Dag 5 - Eerste gamedrive in Murchinson Falls NP

Dag 5 – Woensdag 23 januari 2012 – Rit Sipi Falls naar Murchinson Falls Nationaal Park

Deze ochtend is het wel heel erg vroeg opstaan want er komt een lange rit aan van 8 uren rijden tot aan het Nationaal Park van Murchinson Falls. De hele nacht heeft het hevig gewaaid. Ondanks het feit dat ik gisterenavond zware hoofdpijn had (door teveel aan zon) heb ik toch goed geslapen. Maar dat kan niet gezegd worden van de andere reisgenoten. Daar onze hut niet echt winddicht was, raasde de wind er zo door. Daardoor woei ook het stof mee naar binnen. Verschillende mensen lagen dan ook de hele nacht te hoesten. Zelf vond ik het een fijn gevoel om bij deze wind te slapen. Eindelijk eens een nacht dat het niet zo warm was. Ik kom wel verschillende keren wakker door fibro pijnen in spieren en gewrichten, maar gelukkig val ik door het geluid van de wind telkens weer snel in slaap. ’s Morgens bij het opstaan heb ik nog steeds hoofdpijn, maar het ergste is de pijn over gans mijn lichaam. Ik geraak maar moeilijk in beweging. Mijn handen trillen hevig en het wordt moeilijk om te ontbijten. Ik kan de pijn moeilijk verbergen want mijn reisgenoten merken aan de ontbijttafel direkt op dat ik er helemaal niet goed uitzie. Met zoveel pijn in mijn botten, zie ik enorm op tegen deze lange rit. Ik beslist dan maar om wat zwaardere pijnstillers te slikken. En gelukkig helpt dat me want tegen de middag begin ik me al heel wat beter te voelen.

Het busje heeft platte band, wat ze gelukkig snel hersteld krijgen. Maar tijdens onze middaglunch-stop gaat de chauffeur toch even in het stadje langs de garage. Het is na de lunch nog een 3 tal uurtjes rijden naar Murchinson. Door de lekke band oponthoud, zijn we nu erg gehaast. Want we willen zeker nog voor het donker het park binnenrijden. Onze chauffeur probeert dan ook zo snel mogelijk te rijden. Maar iets verderop worden we tegengehouden door de politie. Blijkbaar hebben ze hier ook handflitsers. Snelheidsboete! Sam onze chauffeur probeert wat te onderhandelen met de politie. Zou het feit dat zijn broer ook politieman is hem hier helpen? Uiteindelijk gooien ze het op een akkoordje: een boete van 50.000 shilling (wat ongeveer overeenkomt met zo’n 15 euro) in het zwart. Anders zou het hem meer dan het dubbele kosten. Corruptie komt in Afrika erg veel voor. 15 Euro lijkt voor ons een goedkope boete, maar voor hier is dat best heel wat geld.

Ondanks dit 2de oponthoud, en de slechte staat van de weg, komen we toch nog tijdig aan de ingang van het nationaal park. Hier beginnen we al aan onze eerste game-drive (=safaritocht), daar onze lodge op zo’n 54 km in het park ligt. Onze chauffeur opent het dak zodanig dat we een goed uitzicht hebben. Overal waar we kijken zien we dieren. Ik weet niet welke kant eerst op te kijken. Vooral massa’s antilopes (er zouden hier zo’n 7 soorten bestaan), maar ook krijgen we giraffen, olifanten, buffels, bavianen, knobbelzwijnen te zien. Het beetje pijn dat nog voelbaar was in mijn lichaam wordt op slag vergeten. Ik val van de ene verwondering in de andere. Wat ik zie en voel is onbeschrijflijk. Onderweg zien we ook heel wat verschillende vogelsoorten. Dat is niet moeilijk als je weet dat er hier wel zo’n 465 soorten leven in het Murchinson Falls N.P. Spijtig genoeg maken we hier voor het eerst ook kennis met de Tseetjee vlieg die ons busje ongevraagd komt binnengevlogen. Dit is een vlieg dat de slaapziekte kan overbrengen. Wat dit juist betekent, daar vertel ik later meer over.

Nog net voor donker komen we aan in onze lodge. Opnieuw een super de luxe lodge. Paraa Safari Lodge is gelegen aan de oevers van de Nijl. Van hieruit gaan we de volgende dagen nog heel wat game-drives en boottochten doen. Bij aankomst worden we verwelkomt met een vers fruitsapje en krijgen we vochtige handdoekjes. Geen overbodige luxe bij zo’n hitte. De plaats ziet er weer heel luxueus uit, met een prachitg zwembad (waar ik waarschijnlijk toch geen tijd voor zal overhebben…). De kamer is mooi ingericht maar valt me toch een beetje tegen. Er zitten wel grote schuiframen in met een mooi zicht op de Nijl, maar geen vliegenramen. Het is dan ook superheet op de kamer en ik krijg een beklemmend gevoel. Uiteindelijk ontdek ik bovenaan toch een vliegenraam, maar veel te klein. Verkoeling brengt dit zeker niet. Er is airco aanwezig, maar blijkt dat je hiervoor 25 dollar extra moet betalen. Dat vind ik veel te veel. Dus zal het behelpen worden met de staan- en plafondventilators. De douche met warm water werkt hier prima, maar daar ik me oververhit voel, ben ik best tevreden met een koude douche. Ondanks deze verkwikkende douche zitten we na 5 minuten bij het avondeten al opnieuw te transpireren. In deze lodge wordt gebruikt gemaakt van een buffet. En wat voor een buffet! Vijf lange tafels vol met eten. Wat een overdaad! En wat een schril verschil met het leven hierbuiten in de dorpen. Het is me toch even wat slikken. En zoals de vorige dagen is het eten ook hier weer enorm lekker. Na het avondmaal is iedereen doodop en gaat direkt naar bed. Ik ben ook erg moe, maar doe toch nog mijn best om even het internet te bezigen. Ik heb de belofte gedaan aan de thuisblijvers om regelmatig wat foto’s op facebook te publiceren van al het moois dat ik hier te zien krijg. Er zal niet overal internet te vinden zijn, dus moet het hier gebeuren. Ondanks het luxe gehalte van deze lodge, werkt het internet maar heel slecht. Erg traag en enkel aan de receptie mogelijk. Dat vind ik niet zo leuk, want zo kan ik me niet buiten aan het zwembad zetten en luisteren naar de mooie nachtgeluiden terwijl ik mijn internet gebruik. Als ik naar mijn kamer loop, hoor ik het mooie geluid van de nijlpaarden. Die zitten vlakbij. ’s Avonds loop je hier best niet rond, want nijlpaarden komen ’s nachts aan land en zijn heel gevaarlijke dieren. De meest dodelijke incidenten bij de inwoners van Uganda zijn dan ook als een nijlpaard hun pad kruist. Je maakt geen enkele kans. Alhoewel ze praktisch blind zijn, vallen ze jou direkt aan en bijten jou met hun enorme muil onmiddellijk dood. Tijdens de dag verdwijnen ze in het water en zijn ze minder aktief. Maar toch blijft het oppassen met deze dieren. Kleine bootjes komen best niet al te dicht aangevaren, want dat zou hen wel eens kunnen irriteren en boos maken. Ondanks de hitte op de kamer slaap ik toch goed, maar wel heel kort. Mijn pijn van deze ochtend is al veel beter. Ik kijk al uit naar de volgende ochtend want dan gaan we opnieuw de Nijl op.

Mijn logeerplaats: Paraa Safari lodge
www.paraalodge.com