Dag 10 - Chimpansees Trekking in Kibale Forest

Dag 10 – Maandag 28 januari – Chimpansees Trekking & Wandeling in Kibale Forest

Ik heb een prachtige nacht in de tent achter de rug. Het horen van al die dierengeluiden heeft toch wel iets speciaals. De douche is lekker warm deze keer, want iedere tent heeft zijn eigen stookplaatsje. Wel valt de elektriciteit constant uit, dus zit er niets anders op dan de kleren bijeen te zoeken met een klein zaklampje. Na de overnachting vroeg op voor een flinke wandeling door de jungle van Kibale Forest. Deze hele ochtend staat in het teken van de bijzondere chimpansee tracking. Met een gids volgen we de sporen van de chimps. Gevolg: een schitterende jungle-trip en uiteindelijk een uur oogcontact met de chimpansees. Naast chimpansees maken we kennis met de vele andere apensoorten die bivakkeren in dit tropische oerbos.

Tegen 7 uur ontbijten we en daarna gaan we op goed geluk af op zoek naar chimpansees. We worden onderverdeeld in groepjes van maximum 6 personen en krijgen elk een ranger mee. Opnieuw met het geweer over de schouder. Ja, chimpansees kunnen wel eens agressief uit de hoek komen. We krijgen het advies om minimum 8 meters afstand te houden. In mijn groep ontmoet ik een Roemeense reiziger Alexandru. Hij reist helemaal alleen door Uganda en weet me te vertellen dat dit niet zo evident is. Je kan wel gemakkelijk vervoer vinden met busjes tot aan de grotere steden. Maar eens daar aangekomen is het heel moeilijk om vervoer te vinden tot aan de Nationale Parken. Deze keer had hij dan toch een chauffeur op de moto gevonden om hem te brengen. Maar je kan je al inbeelden: met al deze hobbelige moeilijk berijdbare wegen, zonder asfalt en al dat stof. Tegen dat je ergens aankomt, ben je helemaal oranje of soms rood van het stof en de aarde. Wij in ons busje zijn al steeds altijd zo stoffig aangekomen, ons haar kleeft hard tegen elkaar. Ook vind hij de prijzen van het vervoer duur om ergens te geraken. Hier is het dus niet zo zoals in Madagaskar waar in ieder stadje massa’s taxi’s en busjes stonden te wachten en de chauffeurs je overstelpte met voorstellen van prijzen & routes. Alexandru is wel Roemeen, maar woont sinds jaren in Rome waar hij een luxe B&B uitbaat. Hij is dan ook heel blij om nog eens wat italiaans te kunnen praten. Ik natuurlijk ook, want het is noodzakelijk om wat te blijven oefenen. Maar veel tijd om te praten krijgen we wel niet, want de tocht door het regenwoud is niet zo gemakkelijk. Onze ranger laat ons verschillende keren een riviertje oversteken. Daar het te diep is om onze voeten droog te kunnen houden, zoekt hij naar boomstammen die hij dan over elkaar legt. Het wordt dus echte evenwichtsoefeningen om droog aan de overkant te geraken. Maar het lukt ons uiteindelijk wel, op Eric na dan. Die moet de tocht verder zetten met water in zijn botienen. Niet ideaal dus. We hebben geluk, want op een bepaald moment moeten we de baan oversteken die door het woud loopt en zien we daar plots een familie chimpansees hoog in de bomen zitten. Alle hoofden omhoog en wachten tot ze naar beneden komen. Ze zijn aan het smullen en nemen er hun tijd voor. Na een half uur, begin ik al serieus nekpijn te voelen, maar dan komt het. Plots komt er eentje naar beneden. De anderen volgen al razendsnel. Ook wij vliegen er razendsnel in en proberen hen te volgen doorheen de jungle. Gelukkig houden ze even pauze en kan ik er een paar op het gemak fotograferen. Het is zo mooi om te zien, dat ik al snel de verplichte afstand uit het oog verlies. Uiteindelijk bemerk ik dat ik eigenlijk op slechts 3 meters afstand van de chimpansee sta. Een paar keer toont hij ons zijn wijd opengesperde muil aan ons, wat een zicht. Daar zou ik toch niet graag een beet van krijgen, zo’n grote tanden! Plots is er alarm. Ze zetten zich plots terug in beweging, en met heel veel lawaai gaan ze ervan door. Wij proberen hen opnieuw te volgen maar die beesten kunnen razendsnel zijn. Het wordt spannend. Maar na een tijdje spelen we ze toch kwijt. Zolang ze zich in de bomen verplaatsen kan de ranger ze gemakkelijk terug opsporen. Maar als ze zich over de grond verplaatsen maken ze veel minder lawaai en wordt het moeilijk. Ik vraag de ranger wat er aan de hand was. Waarom zo plots zo snel vertrokken? Kwam dat door onze aanwezigheid? Nee, blijkbaar hebben deze groepen chimpansees hun eigen programma. Via het kloppen op een bepaalde soort boom, komen ze in contact met andere chimpansees verderop. En blijkbaar had deze groep een afspraak verderop met een andere groep waar ze zich zouden vervoegen. Wel is het zo, dat net zoals bij de gorillas de rangers hun toeristen maximum 1 uur bij een groep chimpansees laten zijn, want na een uurtje zouden ze onze aanwezigheid wel eens vervelend, irriterend kunnen vinden en agressief worden naar de mensen toe. Wij zijn de groep kwijtgespeeld maar op onze tocht naar de lodge komen we gelukkig wel nog heel wat groepen andere soorten aapjes tegen. O.a. ook de zwart-witte en zelfs de meer zeldzamere rode colobussen. Die zijn doorgaans moeilijker vindbaar. Het is weer volop genieten van al dit moois in dit regenwoud. De ranger had ons deze ochtend gevraagd of we zeker wel een goeie regenjas meehadden, want in een regenwoud is er altijd veel kans op een stevige regenbui. Iedereen had die bij, behalve ikzelf. Vergeten! Tja, zo ’s ochtends vroeg ben ik nog verstrooider dan anders. Gelukkig heb ik die niet nodig gehad, want het bleef mooi droog. Doorgaans is er in een regenwoud meer kans op regen in de namiddag. Terug aangekomen aan de lodge neem ik afscheid van de half italiaanse Roemeen en spreken we af dat ik bij een bezoek aan Rome eens in zijn B&B kan logeren. Hijzelf zou ook wel eens naar Sicilië op bezoek willen komen. Ik noteer dan ook de naam & website van zijn hotelletje. Altijd fijn om op die manier andere reizigers te ontmoeten.

Het is weeral tijd om te middagmalen, maar treuzelen zit er niet in, want er staat al opnieuw een nieuwe wandeling op het programma voor deze namiddag. Er staat een prachtige moerastocht in Bigodi Swamp gepland! In dit moerasgebied barst het van de tropische vogels en ook leven hier verschillende apensoorten zoals de Colobus Monkey! Het is heel zwoel warm en we verwachten al heel snel een onweersbuitje. Weeral heb ik mijn regenjasje in mijn tent vergeten. Maar ik heb geluk, uiteindelijk regent het maar heel lichtjes en heel kort. Dus mijn vergetelheid wordt niet afgestrafd. Op het eind van de wandeling geraken Petra en ik een beetje achterop van de groep. We hebben zoveel rond te kijken dat we de groep uit het oog verliezen. En plots staan we oog in oog met een groep bavianen. En enkele onder hen hebben baby’s. Daardoor zouden ze wel eens agressief naar ons kunnen worden. Ook zitten ze op ons pad en kunnen we hen moeilijk passeren. De ranger komt ons tegemoet en roept dat we snel moeten komen want ze de bavianengroep begint wat zenuwachtig te reageren. Petra slaat wat in paniek en durft geen voet meer te verzetten. Gelukkig komt de ranger naar ons toe en begeleidt ons doorheen deze groep bavianen. Echt op mijn gemak voel ik me toch ook niet, vooral als ik merk hoe het mannetje van de groep ons nauwkeurig in de gaten houdt. Maar toch houdt het me niet tegen om nog vlug wat leuke fotokiekjes te nemen.

Eens terug van onze wandeling worden we aan onze lodge opgewacht door een groep kinderen van het plaatselijk schooltje. Ze vragen of ze voor ons mogen zingen en dansen ten voordele van de ‘community’. Al het geld zou besteedt wordt aan het schooltje. Wij vinden dit wel fijn. Al gauw betrekken de kinderen ons mee en worden we uitgenodigd om mee te dansen. Maar na een half dansje ben ik al doodop en hijg ik naar adem, zo intens zijn deze afrikaanse dansen! Hoe zij dit een volledig uur volhouden!!!

Vanavond is er een banda tekort, door een vergissing bij de boeking. Petra & Luc geven zich vrijwillig op om in de boomhut te overnachten. Na de wandeling, ga ik nog eens mee kijken naar de boshut van Petra & Luc. Die ligt op meer dan 1 km wandelen van de andere tenten. Dat betekent dat zij reeds om 19 uur deze avond, net voor donker, hiernaartoe moeten. En dat onder begeleiding van een gewapende ranger. Want je zou wel eens woudolifanten kunnen tegenkomen. De hele nacht mogen ze hun hoog plateau niet verlaten en wachten tot er morgenochtend opnieuw een ranger hun komt ophalen. Spannend allemaal. Petra is toch wel wat bang, maar ze zouden zo graag wakker worden met een prachtig zicht vanuit de hoge boomhut op de jungle om zo het maximum van vogels te kunnen waarnemen. Het is een prachtige boomhut en ik had hier ook wel graag geslapen. Maar ik ben vanavond best tevreden met mijn tent. ’s Avonds onderweg naar mijn tent, hoor ik massa’s luid geritsel boven mij in de boomkruinen. Zo in het donker is dit toch wel een beetje beangstigend maar ik kom gelukkig veilig aan in mijn tent. Met een fijn gevoel ga ik terug slapen. Maar deze keer wordt het echt wel een korte nacht want tegen 4 uur wordt ik wakker gemaakt door het heen en weer geloop van de knarsende beestjes in mijn tent. Wanneer ik met mijn zaklamp omhoog schijn, zie ik overal muizen kruipen. Af en toe hoor ik ook ander geritsel, waarschijnlijk zijn dit de ratten. Ze knabbelen de rest van de nacht zo luid, dat er van slapen voor mij niet veel meer in huis komt. Maar toch waren deze 2 nachten in de tent een hele mooie belevenis voor me. Voor herhaling vatbaar!

Extra informatie over het regenwoud van Kibale Forest:
Het Kibale Forest heeft een oppervlakte van 776 km² en is het best te bereiken vanuit Fort Portal of vanuit Kigarama. Het beste bezoektijd is in principe het gehele jaar, maar dan best buiten de regentijd.
Diersoorten: o.a. bosolifanten (seizoensgebonden), buffels, grootste concentratie chimpansees (ongeveer 1500 dieren).
Vogelsoorten: ongeveer 335 soorten
Landschap: bergachtig tussen 1100 en 1600 meter.
Bijzonderheden: meest toegankelijke regenwoud van Uganda.
Inlichtingen: Uganda Wildlife Aurthority in Kampala

Mijn logeerplaats is:
Primate Lodge in Kibale Forest
www.ugandalodges.com

Andere logeermogelijkheden in Kibale zijn:
Mantana Tented Camp: www.kimbla-mantana.com
Chimpanzee Valley Resort
CVK Resort: www.ugandaonline.net/cvk