Dag 13 - Rincon de la Vieja naar Monteverde

Dag 13 – Zaterdag 15 maart 2014 – Rincon de la Vieja vulkaan – Monteverde

Deze ochtend was ik van plan om minimum tot 6u30 uit te slapen, maar het liep niet zoals gepland. De chalet waar ik logeer is namelijk een duo-chalet, dus ik heb aan de ene kant buren. Nog voor 4 uur deze ochtend waren mijn buren, het waren 2 Duitse mannen, al druk in de weer met het maken van hun valiezen, douchen, veel over-en-weer geloop en luid gebabbel. Kortom… daar deze houten lodges niet echt geluidsisolerend gebouwd zijn, is het net alsof ze naast mijn bed staan te praten. Van slapen komt dus niets meer in huis. Na een tijdje verdwijnt mijn geduld en sta ik op en ga aan hun deur kloppen. Ik vraag of het mogelijk zou zijn om op dit uur van de nacht ietsjes stiller te kunnen zijn, zonder een woord te zeggen sluit de man zijn deur weer. Tja… echt beleefd zijn deze Duitsers dus niet. Maar het heeft geholpen, want erna is het gedaan met het luid praten en doen ze zelfs hun best om zo weinig mogelijk lawaai te maken bij het verder opruimen van hun kamer. Uiteindelijk val ik dan toch nog even in slaap maar om 6u30 sta ik dan toch op, want dit is het ideale uur om even naar het thuisfront te bellen (waar het daar dan wel al 13u30 in de namiddag is).

Het ontbijt met weeral rijst met bonen, worstjes en omelet etc, steekt me een beetje tegen. En deze keer krijg ik dan ook bijna geen hap binnen. Iets na 8 vertrek ik naar mijn volgende bestemming: Monteverde (4 uren rijden). Maar terwijl ik de valies in de auto steek, wil een plaatselijke pony ook mee in de wagen. Zelfs nadat ik mijn deur dicht gedaan heb, blijft hij nog even rond de auto dwalen, ja hij wou echt mee!!!

Via de Panamerican Highway reis ik terug zuidwaarts, net zoals eergisteren gaat het hier heel traag voorruit want ze zijn over een hele lange afstands wegenwerken aan het uitvoeren en overal rijden er zware camions. Een vervelend stuk weg. Ik had gelezen dat het in Limonal (tegenover het Delta benzinestation aan restaurant/cafetaria Mi Finca) een hele goeie plek is om even te pauzeren want er zijn hier heel dikwijls ara’s te zien. En ja, ik heb geluk, eerst is er eentje, daarna komen er nog 2 bij, en na een tijdje zijn ze zelfs met zijn zessen. Ik zie er 2 verschillende soorten: de rode Ara Macau (die is uit Costa Rica zelf & leeft vooral aan de Pacific Oceaan). En ook is er nog de Ararauca te zien (oranje borst). Deze is origineel niet uit Costa Rica, maar komt voor in Zuid-Amerika onder andere in Venezuela & Brazilië. De Ara Ambigua (de groene soort) zie ik hier niet, maar hoogstwaarschijnlijk zal ik deze wel te zien krijgen eens ik aan de Pacific kust ben. Prachtige foto’s van deze 6 ara’s kun je zien op mijn foto-album van Costa Rica op mijn ‘Anna on Tour’ facebookprofiel.

Na deze toch wel heel aangename onderbreking is het weer verder rijden, de berg op, naar Monteverde, gelegen op bijna 1500 meter en daardoor ook een stuk koeler. Monteverde betekent letterlijk ‘groene berg’ en doet zijn naam alle eer aan want het gebied is bijna helemaal bebost met eeuwig groen nevelwoud.

De oorspronkelijke kolonisten van Monteverde waren 44 leden van de protestantse religieuze groepering de quakers. Ze kwamen uit Alabama, waar ze gevangen werden gezet omdat ze dienstweigerden, en arriveerden in 1951 in Costa Rica, aangetrokken door het feit dat dit land na de burgeroorlog van 1948 zijn leger had afgeschaft. Ze streken neer in de Cordillera de Tilaran, waar ze melkkoeien fokten voor de kaas die nu zo beroemd is. De quakers zijn altijd grote voorvechters geweest van natuurbehoud in Monteverde.

La Lecheria, de ‘kaasfabriek’, in 1953 opgericht door de oorspronkelijke quakerkolonisten van Monteverde, produceert nu veertien soorten gepasteuriseerde kaas, waaronder parmezaan, Goudse en de populaire Monte Rico, vermaard in heel Costa Rica. Tijdens een rondleiding krijgt u te zien hoe kaas wordt gemaakt. Meer dan 100 kg kaas per dag rolt hier uit de fabriek. U kunt hier ter plekke cajeta kopen, een soort stroop, en natuurlijk kazen.

Extra info: Monteverde en Santa Elena
Monteverde is wereldberoemd om zijn unieke nevelwoudreservaat, dat Costa Rica’s naam als ecotoeristische trekpleister hielp vestigen. Het ligt op 1400 m hoogte en vormt een idyllisch berglandschap in het hart van de Cordillera de Tilaran. In het noordwesten ligt Santa Elena, dat vaak als deel van de Monteverde-streek wordt beschouwd. Dit gebied telt nog een paar reservaten, die behoren tot de Zona Protectora Arenal-Monteverde. Er is van alles te beleven in Monteverde – de verschillende boomkruintochten waar de bezoeker van hoog in de bomen een blik op het woud kan werpen, zijn een echte attractie. Maar ondanks de toenemende recreatie weet Monteverde zijn natuurlijke charme te behouden.

De nevelwouden van Costa Rica, genoemd naar de nevelen waarmee ze omhuld zijn, treft men vooral aan op hoogten boven de 1050 m. Deze montane tropische regenwouden, zoals ze officieel heten, bieden een keur aan flora. Op de winderige, onbeschutte bergruggen groeien bomen en struiken zo dicht mogelijk bij de grond uit zelfbescherming en vormen een feeëriek, nog ongerept bos. Beschuttere gebieden bestaan uit hogere vegetatie van verschillende lengte, kenmerkend voor regenwouden. Het groene bladerdak bereikt zelden een hoogte van 30 m, hoewel enorme bomen daar soms een uitzondering op vormen. Epifyten (orchideeën, bromelia’s) groeien op takken, die zijn bedekt met zwammen, (korst)mossen en levermossen.

De constante afwisseling van zonlicht, wolken en regen produceert in de nevelwouden een flora van een ongelooflijke diversiteit. Ook de fauna is zeer gevarieerd, hoewel door de nevel en het dichte gebladerte de dieren niet gemakkelijk te zien zijn.

Kort na de onderbreking om te ara’s te zien, verandert het wegdek. Het is een nauwe weg, erg veel klimmen en met veel bochten, en het laatste stuk is ongeveer 20 km op onverharde weg. Dus het is oppassen hier bij het rijden. Ik heb een zware klop en kan met moeite nog mijn ogen openhouden. Ook krijg ik erg veel hoofdpijn. Zou het opnieuw door 4 uren in de airco doorgebracht te hebben, dat ik me achteraf zo mottig voel? Ik ga deze keer niet lunchen, maar net even voor Monteverde is er het dorpje Santa Elena, waar winkeltje & eethuisjes zijn. In de supermarkt koop ik me daar een stokbrood met wat plaatselijk klaargemaakte kaas (uit de plaatselijke kaasfabriek ‘La Lecheria’ vermoed ik).

Aangekomen aan de Cloud Forest Lodge (rond 14u), wil ik direkt gaan rusten. Ik voel me niet zo lekker. De voorziene namiddagwandeling in het privé reservaat van de lodge laat ik dan maar aan mij voorbij gaan. Ik hoop dat wat rust me snel beter zal doen voelen, zodanig dat ik om 17u45 mee kan met de avondwandeling in het nevelwoud van Monteverde. Maar tegen dat uur begint mijn hoofdpijn nog vervelender te worden. Ik beslis om aan de lodge te blijven en eens supervroeg te gaan slapen. Eerst nog wat eten in het restaurant van de lodge, ik kies voor een lichte maaltijd namelijk Corvino vis (=zeebaarsfilet). Het is heel lekker maar al snel moet ik terugkeren naar mijn kamer, waar ik enorm last krijg van diarree & uiteindelijk moet ik zelfs overgeven. Nu pas besef ik wat er aan de hand is, ik heb duidelijk teveel zon opgelopen en voel dat ik last heb van een lichte zonneslag. Mijn gezicht ziet er fel rood uit, alles in mijn buik ligt overhoop en de hoofdpijn betert er niet op. Ik neem wat extra mineralen & magnesium in en ga snel slapen (20u30), in de hoop dat het morgen een heel stuk beter zal zijn, want ik zou dolgraag kunnen deelnemen aan de hangbruggen wandeling door het nevelwoud en eventueel gevolgd door een canopy tour.

Ik was bij aankomst in Monteverde wel enorm verrast. Want normaal gezien regent het hier heel veel, het is door zijn hoge hoogte ook heel veel kouder dan andere streken in Costa Rica, maar daar was daar nu niets van te merken. De zon schijnt fel, en het is zeker minimum 30 graden Celsius. Volgens de reizigers die in de aanpalende chalet vertoeven was dat hier gisteren niet het geval. Toen was het hier koud vertelde ze me, en nevelachtig & nat. Het omgekeerde van vandaag. Ook voor morgen voorspellen ze heel mooi weer. Tijdens de avond begint het wel enorm sterk te waaien. Maar dat ben ik nu al 2 dagen gewoon, want ook in Rincon de la Vieja stond er een hele sterke wind op, maar dan wel te verstaan ‘een hele warme wind’!

Hoe Monteverde & Santa Elena verkennen?
Het koele en groene Monteverde heeft een aantal interessante bezienswaardigheden. De meeste liggen langs de onverharde kronkelweg die langzaam omhoogloopt van Santa Elena naar het Reserva Biologica Bosque Nuboso Monteverde. Ook liggen er een paar verborgen langs de vaak slecht begaanbare en steile zijwegen. Het is aangenaam om er lopend heen te gaan, hoewel de drukke wegen modderig of stoffig kunnen zijn, afhankelijk van het weer. Het is altijd verstandig om een paraplu mee te nemen. Langs de route staan tientallen hotels en restaurants. Een steilere zandweg leidt van Santa Elena noordoostwaarts naar het nevelwoudreservaat Santa Elena, via belangrijke attracties. O.a. Ranario de Monteverde, Serpentario, Orquideas de Monteverde, Natuurcentrum & vlindertuin Monteverde, La Lecheria, Reserva Biologica Bosque Nuboso Monteverde, Reserva Bosque Nuboso Santa Elena, Sky Walk/Sky Trek, Selvatura Park en Juwelen van het Regenwoud, etc…

Logies: Cloud Forest Lodge – te Monteverde
info@cloudforestlodge.com
http://www.cloudforestlodge.com/