Dag 8 - Tocht door zuidelijk Lanzarote

Dag 8 – Donderdag 13 november 2014 – Zuidelijk Lanzarote

Vandaag staan we alle 3 heel vroeg op, want we willen al direkt het zuidelijke deel van Lanzarote gaan verkennen. Na een stevig ontbijt in de bungalow gaan we dan ook direkt op verkenningstocht. We starten met een wandeling langs het strand van Playa Quemada. Wat is het hier mooi en rustig! Playa Quemada omvat een reeks inhammetjes met natuurlijke zwarte zandstranden. In de verte is zelfs Fuerteventura te zien. Ik ben blij dat we hier een bungalow huren voor de eerste 5 dagen, want ik hou van de rust en blijf liever weg van de toeristische plaatsen.

Daarna rijden we richting Playa Blanca met de bedoeling het natuurreservaat Los Ajaches te bezoeken. Het Castillo de la Colorades, op Punta del Aguilla, is een wachttoren uit 1741-1748. Van hier tot Punta de Papagayo strekt zich een reeks mooie inhammen met zandstranden uit: Playa de las Mujeres, El Pozo en Papagayo. Het fijne zand en warme, heldere water trekken een toenemend aantal bezoekers aan. Dit gebied maakt deel uit van het in 1994 in het leven geroepen natuurreservaat Los Ajaches, dat een beschermd vogelgebied omvat. U moet toegang betalen (3 euro per auto) en kunt er vanuit Playa Blanca alleen komen via een klein weggetje. Vlakbij, op de rand van een klif, liggen de resten van de eerste Normandische nederzetting op het eiland, San Marcial del Rubicon, in 1402 gesticht door Jean de Bethencourt.

En ja, dit is toch wel een heel bijzonder mooi strand. Als we aankomen zijn we bijna de enige bezoekers van dit mooie Papagayo strand, maar na een uurtje ligt het bijna volledig vol. Lucille vindt al direkt een speelkameraadje op het strand en helpt mee om een mooi zandkasteel te maken. Een volmaakte ochtend die we dan ook nog eens afsluiten met een heel lekker middagmaal vanop het terras net boven het strand, waar je dus een prachtig uitzicht hebt over het strand. Dit is trouwens het enige restaurant/bar die zich in dit mooie natuurreservaat bevindt. Hier verwennen we onszelf op lekkere sardines en een zeevruchten paella. Na de maaltijd, wordt Lucille al snel moe en het is dan ook dringend tijd voor ons om dit paradijselijk plaatsje te verlaten. Nog even een blik werpen op het andere mooie witte zandstrand die er net naast ligt: Playa del Pozo.

We zijn nog maar enkele minuten onderweg met de auto, of Lucile valt al in haar autozitje in slaap, dus beslissen Flo en ik om nog wat verder door te rijden naar Playa Blanca, waar we kort even de plezierjachthaven gaan bezoeken.

Playas de Papagayo:
Een onverharde weg leidt naar enkele mooie zandstranden aan een schilderachtige inham omgeven door hoge kliffen, aan de zuidkust van het eiland. De schoonheid van het gebied maakt de reis meer dan waard.
De stranden van Playas de Papagayo, zo’n 4 km ten zuiden van Playa Blanca zijn heel populair.

Na dit korte bezoek aan Playa Blanca, rijden we nog even verder door naar het noordelijke deel van Playa Blanca: de Montañas del Fuego!
De Lanzarotische Montañas del Fuego (vuurbergen) vormen een van de grilligste landschappen op aarde. U zult zelfs niet aan onze aarde denken als u dit apocalyptische gebied ziet. De broeiende kraters en het verschroeide land vol gaten lijkt eerder op de maan. Toch worden in deze woestenij gewassen verbouwd en aan de rand van de ‘vuurbergen’ floreren wijngaarden.

Het eerste dat we buiten Playa Blanca tegenkomen zijn de zoutwinningsvelden van Janubio. Een stop is voor ons hier zeker interessant.
Salinas de Janubio:
De zoutpannen (of zoutvlakten) van Janubio vormen een van de oudste industrieën van het eiland en leveren zout voor de visverwerkingsfabrieken van Arrecife. Op een heldere dag zien de afzonderlijke zoutpannen waar het zeewater verdampt dat witte witte vierkanten achterlaat, er uit als een schaakbord, opnieuw een natuurlijk kunstwerk. Salinas de Janubio ligt 9 km ten noorden van Playa Blanca.

Ja het groenachtige water van een natuurlijke lagune wordt gebruikt om zout te winnen. Het zout wordt al heel lang gebruikt om vis te conserveren en wordt nog op de traditionele manier, door verdamping, verkregen. Dit is de grootste zoutziederij van de archipel. Er wordt ongeveer 2000 ton zout per jaar geproduceerd. Vroeger werd het water met behulp van windkracht de lagune in gepompt; tegenwoordig werken de pompen op elektriciteit. Het meeste zout wordt nog steeds gekocht door vissers, een klein deel wordt als tafelzout verkocht. Elk jaar tijdens de feestelijkheden rond Sacramentsdag gebruiken de eilanders tonnen gedroogd zout om de straten en pleinen van de hoofdplaats van het eiland te versieren.

Een ander natuurlijk spektakel vindt u 3 km noordelijker bij Los Hervideros (de kokende bronnen), waar de golven wild breken en via vulkanische zeegrotten hoog opspuiten. Ook daar gaan we uiteraard een stop maken en een kijkje nemen. Deze Los Hervideros (de Ketels) liggen ten zuiden van El Golfo. Zoals de naam al zegt ‘koken’ de golven in de diepe grotten binnen in de 15 meter hoge kliffen. Wat een enorm mooi spektakel is dit. Ik zou hier gerust uren kunnen blijven naar kijken.

Iets verderop komen we aan bij El Golfo:
De grootste attratie bij El Golfo (‘de golf’) is een kleine lagune die bij de juiste lichtinval smaragdgroen kleurt als gevolg van de in het water aanwezige algen. Rond de lagune ligt de helft van de oude vulkaan El Golfo en de andere helft van de oude is weggevreten door de zee, waardoor een spectaculair amfitheater is ontstaan met een rijkgekleurd dwarsprofiel.
De lagune is niet te zien vanaf vanaf de grote weg. Parkeer uw auto net voor u zou binnenrijden in het kleine vissersdorpje El Golfo (beroemd om zijn restaurants) op de heuvel links en loop een klein stukje rond de kaap tot u bij de lagune komt.

Ja bij het slaperige dorp El Golfo ligt een klein kratermeer, Lago Verde, dat werd gevormd door een onderzeese vulkaan. De smaragdgroene kleur ervan is te danken aan de zeealgen die er gedijen. El Golfo is door zijn restaurants populair bij toeristen, terwijl de aanwezigheid van olivijn (een olijfgroene halfedelsteen) geologen en edelsmeden aantrekt.
Buiten het dorp hebt u het beste uitzicht op het door vulkanische rotsen omgeven meer, dat wel een versteende golf lijkt en alleen door een smalle strook vulkanisch zand van de zee gescheiden wordt.

Na het aanschouwen van dit natuurwonder, trekken we meer het binnenland in en passeren onder andere in het dorp Yaiza.
Yaiza wordt algemeen gezien als het mooiste dorp op Lanzarote – een nette verzameling witte huisjes met charmante tuinen vol bloemen. De populairste plek in het dorp is het restaurant La Era, waarin een van de 3 huizen is opgenomen die na de ramp van 1730-1736 nog overeind bleek te staan. César Manrique renoveerde en vergrootte het huis en maakte er in 1970 een restaurant van. Ga zeker eens binnen kijken, of u er nu wilt eten of niet (er is ook een bar).
In Yaiza vindt u verder een mooie, 18de eeuwse kerk, een goede kunstgalerij en een Casa de Cultura (cultureel centrum) waar ook exposities plaatsvinden (maar men zich niet aan de vermelde openings-tijden houdt).
Yaiza bevindt zich op 15 km ten noorden van Playa Blanca.

Aan de voet van de Montanas del Fuego, die we later deze week nog willen gaan bezoeken, ligt dus Yaiza, dat samen met Haria tot de meest schilderachtige dorpjes van het eiland behoort. In de 19de eeuw vestigden zich hier rijke kooplieden en nog steeds getuigen enkele door palmbomen omgeven huizen van die vroegere welvaart.
De parochiekerk Nuestra Senora de los Remedios stamt uit de 18de eeuw. Deze driebeukige kerk werd gebouwd op de plaats van een eerdere kapel, die dateerde uit 1699, en heeft een aantal fraaie 18de-eeuwse schilderingen.
De barokke plafonddecoraties met volkse elementen geven de kerk zijn unieke sfeer.
Een groot aantal winkels aan de hoofdstraat verkoopt borduurwerk, aardewerk en andere kunstnijverheid.
Op slechts 2 km van Yaiza ligt Uga, het vertrekpunt voor kameeltochten door het vulkaanlandschap.

Nadat we ook Uga uitgereden zijn, vinden we het nog te vroeg om naar onze bungalow in Playa Quemada terug te keren en willen we graag nog eens naar het strand om Lucille nog wat te laten spelen. Eerst gaan we nog een kleine wandeling maken in Puerto Calero, die op ongeveer 9 km van Puerto del Carmen ligt, met de mooiste jachthaven van het eiland. U kunt van hier boottochtjes maken naar de Papagayo-stranden of in een duikboot genieten van het rijke leven in de oceaan.

Nog net voor het donker wordt, gaan we nog even naar het strand van Puerto del Carmen.
Dit is het grootste en drukste vakantiecentrum van het eiland, met een 5 km lang gouden strand dat beter wordt naarmate u zuidelijker komt. De boulevard is erg commercieel geworden en staat vol bonte bars en restaurants. Enkele meters erachter is het rustiger en staat groen-witte laagbouw, omgeven door mooie tuintjes. Het oude stadsgedeelte ligt rond de pittoreske vissershaven.
In deze charmante, kleine wijk liggen uitstekende visrestaurants en sobere bars waar oude zeerobben en toeristen schouder aan schouder staan. Op het plein naast de haven kunt u naar een potje ‘boules’ gaan kijken, gespeeld door inwoners van de stad. Om kleinere boten te bekijken moet u 8 km zuidelijker zijn. Daar ligt de nieuwbouw van Puerto Calero, een jachthaven in een kleine baai.

Puerto del Carmen heeft enkele goed toegankelijke, aangelegde stranden. De belangrijkste zijn Playa Blanca en Playa de los Pocillos, beide ruim een kilometer lang en met goudgeel zand.
Dit vissersdorp heeft zich de laatste jaren ontwikkelt tot een van de badplaatsen van Lanzarote. Men komt er voor de stranden langs de Avenida de las Playas, die tot de mooiste van het eiland worden gerekend. In Puerto del Carmen staan de hotels, pensions en witte villa’s dicht opeen en er is geen gebrek aan winkels, nachtclubs, banken en restaurants.
Terwijl Lucille nog wat met Flo in het zand speelt, val ik als een blok in slaap op het strand. Het is een lange dag geweest en ik voel hevige hoofdpijn opkomen. Ik besef al wat dit betekent: vermoedelijk ben ik vandaag teveel blootgesteld geweest aan de ongenadige zon!

Eens het donker is, maakt Flo me wakker en rijden we richting onze bungalow. Ik ben te kapot om nog naar een restaurant te gaan en we beslissen om ook vanavond in ons huisje te eten. Kort na het eten, zoek ik al direkt mijn bed op, vergezeld van een ibuprofen koorts- en pijnwerende pil. Hopelijk morgen na de nachtrust is deze hevige hoofdpijn verdwenen.


Logies:
2de nacht in de bungalow op het rustige strand van Playa Quemada in het zuiden van Lanzarote met PURA VIDA. 80 euro per dag, dus 400 euro voor de 5 dagen die we hier zullen verblijven. Maar we krijgen het huis aan de prijs van het andere huis dus 350 euro voor 5 nachten. 70 euro per dag.
http://www.puravidalanzarote.com/