar daarvoor heb ik niet echt een gids nodig want ik zie ook wel het verschil tussen een olifant, leeuw, buffel, giraf, nijlpaard of antilope. Maar spijtig genoeg valt er deze ochtend niet zoveel te zien van het groot wild. Het is erg stilletjes in het park. Natuurlijk na wat ik al allemaal gezien heb in het andere park (Murchinson), ben ik vooral geïnteresseerd om nu eens een leeuw te zien. Of wie weet… een luipaard. Blijkt nu dat de ranger niet eens een verrekijker bij zich heeft en telkens hij vermoed iets gezien te hebben, moet hij aan ons een verrekijker vragen. Dat vind ik maar niets, want uiteraard dat ieder van ons liever zelf in hun verrekijker zouden willen kijken. Bij navraag achteraf aan een andere ranger, blijkt dat deze mensen geen verrekijker krijgen van hun werkgever maar er zelf eentje moeten aankopen. Dus voor hen zal een goeie verrekijker wel een hele grote investering zijn (voor ons in Europa trouwens ook). Dat vind ik wel spijtig, want overal in de boeken krijg je te lezen dat Uganda zo zijn best doet om hun nationale parken weer op orde te brengen, maar geld voor degelijk materiaal voor hun rangers hebben ze niet over.

We komen allen toch een beetje ontgoocheld terug van de gamedrive want we waren met hele grote verwachtingen vertrokken en hadden niet gevonden wat we wilden zien. Gelukkig dat Luc bij me in de wagen zat, want zo heb ik gelukkig wel nog heel wat speciale vogeltjes opgemerkt en leren kennen.

Eens terug aan de lodge, is het al direkt tijd om te middagmalen. Dat maakt alles weer goed, want opnieuw hebben we het gevoel in een 3 sterren restaurant terecht gekomen te zijn. Na de lunch vertrekken sommige voor de boottocht die ik gisteren gemaakt heb, anderen vertrekken om de chimpanseetocht te maken. Ik twijfel sterk. Twee dagen geleden heb ik zo genoten van de chimpanseetrekking in het Kibale Forest, dus zoiets zou ik wel nog eens willen meemaken. Maar aan de andere kant voel ik dat mijn lichaam zwaar vermoeid is en ik op de limiet van mijn krachten begin te geraken. Daarbij zou deze tocht voor mij wel eens heel zwaar kunnen zijn omdat het nogal dikwijls stappen is op open plaatsen waar je ten prooi valt van de hevige zon.
Ik beslis uiteindelijk om toch niet mee te gaan en in plaats daarvan wil ik genieten van deze super mooie lodge, met zijn prachtige tuin en misschien ook wel een duikje doen in het zwembad. Ik ben blijkbaar niet de enige, want nog 3 andere reizigers nemen dezelfde beslissing en blijven hier aan de lodge. Erik omdat hij last heeft van heel erg opgezwollen voeten na de vorige wandeltochten, en Anne & Frits gaan ook niet mee daar ook Anne heel erg voorzichtig moet zijn met de hitte en de zon, daar ook zij net als ik heel gemakkelijk een zonnesteek krijgt.

De namiddag begint voor me heel goed. Ik doe een handwasje, terwijl genietend vanuit de badkamer op het mooie zicht op de savanne. Ik maak ook gebruik van mijn vrije tijd om eindelijk eens opnieuw wat foto’s over te zetten van mijn camera naar mijn computer, want ik heb bijna geen geheugen meer vrij op mijn fototoestel. Vanuit mijn luie stoel, lees ik nog wat over het park terwijl ik ondertussen genietend neerkijk op zo’n prachtige natuur. Het is hier echt wel het paradijs!
Uiteindelijk rond 17 uur beslis ik dat het tijd wordt om het zwembad eens te gaan uittesten. Ik doe mijn bikini aan en net als ik mijn tentkamer wil verlaten, zie ik in de verte over de savanne enorm grote bliksemschichten naar beneden komen. Ook zie ik duidelijk dat het daar heel erg donker wordt en dat er daar bakken water naar beneden moet komen. Tja… blijkbaar telkens ik een bikini aantrek, komt er stante pede een onweder op. Zo was het toch ook toen ik in Hoima aan dat zwembadje zat. Ik bedenk plots dat wanneer die regenbui mijn richting uitkomt, het misschien beter is om mijn tent wat meer af te sluiten, want ik wil niet dat het binnen gaat regenen. Overal rond heb ik namelijk van die supergrote ramen in muskietennet. Maar er is de mogelijkheid om die van binnenuit te sluiten met dichtgeweven gordijnen/tentzeil. Dus begin ik die razendsnel allemaal te sluiten, maar de storm komt zo hevig opzetten dat ik bijna wegwaai terwijl ik alles probeer vast te maken. Ook begint het nu hevig te donderen en is het duidelijk dat de storm in slechts enkele minuutjes van zo ver nu hier recht boven mijn tent in volle ornaat uitbreekt. De wind is zo krachtig dat hij indramt op mijn tent. De elektriciteit valt uit en vanuit het donker kan ik nog zien hoe plots een deel van mijn tentzeil weggeblazen wordt. De houten bovenlatten van mijn tentoverkapping worden weggeslagen en ik krijg alles over me heen. Ook de lichtarmatuur boven me, wordt door de wind weggeblazen en komt recht op mijn hoofd terecht. De angst breekt me uit. Ik probeer niet in paniek te geraken, maar de gedachte aan de hevige storm die ik ooit 2,5 geleden in Sicilië heb meegemaakt en die toen 22 dodelijke slachtoffers had gemaakt in 2 dorpen iets verderop, komt direkt boven. Toen had de regenstorm een 7 meters hoge modderstroom veroorzaakt en had zo vele huizen in het dorp overspoeld. 22 Mensen zijn toen bedolven en meegesleurd geweest in deze verwoestende modderstroom. Telkens er nu plots een hevig onweder/storm uitbreekt, komt er bij mij automatisch een soort angst op omdat je niet op voorhand weet hoe erg de storm nu zal zijn.
Soit, daar de volledig ene kant van mijn tent volledig weggeslagen en opengescheurd is, waaien al mijn kleren weg, maar ook stond mijn camera toestellen en computer en opladers en smartphone etc…. plots volledig bloot aan de enorme bakken water die nu binnengewaaid wordt in de tent. Razendsnel neem ik vlug al mijn toestellen weg en om nog erger te voorkomen, verstop ik ze onder de lakens van mijn bed. De enige plaats die tot nu toe nog wat droog gebleven is. Ik droog alles snel wat op met de lakens, want al mijn toestellen zijn doornat. Als dat maar goed komt!
In een mum van tijd staat mijn badkamer volledig onder water. Ook alle handdoeken en mijn was die daar te drogen ging waaien over de vloer en alles is niet alleen doornat maar ook helemaal in zwarte aarde. Want door de hevige storm is er aarde en heel wat takjes, twijgjes en bladeren en smurrie mee de tent ingevlogen. Ik zet ook mijn valies op het bed en probeer zoveel mogelijk van mijn spulletjes te verzamelen en in veiligheid te brengen vooraleer het weg kan waaien. Eens ik zoveel mogelijk van mijn gerief in veiligheid heb gebracht, zit er niets anders op dan in het halfdonker te zitten wachten vanop mijn bed tot de storm uitgeraasd is. Ik probeer toch nog wat droge kleren te vinden in mijn valies en kleed me om, want ik stond al die tijd met mijn voeten in het nat en ook mijn kleren zijn doornat. Niet echt een ideale situatie terwijl hier boven mijn hoofd de bliksemschichten in alle hevigheid naar beneden komen. Ondertussen vraag ik me af hoe het met de 3 anderen gesteld zou zijn. Zouden zij aan het zwembad geweest zijn toen dit onweder plots uitbrak, of zitten ze nu ook bang op hun bed af te wachten tot alles over is? En direkt gaat mijn gedachten naar mijn andere medereizigers. Hopelijk zitten zij nu niet meer op dat bootje midden het Kazinga kanaal. Ik mag het niet gedroomd hebben. Gelukkig achteraf hoor ik dat zij al van de boot weg waren en veilig hebben kunnen schuilen in het hotelletje onderweg. Ook de rest van onze groep waren gelukkig niet meer aan het stappen in het regenwoud, maar waren net veilig terug in hun busje toen dit alles uitbrak. Na een 1,5 uurtje bang afwachten in mijn tentlodge, komt er eindelijk hulp. Nu de storm grotendeels uitgeraasd is, hebben ze naar iedere tent één personeelslid gestuurd om de schade op te ruimen. Ik ben blij en opgelucht dat de hulp er is. En tot mijn verbazing werken deze mensen heel efficiënt en supersnel wordt gans mijn kamer weer drooggelegd. Alle natte lakens, dekens, handdoeken worden vervangen. De kussens van de divanzetels worden te drogen gelegd. Alle aarde wordt buiten gedweild. Ja, in supertempo ziet mijn tent er weer heel netjes uit. Alleen staat langs de ene kant mijn tentwanden te wapperen, want hier is veel schade aan. Alle houten latten die naar beneden gekomen zijn, worden buiten opgestapeld. Eens alles terug wat in orde geraakt, en het nog slechts lichtjes buiten aan het regenen is, ga ik zien hoe het met de anderen gesteld is. De 3 andere vertellen me dat ze in de zetels zaten van het terras boven aan het restaurant. Toen de storm uitbrak, waren ze eerst wat naar achteren gevlucht om niet nat te worden. Maar toen het restaurant heel snel natter en natter werd, besloten ze om zich terug te trekken tot achter de bar in de hoop zo droog te blijven. Maar door de hevige wind begonnen plots ook alle glazen uit het barrek achter hen op de grond te vallen en brak alles. Dat werd hen daar te gevaarlijk met al dat rondvliegend glas en uiteindelijk zat er voor hen niets anders op dan allen te samen in het achterop gelegen toilet te vluchten en zich daar de hele tijd op te sluiten tot de storm uitgeraasd was. Ik zie het al voor mij; zo met zijn drietjes opéén in 1 toilet….
Toen ook de rest van de groep terugkwam van hun chimpanseetrekking en hun boottocht, ging iedereen snel in zijn tent kijken of er schade was. Gelukkig kwamen de meesten ervan af met natte en weggewaaide kledij. De meeste stonden hun valies nog op de grond en uiteraard in het water. Dat zal wel een tijdje duren vooraleer ze de hele inhoud van hun valies terug droog zullen krijgen! Mijn tent bleek achteraf de enige te zijn die zoveel schade geleden had.

Terwijl we ’s avonds allen samen aan het dineren zijn en de verhalen de ronde gaan, hoor ik op de achtergrond timmerwerk. Ik vraag me af of dit in mijn tent is. En ja hoor, als ik ’s avonds om 22 uur ga slapen, zie ik dat ze mijn tent al helemaal hersteld hebben. En ik die dacht dat ik volledig open en bloot de nacht zou moeten doorbrengen… Nee hoor, ze hadden alles opnieuw mooi dichtgemaakt. Alleen mijn hanglampen waren nog niet vernieuwd. En toen ik mijn bedje instapte, voelde ik plots wat zacht tegen mijn hand. Ik verschiet want denk al direkt dat er één of ander raar beest onder mijn lakens ligt. Maar wat blijkt? Ze hebben een warmwaterkruik in het bed gelegd. Wat een service hier in deze lodge. We worden superverwend. Het personeel hier verdient echt wel een dikke pluim. Wanneer we de dag erna weggaan, geeft iedereen deze mensen hier een dubbele extra fooi, want ze hebben echt wel super hun best voor ons gedaan.

Daar we deze ochtend niet zo heel veel beesten tijdens onze gamedrive gezien hadden, vragen we of het mogelijk zou zijn om morgenochtend nog een extra gamedrive te maken. En ja… dat kan geregeld worden. Dat betekent dat we ook morgen weer supervroeg (5 uur) zullen moeten opstaan zodanig dat we voor het licht wordt, aan de ingang van het nationale park zullen staan. Want om luipaarden te zien, ben je er beter heel vroeg bij. Ook de kans op leeuwen is dan groter. Eens de zon hoog staat, gaan leeuwen niet meer jagen, maar liggen ze ergens in de schaduw onder een boom te slapen. Gelijk hebben ze bij deze afrikaanse hitte.

Ondanks de opwinding van de namiddag storm, slaap ik deze nacht als een roosje. Op de achtergrond hoor ik af en toe wel eens het geroep om de olifanten weg te houden, maar voor de rest droom ik zalig weg in dit lekkere warme bed, dicht tegen mijn warmwaterkruikje aan.

Extra informatie over het Queen Elisabeth N.P.:
- Oppervlakte: 1978 km²
- Te bereiken vanuit: Kasese of Bushenyi
- Beste bezoektijd: het gehele jaar, het beste kort na de regentijd
- Diersoorten: o.a. olifanten, leeuwen, buffels, in totaal bijna 100 geregistreerde soorten
- Vogelsoorten: meer dan 600 soorten
- Landschap: heuvelachtig, zeer gevarieerd
- Bijzonderheden: meest gevarieerde N.P. van Uganda
- www.queenelizabethnationaalpark.com

Logeren voor de 2de nacht op rij in de Katara Lodge
http://www.kataralodge.com/
Doordat deze luxe lodge op de Kichwamba berg ligt is het uitzicht magnifiek. Vanaf eigen veranda kan het Rwenzori gebergte gezien worden en kijkt men zo ver als het oog reikt naar de savannes. De badkamer is voorzien van ligbad van waaruit ook genoten kan worden van het uitzicht.
Deze lodge is voor mij één van de mooiste tot nu toe. Alle confort, heel vriendelijk personeel, alles piekfijn in orde, heel lekker eten. Enige minpuntje, maar niet zo van belang: hun internet werkte deze dagen niet.