Dag 4 - Sipi Falls

Dag 4 – Dinsdag 22 januari 2013 – Sipi Falls

Ook vandaag is het opnieuw vroeg opstaan want er staat een lange tocht te wachten. 5 uren rijden van Jinja naar de Sipi Falls. Deze Sipi watervallen zijn zeker een must. Ze bevinden zich op een uitloper van de hellingen van Mount Elgon en ze zijn te voet bereikbaar vanuit Sipi. Na het middagmaal in de lodge van Moses, starten we dan ook direkt onze voettocht omhoog naar de watervallen. De 2 vorige dagen had ik bij mijn verblijf aan de Nijl geen Moses tegengekomen, maar hier in deze prachtige groene omgeving wordt Moses onze gids. Het is een pittige wandeling. Ver is het niet, en ook is de wandeling op zich niet zo moeilijk, maar de hevige hitte is de boosdoener. December en januari zijn normaal gezien de warmste maanden in Uganda. Daarom ook dat de kinderen nu in vakantie zijn sinds 5 december tot 5 februari. Normaal zijn de gemiddelde temperaturen tijdens deze maanden gemiddeld rond de 28 graden. Maar nu spreekt iedereen hier over een echte hittegolf. Het is zeker zo rond de 35 graden nu. Voor mij betekent dit afzien. Even twijfel ik of ik de wandeling wel zal doen, maar Mia, een lieve reisgenote, biedt me haar paraplu aan om me te beschermen tegen de hevige zonnestralen. Ik laat me overtuigen en ga toch mee. Onderweg geniet ik ten volle van de prachtige natuur. We zitten hier op ongeveer zo’n 1450 meters hoogte. Kinderen komen met ons meegelopen. Ze zijn allemaal heel vriendelijk maar hopen natuurlijk op een fooi. Eén jongetje brengt ons een mooie kameleon in de hoop dat hij iets zal krijgen voor de foto. Maar opdringerig zijn ze niet echt. Sommige durven het wel aan om iets te vragen, maar daar houdt het bij op. Bij aankomst bij de watervallen is het een echte verademing, eindelijk wat koelte. Ze zijn ook heel mooi. Daarna gaan we nog wat hogerop wandelen tot boven de watervallen. Onderweg komen we heel een dorpje tegen. Ook zien we heel wat koffieplantages. Er heerst een rustige sfeer hier. Mensen zijn zich overal aan het wassen in de rivier. Bij het eerste stuk zijn het allemaal vrouwen. Ietsje verderop wassen de mannen zich gescheiden van de vrouwen. Ondertussen spelen de kinderen in het water. Ik heb ook zin om erin te springen. Maar dat doen wij Europeanen beter niet. In het water bevindt zich namelijk Bilharzia. In stilstaand zoet water (ook in een regenplas!) kunnen slakken voorkomen die wormlarven bij zich dragen. Deze wormen veroorzaken bij de mens Bilharzia (schistosomiasis), een ernstige en moeizaam behandelbare aandoening van de lever, blaas of nieren.
Gisteren nog stond er aan de Nijl een bordje: links veel risico op Bilharzia, rechts iets minder risico op Bilharzia. Toch maar geen enkel risico genomen en tijdens het boottochtje veilig mijn handjes uit het water gehouden!

Terwijl een deel van de groep de wandeling naar de nog iets hogerop gelegen waterval verderzet, verkies ik toch mijn krachten wat te sparen want de zon blijft moordend op ons velletje schijnen. Met een paar anderen gaan wij doorheen het dorp wandelen. We hebben 4 solar lampjes met ons mee. In de meeste afgelegen dorpen is er geen stromend water en elektriciteit. Eén van onze gidsen Kenneth is uit dit dorp afkomstig. Hij duidt voor ons de 4 meest arme gezinnen aan. De meeste onder hen zijn weduwen die heel jong hun echtgenoot verloren hebben en die nu de zorg alleen moeten dragen over hun verschillende kinderen. De verbazing is groot wanneer we bij hun hutje langskomen. Eerst reageren ze wat bang. Ze hebben nog nooit zo’n soort lampje gezien. Onze gids moet dan ook heel goed uitleggen hoe het werkt. Eén weduwe slaat zelfs verschillende keren een gebedskruisje bij het zien van dit wonder. Terwijl onze gids de werking van het lampje uitlegt, komen meer en meer mensen uit het dorp toezien. Met vol ongeloof in de ogen bekijken ze dit lampje. Bij het verlaten van het ene huisje komt de vrouw des huizes ons zelfs verschillende malen zegenen. God bless you, zijn de enige woorden engels die zij kent, want naar school is zij zelf nooit kunnen gaan en spreekt daarom geen engels. Bij het volgende huisje ontmoeten we de oudste zoon van het gezin. Hij zou graag studeren, maar sinds de dood van zijn vader is hij nu gezinshoofd en draagt hij de zorg over zijn broertjes en zusjes. Ook hij is heel blij met het lampje want zo zal hij nu ’s avonds toch kunnen studeren. Daar Oeganda op de evenaar ligt, is het hier ’s avonds altijd vroeg donker. Wel spijtig dat we niet meer van deze lampjes bijhadden want iedereen in het dorp zou dit wel kunnen gebruiken. Twee jonge tieners volgen ons de hele tijd tijdens onze wandeling en proberen ons te overtuigen dat ook zij naar school gaan en dus wel goed zo’n lampje zouden kunnen gebruiken. De hulp is slechts een minimum, maar hopelijk brengen nog meer reizigers zo’n nuttig geschenk mee naar Oeganda.

Bij aankomst aan de lodge van Moses ben ik kapot. De hitte heeft me duidelijk geveld. We logeren hier in eenvoudige hutjes. Ook het eten is veel eenvoudiger dan in de vorige lodge The Haven. Maar voor mij hoeft het zoveel niet te zijn. Het is simpel maar opnieuw heel lekker. Ja koken kunnen ze hier wel goed in Uganda. Het is vandaag Jan zijn verjaardag. Hij is net 40 geworden. Onze groep is een leutige bende en ze zingen er dan ook lustig op los voor zijn verjaardag. Zelf geraak ik niet meer uit mijn woorden. Ik heb dringend mijn bedje nodig. Internet is er hier niet, maar ik zou er toch niet toe gekomen zijn om nu nog reisfotootjes te plaatsen. Vroeg naar bed dan maar want morgen staat opnieuw een lange reisdag voor de deur.