Dag 15 - Van Monteverde naar Dominical

Dag 15 – Maandag 17 maart 2014 – Van Monteverde naar Dominical

Alhoewel ik gisteren al vroeg ging slapen, kan ik maar niet in slaap geraken. Reden: ik verblijf in een duo-chalet en de bewoners van de aanpalende chalet maken veel lawaai. Ook deze keer zijn het opnieuw Duitsers. Ik hoor hen hun valies maken en het lijkt erop dat ze wel honderden keren de ritsen open en dicht ritsen. Ook praten ze luid en is het alsof ze soms discussiëren. Rond 22u30 roept er iemand in de buurt heel luid in het Duits ‘We willen slapen’. Goed zo. Maar zelfs dit maakt niets uit. Dit koppel doet gewoon verder en trekt zich niets aan van hun omgeving. Je moet weten dat hier iedereen meestal heel vroeg gaat slapen, om 18 uur is het trouwens al donker en de meeste toeristen hebben de hele dag massa’s activiteiten gehad of heel veel gestapt in de wouden en zijn dan ook doodop ’s avonds. Trouwens als je in een resort ergens midden de natuur gaat logeren in plaats van in het plaatselijke dorp waar concertjes zijn en gedanst kan worden, dan weet je dat je de rust moet respekteren. Maar dit koppel dus duidelijk niet. Als ze om 23u30 nog steeds luid aan het babbelen zijn, is het voor mij genoeg geweest; ik klop heel luid op onze gemeenschappelijke tussenwand en ja, deze keer lukt het. Ze houden eindelijk hun mond en eindelijk kan iedereen rustig slapen.

Ondanks het late uur dat ik in slaap gevallen ben, sta ik toch om 5u30 op, want dit is het enige moment dat ik eens naar Sicilie kan bellen naar mijn thuisoppasser om te informeren of alles goed gaat met mijn huis en met mijn dieren Sarko, Castar & Caro. Ook is dit het ideale uur om heel wat vogeltjes te spotten buiten. Ik hoor dat het daar in Sicilië prachtig lenteweer is: gisteren 20° en vandaag zelfs 25°. Ze kunnen er ook al naar het strand gaan. En dat voor half maart, wat schitterend zeg.

Om 8 uur vertrek uit het hoge nevelwoud, nog steeds heb ik geen enkele ‘nevel’ opgemerkt. De eerste 18 km is opnieuw op onverharde wegen, hobbel de bobbel dus! Mijn ontbijt is direkt goed door elkaar geschud. Maar hoe slecht de weg ook is, hoe mooi het panorama onderweg is.

Na een paar uur rijden kom ik aan een brug waar er massa’s van die Amerikaanse grote krokodillen te zien zijn in de Tarcoles rivier. Sommigen zijn al heel oud, wel meer dan 120 jaar. Sommige liggen met hen bek wijdopen en kun je goed hun ‘lieve’ tandjes zien, dit doen ze om af te koelen denk ik. Daar deze rivieren meestal uitmonden in de zee, gebeurt het wel eens dat er een paar in de zee zwemmen. Ieder jaar komt het wel eens voor dat surfers gegrepen worden door een krokodil. Zo ook vorig jaar in Dominical, waar ik straks naartoe ga.

Extra info – Krokodillensafari’s
Het onbeperkte jagen van de laatste 400 jaar heeft geleid tot uitdunning van de spitssnuitkrokodillenpopulatie. Sinds 1981 wordt de cocodrilo echter officieel beschermd, waardoor hij weer in aantal is toegenomen. Krokodillen leven langs de gehele Pacifische kust, maar de grootste aantallen zijn geteld bij de monding van de Rio Tarcoles: ruim 200 per 1,5 km. In de haven van Tarcoles, vlak bij de monding van de rivier, vertrekken boten voor een twee uur durende krokodillensafari. De reptielen, die wel 5 m lang kunnen worden, komen soms vlakbij, dus houd uw handen binnenboord. Er is een goede kans dat u ook rode lepelaars, geelvleugelara’s of andere inheemse vogelsoorten te zien krijgt.

Onderweg moet er een heel klein stukje gereden worden over een tolweg. Maar duur is dat hier niet. Vorig jaar was dat nog 150 collones (wat zo ongeveer overeenkomt met 3 dollar, dus 2 euro). Daar aangekomen vraagt hij me 460 collones. Ik vraag hem of dit wel juist is, want blijkbaar is dit percentueel wel heel erg omhoog gegaan. Ik zie ook op het automatisch bord 160 collones verschijnen, dus vraag ik hem of het niet 160 is dat hij bedoeld. Nee dat is voor de moto's. Ik vertrouw hem niet en vraag om een ticketje, maar hij zegt dat er geen zijn. Ach... daar heb je het al, dit klopt dus helemaal niet! Ik ga voor dit kleine beetje geld niet beginnen moeilijk doen en betaal dan maar de 460 collones, maar het is me duidelijk dat ik hier beet genomen wordt en dat deze man profiteert van de toerist. Ik had wel al gehoord dat Costa Rica eigenlijk een heel erg 'corrupt' land is, maar daar had ik tot nu toe helemaal niets van ondervonden. Overal zegt men hier dat zelfs de politie heel erg corrupt is en dat je bij een boete moet weigeren om die cash langs de baan te betalen. Altijd vragen om een factuur en dat geld dan via je bank overschrijven. Aan deze corrupte ambtenaar van de tolweg heb ik dus 300 collones teveel betaald, dat komt op zo'n 6 dollar, 5 euro terecht. Niet veel, maar als hij zo bij iedere toerist 5 euro extra aanrekent, dan is zijn dag wel gemaakt van die man!

Op de middag koop ik in een warenhuis wat drankjes & een italiaanse foccaccio. Die ga ik op het strand van Jaco opeten. Het is zo heet dat het onmogelijk is om met blote voeten over het strand te lopen. Gelukkig kan ik mijn broodje opeten in de schaduw van een palmboom. Ik ben blij om het stranddorp Jaco eens in werkelijkheid te zien en te beleven. Jaren terug las ik veel over deze plaats, daar dit het badplaatsje is waar ik ooit graag spaanse school had willen volgen. Het is hier best gezellig op dit door palmbomen omzoomde Playa Jaco en ik zou deze plaats zeker en vast aanraden aan een Siciliaanse vriend van me die zo graag ooit in Costa Rica wil komen wonen.

Extra info – Jaco
Jaco, dat veel geld verdient aan de klandizie van surfers en Canadezen die de noordelijke winters ontvluchten, heeft zich ontpopt tot de grootste en vrolijkste badplaats van Costa Rica. Het 3 km lange strand wordt beschaduwd door palmen, maar het zand is niet bepaald wit, het zeewater meestal troebel door de aanvoer van rivierslib en zwemmen onveilig vanwege de getijdenstromen. Toch is er van alles te doen, van krokodillensafari’s tot paardrijtochten, en er is een bruisend uitgaansleven. Veel topsurfers hebben zich hier gevestigd, hoewel de golven in eerste instantie meer geschikt zijn voor beginners.

Onderweg stop ik ook nog eens aan het beroemde Manuel Antonio strand. Zoals verwacht is het hier heel druk want dit is een geliefd oord voor Amerikanen. Het strand zit dan ook propvol. Het sikkelvormige strand van Playa Manuel Antonio met zacht zand loopt af in kalm, jadekleurig water met een klein koraalrif. U kunt er fantastisch snorkelen. Soms broeden er warana’s in het zand. Het koraalrif vormt een schuilplaats voor krabben, zeesterren en kleurige vissen. Er worden ook vaak dolfijnen en walvissen gesignaleerd. Ik ga ook eens zien tot bij de ingang van het nationaal park dat heel beroemd is. Het is vandaag maandag, sluitingsdag voor dit park. Dus misschien kom ik morgen of overmorgen hier wel nog eens langs. Maar ik heb momenteel nog grote twijfels hieromtrent, want alhoewel het park beschreven staat als één van de parken met een enorme diversiteit aan dieren, is het ook algemeen geweten dat dit een heel toeristisch park is. Alle Amerikanen die op reis komen naar Costa Rica, zullen steevast naar dit park komen. Veel mensen klagen dat het daardoor niet aangenaam meer is om hier te komen wandelen, want zo’n grote groepen toeristen produceren een pak lawaai, en op die manier is er weinig kans dat je van die vele diersoorten er dan werkelijk ook vele zult zien. Wel schijnt het zo te zijn dat hier de allermooiste idyllische strandjes te vinden zijn in dit park.

Extra info Parque Nacional Manuel Antonio
Dit mooie park tussen de oceaan en beboste heuvels is genoemd naar een Spaanse conquistador. De biodiversiteit van Manuel Antonio is gezien de oppervlakte – 16 km², het kleinste nationale park van Costa Rica – bijzonder groot. Er leeft een overvloed aan wilde dieren; langs de goed onderhouden paden zult u vrijweg zeker witsnuitneusberen, luiaards, toekans en geelvleugelara’s waarnemen. Het Parque Manuel Antonio wordt zeer druk bezocht; hoewel er een beperking rust op het aantal bezoekers, wordt het dierenleven bedreigd door vervuiling en de ongereguleerde bouw van hotels.

Hier in het park vindt men de ‘Manzanillo’
De manzanillo of ook wel ‘strandappelboom’ is langs het strand te vinden. Nietsvermoedende toeristen die zijn schaduw opzoeken komen vaak in de problemen, want de Hippomane mancinella, herkenbaar aan de korte stam en de felgroene, ovale blaadjes, is giftig. Het sap en de bast kunnen blaren veroorzaken, de gele, appelachtige vruchten zijn giftig en de rook van het verbrande hout kan de longen irriteren.

Onderweg passeer ik enorm veel palmbomenplantages langs de kust. Km lang alleen maar palmbomen. Een mooi zicht dat wel, maar wel spijtig dat ik daardoor niet altijd zicht heb op de zee. Aangekomen aan mijn hotel in Dominical, ben ik zo oververhit van de warmte, dat ik blij ben om direkt in het mooie warme zwembad te springen. Ook nog even een klein verkenningstochtje doorheen de mooie tropische tuin van het hotel. Daarna ga ik ook nog even naar het strand hier iets verderop, want ik zou graag de zonsondergang boven zee zien. Oh, wat is het mooi.

Nu ik toch aan het dorpje ben, ga ik hier nog snel iets eten aan een terrasje net voor de zee. Het is er erg in trek door de vele jonge surfers die hier in Dominical verzeild geraakt zijn. Ik kies voor een pasta met zeevruchten. De garnaaltjes zijn superlekker, ook de pasta, maar die krijg ik niet eens op want door de vermoeidheid en de hitte heb ik hier bijna nooit echt veel honger. Ik ga vanavond dan ook (zoals steeds) vroeg slapen. Tegen 22 uur lig ik al in bed, nog even wat foto’s overzetten naar mijn pc en kort erna val ik al in slaap.

Dominical
Dit bij surfers populaire dorp moet het hebben van rugzaktoeristen: de gemeenschap bestaat overwegend uit buitenlandse surfers die zich hier hebben gevestigd. Het lange bruine strand strekt zich zuidwaarts van de monding van de Rio Banu uit naar het vissersdorp Dominicalito. Ervaren surfers, die zich voelen aangetrokken tot de golven bij het strand, het rif en de riviermonding, moeten oppassen voor de getijdenstromen. Ja in Dominical moet je heel voorzichtig zijn bij het zwemmen, meestal hevige stroming en vaak onderstromen!

Logies: Hotel Villas Rio Mar te Dominical
http://www.villasriomardominical.com/
Dit hotel ligt op ongeveer 800 meter van het dorp, langs de Rio Baru rivier. Je kan hier fietsen, surfplanken & kajaks huren in het hotel.
Het hotel heeft een mooie tropische tuin.