Dag 17 - Dagje rust te Dominical - Pacific Oceaan
Door: Anna on Tour
Blijf op de hoogte en volg Anna
19 Maart 2014 | Costa Rica, Dominical
Dag 17 – Woensdag 19 maart 2014 – Een dagje rust te Dominical aan de Pacific Oceaan
Ik ben eigenlijk wel heel erg benieuwd wie van mijn vrienden mijn reisverhalen uit Costa Rica leest. Het zou dan ook heel fijn voor me zijn als jullie een reactietje willen schrijven onderaan op de website van mijn reisverslag. Het is altijd leuk voor mij om ook van jullie wat nieuws terug te krijgen.
Deze ochtend vertrekt men al heel vroeg vanuit het hotel met een busje richting Sierpe (1,5 uur rijden hiervandaan). Daarna gaat men een grote boot op en vaart men nog een uur naar Isla del Cano. Daar gaat men snorkelen en het eiland verkennen. Er zouden daar namelijk heel wat verschillende diersoorten te vinden zijn. Ook behoort dit tot één van de mooiste plaatsen van Costa Rica om te gaan snorkelen. Na de middag varen ze dan nog naar enkele andere mooie strandplaatsjes aan het natuurreservaat van Corcovado. Deze excursie is wel prijzig: 105 dollar (als je vanuit het hotel boekt). In het info toerisme kantoor in het dorp durven ze daar zelfs 140 dollar vragen voor identiek dezelfde bootexcursie. Lunch is inbegrepen. Pas ’s avonds, net voor het donker worden, keren ze terug tegen 17u30. Ik had graag meegegaan, maar daar ik gisteren al voelde dat de zon teveel van mijn krachten geëist had, heb ik beslist om niet mee te gaan en vandaag het eens heel rustig aan te doen.
Ik beslis om deze ochtend in het hotel te blijven, dichtbij het zwembad. De vorige dagen schreef ik al dat het hotel een mooie tropische tuin heeft. Dan is het nu, vroeg in de ochtend (6u30), het ideale moment om nog wat mooie vogeltjes te spotten. Even later, terwijl ik terug aan het zwembad zit, zie ik ook vanuit mijn ligzetel een prachtige toekan in de bomen zitten. Ik kan het niet laten om nogmaals eens een fotootje te nemen.
Costa Rica’s tropische bloemen
Costa Rica, dat een zeer gevarieerde natuur bezit, telt meer dan 15000 plantensoorten, waaronder 800 soorten varens. Tropische bloemen zoals canna’s, plumeria’s en begonia’s gedijen goed in de warme en vochtige gebieden, evenals bromelia’s en andere epifyten, die vocht en zuurstof aan de lucht onttrekken. Op de drogere laaglanden vindt men cactussen terwijl op grotere hoogten dwergbossen en roze, witte en lila balsemien groeien. Bloeiende bomen kleuren de tropische wouden: de flamboyant bezit vermiljoenen bloesem en als de jacaranda in de lente zijn paarsblauwe, klokvormige bloesem laat vallen ontstaan er spectaculaire tapijten.
Orchideeën
Er groeien meer dan 1400 soorten orchideeën in Costa Rica, van het zeeniveau tot de hoogten van Chirripo. De meeste worden gevonden op gemiddelde hoogten, onder de 1830 m. Ze variëren van de 1 mn brede Platystele jungermannioides, de kleinste bloem van de wereld, tot andere met afhangende, 1 meter lange bloembladen. Alle soorten orchideëen tellen drie bloembladen en drie kelkbladen. Sommige ontwikkelden unieke eigenschappen om specifieke bestuivers aan te trekken: zo zijn de markeringen op sommige bloemen alleen te zien in het ultraviolette spectrum.
Wie mijn foto-album van Costa Rica op mijn facebook (Anna on tour) volgt, zal misschien wel gemerkt hebben dat er enkele foto’s tussen staan van al deze gevaarlijke spinnen die je hier ziet. Eentje ervan is de gouden zijdespin (silk spider – Nephila clavipes). Ik wou jullie daar iets meer over vertellen. Het vrouwtje is veel groter dan het mannetje, zelfs zo groot dat het mannetje bang is om met haar te paren, want hij zou verpletterd kunnen worden. Daarom wacht hij tot het vrouwtje slaapt en gaat hij dan pas sexen met haar, dat is veiliger!
Extra info over de gouden zijdespin:
De gouden zijdespin (Nephila clavipes) is een spinnensoort uit de familie zijdespinnen die voorkomt in de warmere streken van Amerika.Door de grootte en de felle kleuren is de soort makkelijk van andere spinnen te onderscheiden. Het vrouwtje wordt veel groter dan het mannetje. Komt voor in bomen, moerassen en langs de kust. Het web van een volwassen vrouwtje bereikt 1 meter in breedte. De gele draden hebben goudglanzende kleur. De zijde van de gouden zijdespin wordt vaak gebruikt bij wetenschappelijke experimenten.
Tijdens mijn wandeling, ga ik ook op zoek naar de Quetzal vogel, want in het nevelwoud heb ik er geen enkel kunnen ontdekken. Normaal zou ik er toch moeten zien hier aan de Pacifische kust, denk ik, maar nee… tot nu toe nog geen enkel gevonden. Waar verstopt deze prachtige mooie vogel zich voor mij?
Extra info over de Quetzal:
In Costa Rica leeft de schitterende quetzal, één van de mooiste tropische vogels. Het mannetje heeft iriserend groene veren, een bloedrode borst en 60 cm lange staartveren; het vrouwtje oogt minder flamboyant. Pre-Columbiaanse culturen aanbaden de quetzal als een levende afbeelding van Quetzalcoatl, de gevederde slangengod. De staartveren van het mannetje, die in ceremonieëen werden gebruikt, werden als kostbaarder dan goud beschouwd; alleen edelen en priesters mochten ze dragen.
De hele ochtend blijf ik last hebben van hoofdpijn. Ook heb ik nog steeds last van de buikloop die gisterenavond begonnen is. Ik voel me echt slapjes en het is ondertussen opnieuw heel warm, ik denk dat het kwik hier toch gemakkelik naar meer dan 35°C geklommen is, maar door de hoge luchtvochtigheid voelt het minstens als zo’n 40° C aan. Dat maakt elke inspanning voor mij ondraaglijk. Het is echt een afmattende en drukkende hitte en neemt al mijn energie weg.
Mijn plan was om na een half dagje rust aan het zwembad, op de middag in het dorp een snack te gaan eten en daarna toch nog naar het Manuel Antonio National Park te rijden. Dat is zo’n 40 km terugrijden richting het noorden, langs een gemakkelijk berijdbare kustweg, maximum zo’n 45 minuten rijden. En op de terugweg eens naar het strandje te gaan zien van Playa Dominicalito (op slechts een paar km van mijn hotel vandaan). Maar tegen de middag voel ik me nog steeds niet fit genoeg om te vertrekken. Met deze hitte heb ik zelfs geen zin en geen honger om naar het dorp een snack te gaan eten. Ik blijf dus maar waar ik ben en verroer me geen vin. Het enige dat ik doe is veel water drinken gemengd met wat mineralen poedertjes om zo sneller weer op de been te helpen. En af en toe een Enterol pilletje om de darmflora opnieuw op peil te krijgen.
Rond 14u30 krijg ik dan toch wat honger, maar waarschijnlijk is het etenstijdmoment van het restaurant hier ter plaatse al voorbij. Maar plots hoor ik nogal wat lawaai aan het restaurant. Wanneer ik ga kijken, zie ik een grote groep gepensioneerde Costa Ricanen toekomen. Blijkbaar had hun gids hier een buffet gereserveerd voor hen. Normaal is hier in het hotel alleen eten à la carte mogelijk. Ik ga vlug nog mee aanschuiven met hen aan het buffet. Met mijn gebruind kleurtje zie ik er toch al een beetje Tica (Costa Ricaans) uit. Maar daar ik toch gemiddeld 40 jaar jonger ben dan de rest van de groep, merkt de kok toch mijn aanwezigheid op tussen de lange rij. Hij wijst me erop dat dit een aparte groep is. Vriendelijk vraag ik of ik misschien toch niet mag meeëten van zijn lekkere gerechten die hij klaargemaakt heeft. Hij lacht en ja… het mag. Ik vraag hem wat me dit buffet gaat kosten, hij weet het niet zo goed, maar antwoord dan “12 dollar”. Wauw, dat is een meevaller. In andere hotels was het meestal 15 dollar voor een gans buffetmenu. Met nog een extra dankbare glimlach naar de kok, schuif ik dus mee aan. Er is weer zoals gewoonlijk veel te veel: zowel kip als vis, veel groenten en natuurlijk ontbreken de bonen ook niet. Er is zowel rijst, pasta als frietjes. Ach, je kan al denken wat ik eet: veel rijst vandaag voor mij! Dit zal me goed doen! Maar bij een 2de ronde kan ik het toch niet laten om ook wat van de frietjes te proeven. Ja, sinds ik niet meer in Belgie woon, is dit iets wat ik zo af en toe eens mis: lekkere frietjes. Ook hier zijn ze lekker. Daarna word ik ook nog eens verwend met een lekkere bolletjes-ijs-dessertje. In deze hitte komt dit erg van pas. Bij het afrekenen maken ze zelfs nog een extra speciaal prijsje en hoef ik slechts 5000 collones te betalen, nog geen 10 dollar. Ach wat een verwennerij.
Ik heb zoveel gegeten dat ik er zelfs niet meer aan denk om nu nog het hotel te verlaten. Dus breng ik mijn siesta opnieuw aan het zwembad door. Dat ik nu het Manuel Antonio Nationaal Park niet bezocht heb, vind ik zo erg niet. Ik had toch al niet veel zin om tussen een massa luidruchtige Amerikanen terecht te komen. En trouwens een volledig dagje rust heb ik af en toe wel eens nodig om de rest van de tochten aan te kunnen.
Ik had ergens gelezen dat de uitbater van dit hotelletje een Nederlander zou zijn en dat het personeel je soms aanspreekt met nederlandse woordjes. Daar heb ik nog niets van gemerkt. De enige die me hier in het nederlands al hebben aangesproken zijn 4 nederlanders die hier ook logeren voor een aantal dagen. Dus vraag ik toch even bij de kelner of deze informatie klopt. En ja, blijkbaar is de eigenaar hier al een paar dagen niet langsgekomen, hij woont op 20 km hiervandaan, maar misschien zal ik hem morgen wel ontmoeten. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal hoe hij hier als buitenlander terechtgekomen is. Mijn allereerste avond in Costa Rica, bij aankomst in San José, had ik Geert ontmoet, een Westvlaming die hier sinds 23 jaar woont. Hij is er nu 46 en is hier als jonge 23 jarige komen studeren en daarna als gids beginnen werken en uiteindelijk nooit meer teruggegaan naar België. Hij was dan ook heel erg overtuigd van zijn beslissing en zou zich nooit meer kunnen of willen aanpassen aan het levensritme in Belgie. En vooral het feit dat het hier in Costa Rica het ganse jaar door lekker tropisch warm weer is, zonder al te veel uitzonderingen, wil hij in geen geval meer missen. Hij zou de kou en de regen in Belgie niet meer kunnen verdragen. Iets wat ik zelf nu al een beetje ervaar na slechts 5 jaren in Sicilie te wonen. Hij vertelde me ook dat de Tico’s heel aangename vriendelijke mensen zijn, heel levenslustig. Duidelijk PURA VIDA…
Tegen de avond gaat het beter met de buikloop, maar de hoofdpijn neemt hevig toe en ik sta te trillen op mijn benen. Er zit niets anders op dan naar bed te gaan tegen 17u30. Gaan eten lukt niet. Maar ik moet constant het bed terug uit, daar ik verschillende keren moet overgeven. Uiteindelijk strompel ik dan toch naar het restaurant die slechts 50 meter verder is. Ik vraag hen om een broodje, meer zal ik niet binnenkrijgen en dan is droog beschuit eten het beste dat je kan doen voor de maag. De nacht breng ik gelukkig goed door. Maar tegen de ochtend is de koorts daar terug en enorme hoofdpijn.
Voor de 3de nacht op rij, sliep ik in dit eenvoudig 3 sterren hotel. Morgen opnieuw de auto in, deze keer moet ik 165 km zuidwaarts rijden naar Puerto Jiminez, normaal zou dit 3,5 uren in beslag nemen. Maar misschien neem ik tussendoor nog een extra ommeweggetje om het mooie strand van Bahia Drake te bezichtigen. Alhoewel, nu ik met een zonneslag zit, zal ik waarschijnlijk hier geen energie voor hebben. In Puerto Jiminez zal ik in eenvoudige cabinas slapen, waar geen internet ter beschikking is. Maar misschien vind ik in het dorpje wel een internet café. Daarna 2 dagen kamperen in tent op het strand van Corcovado, ook daar zal er dus geen internet zijn. Je hoort van me terug binnen 4 dagen, als ik aankom in San Gerardo del la Dota. Daar zal ik in de bergen zitten, dus zal het daar een heel stuk frisser zijn, wat goed zal zijn om mijn lichaam terug fit te krijgen. Tot binnen enkele dagen….
Logies: Hotel Villas Rio Mar te Dominical
http://www.villasriomardominical.com/
Dit hotel ligt op ongeveer 800 meter van het dorp, langs de Rio Baru rivier. Je kan hier fietsen, surfplanken & kajaks huren in het hotel.
Het hotel heeft een mooie tropische tuin.
Ik ben eigenlijk wel heel erg benieuwd wie van mijn vrienden mijn reisverhalen uit Costa Rica leest. Het zou dan ook heel fijn voor me zijn als jullie een reactietje willen schrijven onderaan op de website van mijn reisverslag. Het is altijd leuk voor mij om ook van jullie wat nieuws terug te krijgen.
Deze ochtend vertrekt men al heel vroeg vanuit het hotel met een busje richting Sierpe (1,5 uur rijden hiervandaan). Daarna gaat men een grote boot op en vaart men nog een uur naar Isla del Cano. Daar gaat men snorkelen en het eiland verkennen. Er zouden daar namelijk heel wat verschillende diersoorten te vinden zijn. Ook behoort dit tot één van de mooiste plaatsen van Costa Rica om te gaan snorkelen. Na de middag varen ze dan nog naar enkele andere mooie strandplaatsjes aan het natuurreservaat van Corcovado. Deze excursie is wel prijzig: 105 dollar (als je vanuit het hotel boekt). In het info toerisme kantoor in het dorp durven ze daar zelfs 140 dollar vragen voor identiek dezelfde bootexcursie. Lunch is inbegrepen. Pas ’s avonds, net voor het donker worden, keren ze terug tegen 17u30. Ik had graag meegegaan, maar daar ik gisteren al voelde dat de zon teveel van mijn krachten geëist had, heb ik beslist om niet mee te gaan en vandaag het eens heel rustig aan te doen.
Ik beslis om deze ochtend in het hotel te blijven, dichtbij het zwembad. De vorige dagen schreef ik al dat het hotel een mooie tropische tuin heeft. Dan is het nu, vroeg in de ochtend (6u30), het ideale moment om nog wat mooie vogeltjes te spotten. Even later, terwijl ik terug aan het zwembad zit, zie ik ook vanuit mijn ligzetel een prachtige toekan in de bomen zitten. Ik kan het niet laten om nogmaals eens een fotootje te nemen.
Costa Rica’s tropische bloemen
Costa Rica, dat een zeer gevarieerde natuur bezit, telt meer dan 15000 plantensoorten, waaronder 800 soorten varens. Tropische bloemen zoals canna’s, plumeria’s en begonia’s gedijen goed in de warme en vochtige gebieden, evenals bromelia’s en andere epifyten, die vocht en zuurstof aan de lucht onttrekken. Op de drogere laaglanden vindt men cactussen terwijl op grotere hoogten dwergbossen en roze, witte en lila balsemien groeien. Bloeiende bomen kleuren de tropische wouden: de flamboyant bezit vermiljoenen bloesem en als de jacaranda in de lente zijn paarsblauwe, klokvormige bloesem laat vallen ontstaan er spectaculaire tapijten.
Orchideeën
Er groeien meer dan 1400 soorten orchideeën in Costa Rica, van het zeeniveau tot de hoogten van Chirripo. De meeste worden gevonden op gemiddelde hoogten, onder de 1830 m. Ze variëren van de 1 mn brede Platystele jungermannioides, de kleinste bloem van de wereld, tot andere met afhangende, 1 meter lange bloembladen. Alle soorten orchideëen tellen drie bloembladen en drie kelkbladen. Sommige ontwikkelden unieke eigenschappen om specifieke bestuivers aan te trekken: zo zijn de markeringen op sommige bloemen alleen te zien in het ultraviolette spectrum.
Wie mijn foto-album van Costa Rica op mijn facebook (Anna on tour) volgt, zal misschien wel gemerkt hebben dat er enkele foto’s tussen staan van al deze gevaarlijke spinnen die je hier ziet. Eentje ervan is de gouden zijdespin (silk spider – Nephila clavipes). Ik wou jullie daar iets meer over vertellen. Het vrouwtje is veel groter dan het mannetje, zelfs zo groot dat het mannetje bang is om met haar te paren, want hij zou verpletterd kunnen worden. Daarom wacht hij tot het vrouwtje slaapt en gaat hij dan pas sexen met haar, dat is veiliger!
Extra info over de gouden zijdespin:
De gouden zijdespin (Nephila clavipes) is een spinnensoort uit de familie zijdespinnen die voorkomt in de warmere streken van Amerika.Door de grootte en de felle kleuren is de soort makkelijk van andere spinnen te onderscheiden. Het vrouwtje wordt veel groter dan het mannetje. Komt voor in bomen, moerassen en langs de kust. Het web van een volwassen vrouwtje bereikt 1 meter in breedte. De gele draden hebben goudglanzende kleur. De zijde van de gouden zijdespin wordt vaak gebruikt bij wetenschappelijke experimenten.
Tijdens mijn wandeling, ga ik ook op zoek naar de Quetzal vogel, want in het nevelwoud heb ik er geen enkel kunnen ontdekken. Normaal zou ik er toch moeten zien hier aan de Pacifische kust, denk ik, maar nee… tot nu toe nog geen enkel gevonden. Waar verstopt deze prachtige mooie vogel zich voor mij?
Extra info over de Quetzal:
In Costa Rica leeft de schitterende quetzal, één van de mooiste tropische vogels. Het mannetje heeft iriserend groene veren, een bloedrode borst en 60 cm lange staartveren; het vrouwtje oogt minder flamboyant. Pre-Columbiaanse culturen aanbaden de quetzal als een levende afbeelding van Quetzalcoatl, de gevederde slangengod. De staartveren van het mannetje, die in ceremonieëen werden gebruikt, werden als kostbaarder dan goud beschouwd; alleen edelen en priesters mochten ze dragen.
De hele ochtend blijf ik last hebben van hoofdpijn. Ook heb ik nog steeds last van de buikloop die gisterenavond begonnen is. Ik voel me echt slapjes en het is ondertussen opnieuw heel warm, ik denk dat het kwik hier toch gemakkelik naar meer dan 35°C geklommen is, maar door de hoge luchtvochtigheid voelt het minstens als zo’n 40° C aan. Dat maakt elke inspanning voor mij ondraaglijk. Het is echt een afmattende en drukkende hitte en neemt al mijn energie weg.
Mijn plan was om na een half dagje rust aan het zwembad, op de middag in het dorp een snack te gaan eten en daarna toch nog naar het Manuel Antonio National Park te rijden. Dat is zo’n 40 km terugrijden richting het noorden, langs een gemakkelijk berijdbare kustweg, maximum zo’n 45 minuten rijden. En op de terugweg eens naar het strandje te gaan zien van Playa Dominicalito (op slechts een paar km van mijn hotel vandaan). Maar tegen de middag voel ik me nog steeds niet fit genoeg om te vertrekken. Met deze hitte heb ik zelfs geen zin en geen honger om naar het dorp een snack te gaan eten. Ik blijf dus maar waar ik ben en verroer me geen vin. Het enige dat ik doe is veel water drinken gemengd met wat mineralen poedertjes om zo sneller weer op de been te helpen. En af en toe een Enterol pilletje om de darmflora opnieuw op peil te krijgen.
Rond 14u30 krijg ik dan toch wat honger, maar waarschijnlijk is het etenstijdmoment van het restaurant hier ter plaatse al voorbij. Maar plots hoor ik nogal wat lawaai aan het restaurant. Wanneer ik ga kijken, zie ik een grote groep gepensioneerde Costa Ricanen toekomen. Blijkbaar had hun gids hier een buffet gereserveerd voor hen. Normaal is hier in het hotel alleen eten à la carte mogelijk. Ik ga vlug nog mee aanschuiven met hen aan het buffet. Met mijn gebruind kleurtje zie ik er toch al een beetje Tica (Costa Ricaans) uit. Maar daar ik toch gemiddeld 40 jaar jonger ben dan de rest van de groep, merkt de kok toch mijn aanwezigheid op tussen de lange rij. Hij wijst me erop dat dit een aparte groep is. Vriendelijk vraag ik of ik misschien toch niet mag meeëten van zijn lekkere gerechten die hij klaargemaakt heeft. Hij lacht en ja… het mag. Ik vraag hem wat me dit buffet gaat kosten, hij weet het niet zo goed, maar antwoord dan “12 dollar”. Wauw, dat is een meevaller. In andere hotels was het meestal 15 dollar voor een gans buffetmenu. Met nog een extra dankbare glimlach naar de kok, schuif ik dus mee aan. Er is weer zoals gewoonlijk veel te veel: zowel kip als vis, veel groenten en natuurlijk ontbreken de bonen ook niet. Er is zowel rijst, pasta als frietjes. Ach, je kan al denken wat ik eet: veel rijst vandaag voor mij! Dit zal me goed doen! Maar bij een 2de ronde kan ik het toch niet laten om ook wat van de frietjes te proeven. Ja, sinds ik niet meer in Belgie woon, is dit iets wat ik zo af en toe eens mis: lekkere frietjes. Ook hier zijn ze lekker. Daarna word ik ook nog eens verwend met een lekkere bolletjes-ijs-dessertje. In deze hitte komt dit erg van pas. Bij het afrekenen maken ze zelfs nog een extra speciaal prijsje en hoef ik slechts 5000 collones te betalen, nog geen 10 dollar. Ach wat een verwennerij.
Ik heb zoveel gegeten dat ik er zelfs niet meer aan denk om nu nog het hotel te verlaten. Dus breng ik mijn siesta opnieuw aan het zwembad door. Dat ik nu het Manuel Antonio Nationaal Park niet bezocht heb, vind ik zo erg niet. Ik had toch al niet veel zin om tussen een massa luidruchtige Amerikanen terecht te komen. En trouwens een volledig dagje rust heb ik af en toe wel eens nodig om de rest van de tochten aan te kunnen.
Ik had ergens gelezen dat de uitbater van dit hotelletje een Nederlander zou zijn en dat het personeel je soms aanspreekt met nederlandse woordjes. Daar heb ik nog niets van gemerkt. De enige die me hier in het nederlands al hebben aangesproken zijn 4 nederlanders die hier ook logeren voor een aantal dagen. Dus vraag ik toch even bij de kelner of deze informatie klopt. En ja, blijkbaar is de eigenaar hier al een paar dagen niet langsgekomen, hij woont op 20 km hiervandaan, maar misschien zal ik hem morgen wel ontmoeten. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal hoe hij hier als buitenlander terechtgekomen is. Mijn allereerste avond in Costa Rica, bij aankomst in San José, had ik Geert ontmoet, een Westvlaming die hier sinds 23 jaar woont. Hij is er nu 46 en is hier als jonge 23 jarige komen studeren en daarna als gids beginnen werken en uiteindelijk nooit meer teruggegaan naar België. Hij was dan ook heel erg overtuigd van zijn beslissing en zou zich nooit meer kunnen of willen aanpassen aan het levensritme in Belgie. En vooral het feit dat het hier in Costa Rica het ganse jaar door lekker tropisch warm weer is, zonder al te veel uitzonderingen, wil hij in geen geval meer missen. Hij zou de kou en de regen in Belgie niet meer kunnen verdragen. Iets wat ik zelf nu al een beetje ervaar na slechts 5 jaren in Sicilie te wonen. Hij vertelde me ook dat de Tico’s heel aangename vriendelijke mensen zijn, heel levenslustig. Duidelijk PURA VIDA…
Tegen de avond gaat het beter met de buikloop, maar de hoofdpijn neemt hevig toe en ik sta te trillen op mijn benen. Er zit niets anders op dan naar bed te gaan tegen 17u30. Gaan eten lukt niet. Maar ik moet constant het bed terug uit, daar ik verschillende keren moet overgeven. Uiteindelijk strompel ik dan toch naar het restaurant die slechts 50 meter verder is. Ik vraag hen om een broodje, meer zal ik niet binnenkrijgen en dan is droog beschuit eten het beste dat je kan doen voor de maag. De nacht breng ik gelukkig goed door. Maar tegen de ochtend is de koorts daar terug en enorme hoofdpijn.
Voor de 3de nacht op rij, sliep ik in dit eenvoudig 3 sterren hotel. Morgen opnieuw de auto in, deze keer moet ik 165 km zuidwaarts rijden naar Puerto Jiminez, normaal zou dit 3,5 uren in beslag nemen. Maar misschien neem ik tussendoor nog een extra ommeweggetje om het mooie strand van Bahia Drake te bezichtigen. Alhoewel, nu ik met een zonneslag zit, zal ik waarschijnlijk hier geen energie voor hebben. In Puerto Jiminez zal ik in eenvoudige cabinas slapen, waar geen internet ter beschikking is. Maar misschien vind ik in het dorpje wel een internet café. Daarna 2 dagen kamperen in tent op het strand van Corcovado, ook daar zal er dus geen internet zijn. Je hoort van me terug binnen 4 dagen, als ik aankom in San Gerardo del la Dota. Daar zal ik in de bergen zitten, dus zal het daar een heel stuk frisser zijn, wat goed zal zijn om mijn lichaam terug fit te krijgen. Tot binnen enkele dagen….
Logies: Hotel Villas Rio Mar te Dominical
http://www.villasriomardominical.com/
Dit hotel ligt op ongeveer 800 meter van het dorp, langs de Rio Baru rivier. Je kan hier fietsen, surfplanken & kajaks huren in het hotel.
Het hotel heeft een mooie tropische tuin.
-
20 Maart 2014 - 16:13
Corina:
lieve anna, zorg goed voor jezelf en houd nog even pas op de plaast als je lichaam daarom vraagt!
beterschap gewenst in ieder geval! liefs corina -
20 Maart 2014 - 16:21
Karine Dierickx:
Weer zo een sappig verhaal over de spinnen hihihi.
Doe het rustig Anna en bekom wat in je tentje aan het strand.
Vroeger kon ik ook zo goed tegen de zon, nu ook niet zo mijn ding meer, hoofdpijn komt dan opzetten.
Blijkbaar weet je goed wat je moet doen om er weer bovenop te komen.
xxxjes -
20 Maart 2014 - 18:01
Frieda Dornez:
Beste Anna, ik lees iedere dag je prachtig relaas . Ik lees het mmet heel veel interesse. Het is trouwens buitengewoon interessant,vooral dat ik ook steeds individueel op stap ga,maar tot nu toe heb ik het nooit aangedurfd om helemaal op mezelf te reizen. Ik hoopo dat je snel weer beter bent en nog volop kunt genieten van de dagen die nog komen.
Dank voor je boeiend verhaal.
Liuefs
Frieda -
20 Maart 2014 - 19:44
Rita De Keyzer:
Dag Anne. Ik ken dat gevoel dat je verslagen schrijft en de indruk krijgt dat toch niemand ze lees. Daarom dit lijntje en... ik heb ook zoveel last gehad van de warmte!
Ben sedert gisteren weer thuis, zeer zwaar verkouden! Lang geleden dat ik me zo slapjes voelde maar ik kan nu voldoende rusten en 't zal wel overgaan.
Verzorg jij je ook goed, er is nog veel te zien in Costa Rica!
Groetjes, Rita -
20 Maart 2014 - 20:25
Vulkaanminnaar:
Volhouden ! En veel beterschap gewenst. Hopelijk wordt de lange autoreis niet te zwaar. Bedankt voor het mooie verhaal ! -
20 Maart 2014 - 21:17
Spip :
hey Anna! verzorg je goed en geniet van de rest van je reis !!
Ik heb de Quetzal gezien rond Monteverde en rond Trogon lodge ... waar je naartoe gaat binnenkort dus wie weet ... zit hij op je te wachten! Ik lees ook je verslag regelmatig maar heb slechte verbinding in Gran Canaria dus ik reageer niet veel. Bedankt voor je beknopte verslagen die voor velen waardevol zullen zijn.
Geniet er nog van en rust wat uit tussendoor ... Pura Vida !!
Spip xxx -
20 Maart 2014 - 21:32
JUDITH POSTELMANS:
hallo Anne,
Ik begin elke dag aan je verslag te lezen en sla het dan na enkele alinea's op in een mapje. Zo kan ik het lezen als het regent!!!!!!! Je weet dat ik als het weer het enigzins toelaat de hele dag buiten bezig ben en door het mooie lenteweer van de laatste weken is er volop vanalles te doen in de tuin.
Ik vergeet je zeker niet en wens je nog heel veel mooie dagen en belevenissen in dat prachtige land. -
20 Maart 2014 - 21:58
Xine:
Hallo,
Je n'ai pas le temps de tout lire ds la semaine. Je le ferai ce week end.
Je fais un stage de 3jours sur " inter communication" . Why language isn't enough" ? TBien. pour mes cours au lycée. Et pour moi.
Je t'embrasse de tout coeur.
Profite de ton voyage.
xine -
20 Maart 2014 - 21:58
M-Jeanne:
Dag Anne,
ja ik lees hier en daar een paar alineas want ik heb momenteel niet zoveel tijd omdat allemaal te lezen !
nog veel reisplezier
mj -
21 Maart 2014 - 09:04
Henk:
Hey Anne,
Jaja, ook wij lezen regelmatig jouw reisverslagjes... Costa Rica staat ook nog steeds met stip vermeld op onze lijst van te bezoeken landen ;-)
Nog veel reisplezier !
Groetjes van hen-die-aan-het-werken-zijn,
Henk -
21 Maart 2014 - 13:15
Anna On Tour:
Hey vrienden! Wat fijn om zoveel reacties te lezen, zo voel ik me hier een heel stukje minder alleen. Ja, al is het maar 3 weken dat ik weg ben, soms is het ook wel eens eenzaam om altijd maar op je eentje tussen vreemde mensen op stap te zijn. Een woordje van het thuisfront kan dan zo'n goed gevoel geven.
Ik vraag me wel af van wie het lieve berichtje van Henk komt, want ik ken een Henk uit Herne en een Henk uit Napels...
M-Jeanne, ik hoop dat je verhuis goed verlopen is en je al wat op je plooi komt in je nieuwe thuis.
Christine, je t'embrasse aussi. Un cours très intéressant ! A bientôt
Judith, groot gelijk dat je eerst van het mooie weer profiteert want in Belgie is het niet iedere dag zo. Trouwens tijd zal je nog genoeg krijgen om te lezen want genoeg regendagen in vlaanderen. Je hoeft ze zelfs niet op te slaan want mijn verhalen blijven staan op de website, dus je kan die raadplegen wanneer je maar wilt. Geniet van je mooie tuin. -
21 Maart 2014 - 13:24
Anna On Tour:
Ik doe mijn best Corina om te luisteren naar mijn lichaam, maar ik kan ook niet hier blijven want de volgende uitstap naar Corcovado is al een hele tijd op voorhand geboekt geweest. Het schijnt één van de mooiste plekken in Costa Rica te zijn. Dus ja, ik wil er naar toe en hoop dat ik die inspanning aankan, anders zal er niets opzitten om daar ter plaatse gewoon uit te rusten en te kijken naar de mooie natuur in plaats van excursies mee te doen.
Ja Karine, voor mij is de zon altijd mijn grootste gevaar. Ik ben er o zo gevoelig aan en kan er zo ziek door worden.
Frieda, fijn te lezen dat je mijn verhalen interessant vind, ik hoop dat je ooit ook hier naar Costa Rica kunt reizen. Ik wens je veel leesplezier verder.
Hoi Rita, ik weet wel dat velen mijn reisverslagen lezen want ik kan het zien aan het aantal die bijgehouden wordt door de website, soms wordt een dagverslag wel een 80 tal keer gelezen, maar ik vind het soms spijtig dat ik niet weet wie die lezers zijn, vandaar dat het wel leuk is als af en toe eens iemand reageert. Wat sneu voor jou dat je ook ziek bent. Ik las in je reisverslagen van Brazilie dat het daar ook zo snikheet was op dit moment. Gelukkig kun je nu veel rusten en wat bijkomen van je toch wel lange reis.
Ik hou vol lieve Vulkaanminnaar, je kent me... ik geef niet zo snel op. En ik zal dan volgende week in Sicilië wel extra goed uitrusten. De rit was heel zwaar voor me, maar ik ben er toch goed geraakt in Puerto Jiménez. Nu straks nog even op mijn tanden bijten om ook de taxirit van 2 uur goed door te komen. De huurauto laat ik achter op een veilige bewaakte parkeerplaats. -
21 Maart 2014 - 13:28
Anna On Tour:
Hoi Veronique (spip), je zal de verhalen wel herkennen want je bent zelf nog maar pas terug uit Costa Rica. Ben jij ook naar Corcovado geweest?
De Quetzal denk ik gehoord te hebben in Monteverde, want er zitten er daar veel, maar ik ben er niet in geslaagd om hem te zien. Het woud is daar zo dicht begroeid. Na Corcovado ga ik ook logeren in de Trogon Lodge in San Gerardo lo Dota, dus ik hoop van de Quetzal daar zeker wel te vinden.
Ik hoop dat de renovatiewerken in Gran Canaria goed opschieten en ik hoop je daar ooit zeker eens te komen bezoeken hoor. Veel moed, ik weet wat het is om te renoveren in het buitenland! Geen evidentie... -
21 Maart 2014 - 16:18
Henri Legein:
Dag Anne,
Ik vrees ervoor dat ik wel nooit in Costa Rica meer zal aanbelanden voor een avontuurlijke reis door de natuur met al zijn beestjes en vogeltjes; maar goed, met je gedetailleerde reisverslag kan ik me een aantal zaken maar al te goed voorstellen ...
Groetjes uit een minder warm Nieuwpoort -
24 Maart 2014 - 16:56
Anna On Tour:
Fijn Henri dat je vanuit het ook wel mooie Nieuwpoort kan meegenieten van een stukje Costa Rica. Doe dat de groetjes aan mijn moeder als je haar ziet in de Italiaanse les.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
