Dag 11 - Arenal (La Fortuna) - Liberia

Dag 11 – Donderdag 13 maart 2014 – Arenal (Fortuna) – Rincon de la Vieja (Liberia)

Alhoewel er heel wat uurtjes gereden moet worden, slaap ik deze ochtend toch eens goed uit. Dat betekent tot 7u30, wat voor deze reis dus heel laat is in de ochtend! Het eerste dat ik doe is naar buiten kijken naar de vulkaan, maar vandaag hangt er een mist boven aan de top van de vulkaan. Iets wat hier normaal is, maar de vorige 2 dagen had ik geluk om haar in volle glorie te kunnen zien. Nog een laatste ontbijt in dit superprachtige hotel, en tegen 8u30 al onderweg richting Liberia. De gps geeft 4 reisuren aan.

Het wordt dus rijden naar de meest noordelijke provincie Guanacaste, de droogste streek van Costa Rica met een afwisselend landschap van vulkanen, tropische bossen en uitgestrekte savannevlaktes. Daar ga ik verblijven in de buurt van de Rincon de la Vieja, ook een vulkaan maar toch heel anders dan de Arenal want het vulkanisme hier manifesteert zich in de vorm van warmwaterbronnen, kokende modderpoelen, stoomgater en zwavelmeertjes.

Het is een prachtige weg, want de eerste 30 km rij ik volledig langs het meer van Arenal. Ieder punt heeft prachtige uitzichten op zowel het meer als de vulkaan op de achtergrond. Deze kant van de vulkaan is gelukkig niet in de mist bedolven en het zonnetje schijnt volop. Gelukkig is er een goeie airco aanwezig in de auto, want het is hier overal zo tropisch warm. Net buiten La Fortuna, rij ik een enorme dam over. De Presa Sangregado, de aarden dam van 88 m lang en 56 m hoog die dit meer deed ontstaan, levert een groot deel van Costa Rica’s benodigde energie.

Net na de dam maak ik nog even een tussenstop, daar er een bordje stond van een vlindertuin. Het is slechts 2 km afrijden van de weg, dus dat moet zeker er nog bijkunnen vandaag. Tijdens de wandeling in de tuin fladderen er weer heel wat kolibri’s rond mijn oren. Deze keer ook een andere soort dan diegene die ik al gewoon was. Niet alleen de Rufous-tailed Hummingbird maar ik zie ook de kleinere soort Snowcap, wat ik persoonlijk nog mooiere vogeltjes vind. Ook zie ik heel wat mooie vlinders rondfladderen: oranje, rode, gele, fel blauwe, paarse. Ook passeert er nog een raar beest in de jungle, maar ik heb geen foto kunnen nemen en weet niet eens wat het was, het zag er een miereneter uit, maar dan wel nog een jong beestje want hij was veel kleiner dan een volwassen miereneter. Door verschillende uren in de zon gestaan te hebben, en alhoewel ik toch steeds mijn zonnehoedje heb opstaan, voel ik me plots toch wat onwel komen. De man aan de parking merkt het op dat ik nogal ‘uitgedroogd’ terug kom van mijn wandeling en komt prompt met een frisse frisco tevoorschijn. Wat lief van deze man! Ik eet normaal niet zo graag frisco’s maar deze deed me heel goed.

Andere Costa Rica reizigers die een vlindertuin willen bezoeken, zou ik in La Fortuna het Ecocentro Danaus Butterfly Farm & Tropical Garden aanraden. Want daar geeft men voorlichting over de plaatselijke fauna. Het heeft een vlindertuin, een slangenhuis, een kikvorstuin en een meertje met watervogels en kaaimannen. Op slechts 3 km van La Fortuna. Elke dag open van 8 tot 15u30.

Zelf heb ik hier geen tijd gehad om de Arenal-hangbruggen te bezoeken, maar volgens reizigers die ik gesproken heb, is ook deze hier erg de moeite waard om te gaan zien. Door een maagdelijk primair woud van 250 ha slingert zich een educatief pad, dat door 14 hangbruggen over ravijnen afgewisseld wordt. Deze 3 km lange wandeling is niet moeilijk en tijdens de tocht hebt u, van bodem tot boomkruin, uitzicht op het regenwoud. Vroege vogelexcursies en nachttochten zijn onder begeleiding van een gids. De hangbruggen maken deel uit van een 3 km lang pad door het regenwoud. Tijdens de tocht hebt u dus een schitterend uitzicht op de Volcan Arenal.

Hoe het Laguna de Arenal ontdekken? Langs de west- en noordoever van het Arenal-meer loopt de kronkelende autoweg 142, die Tilaran met La Fortuna verbindt. Ten oosten van Nuevo Arenal wordt de weg steeds slechter; soms is hij geblokkeerd door een aardverschuiving of modderstroom. De zandweg langs de zuidoostoever wordt niet aangeraden. Onderweg is het prettig vertoeven in de hotels en restaurants aan de noordoever. Het mooiste wat de streek u echter te bieden heeft zijn de vergezichten, vooral die aan de zuidwestkust. Het meer is geliefd bij sportvissers, windsurfers en overige watersporters.

Onderweg passeer ik ook het dorpje ‘Nuevo Arenal’. Na de voltooiing van de dam in 1973 kwam het oude dorp onder water te liggen. Nuevo Arenal is nu het verzorgingscentrum van het gebied rond het meer. Het heeft het enige pompstation in de streek, een Duitse bakker en een Italiaans restaurant.

Extra info ‘Laguna de Arenal’:
Het Arenal-meer ligt op 540 m hoogte en beslaat 124 km². Het ligt midden in de heuvels, en met de Volcan Arenal in het oosten is dit gebied adembenemend mooi. Het meer ligt in een tektonische depressie tussen Tilaran en de Cordillera de Guanacaste. In 1973 werd de oostzijde van de vallei ingedamd door het Instituto Costarricense de Electricidad (ICE) en ontstond het huidige meer. De enige plaats hier is Nuevo Arenal, aan de noordzijde van het meer. De oostoever is dichtbebost; de zuid- en westoever worden door graslanden omzoomd. Het altijd stevige briesje zorgt voor optimale surfomstandigheden. Op de bodem van het meer zijn resten van pre-Columbiaanse nederzettingen gevonden.

Op de middag is er onderweg een perfekt ‘siesta’ & eetplaatsje. Een balkonnetje net boven het meer. Met een prachtig uitzicht op het meer die met zijn witte golfjes er soms uitziet als een zee. Rondom rond zie ik ook heel wat windmolens staan. Windmolens aan de rand van de continentale waterscheiding op de winderige westoever van het meer voorzien een deel van het land van energie. Ja, ruim honderd windmolens van ieder 35 m hoog steken boven de westelijke oever van het Arenal-meer uit. De windmolens staan bij het dorp Tejona, waar de hoogste gemiddelde windsnelheden ter wereld worden gemeten. Dit is het grootste molenpark van Midden-Amerika, met een geschatte jaarlijkse productie van 70 MW, die aan het staatsbedrijf ICE wordt verkocht.

Ze maken hier superlekkere sandwiches, allemaal met verse groentjes. Heel verzorgd en gezond. Ik verwen me op een lekker soepje met lookbroodjes en om de ‘uitdroging’ van daarnet goed te maken, bestel ik me een grote smoothie van 6 verschillende fruitsoorten. Danny & Koen, 2 belgen uit Antwerpen, komen zich bijzetten aan het tafeltje en we kletsen wat over de vele mooie plaatsjes in Costa Rica. Het gebeurt niet veel van hier Belgen te zien, ik denk zelfs dat het de eerste zijn op mijn reis. De meeste toeristen komen uit de V.S. & Canada. Soms ook wel eens Europeanen (Frankrijk, Duitsland en sommige uit Italië). Na deze mooie tussenpauze, is het weer verder rijden. Het laatste stuk weg is iets minder aangenaam daar er werken worden uitgevoerd op deze ‘Carretera Interamericana’, de belangrijkste weg in het land. Dus wordt dat 50 km rijden tussen de wegenwerken & vele camions. Het gaat dan ook traag vooruit.

Extra info omtrent het Arenalmeer:
Het altijdgroene Arenalmeer is tussen de twee- en drie miljoen jaar geleden ontstaan toen door bewegingen in de aardkorst een depressie ontstond die zich met water vulde. In 1973 vergrootte het Costa Rican Institute of Electricity het meer in oostelijke richting van de vallei. In het totaal is het meer nu 32 km lang en voedt het een enorme waterkrachtcentrale.
Het meer heeft echter ook een duidelijke recreatieve functie. Je kunt er wandelen, paardrijden, windsurfen, zeilen en vissen. Windsurfers en zeilers zoeken hun heil in het westelijke deel van het meer, waar een vrijwel constante wind waait. Visexcursies vinden plaats vanaf Nuevo Arenal. Dit dorp is in 1973 gesticht nadat het originele dorp door de verlenging van het meer onder water was verdwenen. Vijf kilometer verder naar het noordwesten ligt het Cotermeer, een kleine lagune met een vlindertuin en watersportfaciliteiten. Vier km ten oosten van Nuevo Arenal ligt de Arenal Botanical Garden, waar je een aantal zeer zeldzame planten uit het gebied kunt bewonderen.

Tegen 16u30, na 8 uren onderweg in plaats van 4 uren, kom ik dan aan in de lodge. Deze blijkt ideaal te zijn voor sportievelingen want je kan hier gaan klimmen, zippen (canopy), raften, tubbing, rapelling, etc… De dame aan de receptie legt alle activiteiten uit maar ik denk maar aan één ding: eindelijk wat uitrusten. Daar het nog 1,5 uurtje licht is, ga ik me direkt neerploffen aan het zwembad. Nog even zwemmen en tegen 17 uur begint het mogelijk te worden om me in de zon te begeven. (Ik blijf normaal gezien altijd in de schaduw zitten). Dit is echt PURA VIDA, zoals de Costa Ricanen de hele tijd zeggen.

Wanneer het tijd is voor het avondeten, heb ik echter geen honger. Ik denk dat de hitte en toch wel wat vermoeidheid hiervan de oorzaak is. Alhoewel het buffet er heel smaakvol uitziet en heerlijk ruikt, laat ik toch alles aan mijn neus voorbijgaan. In de meeste hotels wordt het avonddinner in buffetvorm opgediend. Overal in Costa Rica is de prijs hiervan ongeveer hetzelfde namelijk zo’n 15 dollar. En voor die prijs krijg je heel wat!
Eens alle andere toeristen gedaan hebben met eten, krijg ik dan toch wat honger en eet ik als laatste toch nog een klein beetje. Nu is het hier tenminste rustig en aangenamer om te eten. Tegen 22 u ga ik terug naar mijn kamer en alhoewel (ondanks de airco) de kamer nog steeds erg warm is lig ik 15 minuutjes later al in een diepe slaap.

Logies: Canon de la Vieja Lodge te Liberia (Rincon de la Vieja)
http://www.thecanyonlodge.com/
Op 8 km over het stadje Liberia. Vlakbij de rivier.