Dag 22 - Mabamba Swamp (Entebbe)

Dag 22 – Zaterdag 9 februari 2013 – Entebbe & Mabamba Swamp

Deze ochtend ben ik verbaasd dat ook dat ander groepje Belgen die afgelopen nacht zouden uitgaan met ex-minister Johan Van Hecke al zo vroeg aan de ontbijttafel zitten en dat nadat ze afgelopen nacht de bloemetjes zouden buiten zetten in Kampala. Ze vertellen ons dat ze een smsje gekregen hebben van de luchtvaartmaatschappij Brussels Airlines dat onze vlucht van vanavond 23u59 grote vertraging heeft wegens een technisch defekt van het vliegtuig. Minimum 5 uren vertraging wordt er aangekondigd. Ok, als je dat op voorhand weet, kun je jou planning daaraan aanpassen, maar als de vertraging zo midden de nacht is, is dat wel minder leuk nieuws om te vernemen. Want ’s nachts heb ik echt wel mijn slaap nodig! Zeker na het bijna niet slapen van de afgelopen nacht, is de kwaliteit en het aantal uren van mijn volgende nacht nu extra van belang. Zeker als je bedenkt dat ik in België nog een hele dag een bezoekprogramma in het vooruitzicht heb en ’s avonds ook nog eens 4 uren moet rijden naar Parijs. Ik kan dus niet echt lachen met dit ochtendbericht. Onze reisbegeleider Jan zit ondertussen al sinds gisteren in Rwanda, dus zullen wij in aktie moeten schieten. Petra belt al direkt naar het reisbureau om te vragen of ze iets kunnen regelen voor ons. Hij zegt zijn best te doen en te kijken of hij ons eventueel op een andere vlucht kan zetten mocht de vertraging erg lang uitlopen. Ok, dat is dan geregeld en ik beslis om er vandaag niet veel meer aan te denken, want ik wil nog het maximum genieten van deze allerlaatste dag in Uganda. We zien wel vanavond wat er gaande is met de vlucht. Wie weet hebben ze het ondertussen al kunnen oplossen.

Om 9u30 staat de trouwe chauffeur Gerald ons al op te wachten aan de Cassia lodge. Hij zal ons deze ochtend van Kampala naar Entebbe brengen van waaruit we zullen terugvliegen naar Brussel. Eerst gaan we naar de luchthaven, want deze ochtend vertrekken ook Eric & Martine voor hun snoepreisje naar Zanzibar in Tanzania. Het wordt opnieuw uitzwaaien, maar met de gedachte dat zij nog lang niet naar huis terughoeven, is het een ander gevoel. Genieten maar Martine & Eric!!! Wij schieten dus maar met 3 meer over in Uganda... Luc, Petra & ik...

We hebben dus nog een vrije dag in Entebbe. Een dagje doorbrengen in de stad interesseert me geen bal. Ook Luc & Petra, echte natuurliefhebbers, denken er hetzelfde over. We zouden naar de dierentuin van Entebbe kunnen gaan, die wordt volgens het boekje hoog aangeschreven. En zo zien we nog eens alle dieren die te vinden zijn in Uganda. Maar daar is geen enkel van ons drieën voor te vinden. Na al die wilde beesten gezien te hebben in open natuur, lijkt de gedachte aan een zoo niet erg aantrekkelijk. Maar er is een beter idee! Luc is nu al 3 weken op zoek naar die befaamde grote vogel: de schoenbekooievaar. We hebben er in totaal al 3 gezien in gans Uganda, maar het was telkens van heel veraf. We moesten ons best doen om hem in onze verrekijkerlens terug te vinden. Een fotokiekje ervan nemen lukte al helemaal niet. Luc had weet dat één van zijn bevriende vogelvrienden uit Europa die vogel ooit gezien had in het Mabamba moeras. En toevallig ligt dat op slechts 1,5 uurtje rijden van Entebbe. Dus je kan het al raden... het is maar een woord... Ja ja... wij er naartoe natuurlijk! Ons geluk opzoeken! We hebben toch nog een hele dag vrij.

Het weer is schitterend en we gaan dus naar de Mabamba Swamp om de Shoebill (=schoenbekvogel/schoenbekooievaar) te spotten. Het is ondertussen al broeierig warm, maar nu op weg naar de schoenbekvogel !
De weg naar de Mabamba Swamp is bijzonder slecht : geen enkele keer asfaltbaan. Zo hebben we voor de laatste keer nog een Afrikaanse ervaring; dat wordt dus voor onze laatste dag opnieuw ‘hobbel de bobbel’. Maar dat zijn we hier al 3 weken gewoon. Volgens de gids zou deze weg tussen de swamp en Entebbe een belangrijke weg zijn, maar aan de staat van het wegdek kun je dit precies niet opmaken. We zijn net te laat voor de overzetboot, allez boot... noem het een soort dek. Daarom moeten we nog een beetje meer omweg rijden. Maar na 2 uurtjes komen we aan, en ons bootje dat op voorhand gereserveerd werd ligt al op ons te wachten. Onderweg hebben we ook een vogelgids opgepikt, die blijkbaar toch heel veel van vogels kent, toch veel meer dan de meeste vorige rangers samen. Luc is tevreden. Het voelt nu al goed aan en ik geloof erin dat we vandaag echt wel geluk zullen hebben. De prijs voor de bootexcursie is ietwat duur: 60 000 shilling voor de boot en gids en daarboven ook nog eens 10.000 shilling voor de community.

Het bootje is deze keer zonder afdakje, gelukkig mag ik van Petra meeschuilen onder haar paraplu tegen de hevige zonnestralen. Luc laten we voorop zitten, want we hopen natuurlijk op zijn vogelgevoel en dat hij wel als eerste die speciale vogel gaat opmerken. Oeps... bij het plaats-wisselen kapseist het smalle bootje bijna. Dat wordt dus opletten geblazen want het is toch wel het meest wankele bootje dat we al gehad hebben tijdens deze reis. Het is een mooi moeras, deze Mabamba Swamp... we varen tussen het lange riet en overal zien we honderden prachtige waterlelies rondom ons. Wat een kleurenpracht! Al vinden we de schoenbekooievaar niet, nu al weet ik dat dit een mooi boottochtje wordt, wat een goed idee van onze Luc. En fijn dat Jan voor ons nog een goeie ornitoloog op de kop getikt heeft.

We zijn nog maar een kwartiertje onderweg, als we al aangenaam verrast worden: daar zit hij dan, trots en aandachtig, de schoenbekooievaar!!! Luc & Petra kunnen hun geluk niet op, zo tevreden dat ze zijn. Ook ik ben heel erg blij. Wat een mooi afscheidsgeschenk van Uganda. Zo heel gewoon... op onze allerlaatste dag... staat hij daar. En niet zomaar, maar heel dichtbij. We blijven hem wel een half uur zitten bewonderen en fotograferen hem tientallen keren. Uiteindelijk vliegt hij weg en kunnen we hem ook nog eens bewonderen tijdens zijn vlucht. Volgens onze vogelgids zouden er hier maar maximum 9 waargenomen zijn in dit gebied. Er zouden er zelfs slechts 60 in gans Uganda te vinden zijn en wij zijn echte geluks-vogels dat we dit hebben mogen meemaken. De schoenbekooievaar is vrij zeldzaam, want zij legt slechts 1 maal om de vijf jaar 2 hele breekbare eieren en er zijn uiteindelijk dan ook maar weinig eieren die echt uitgebroed worden. De levensverwachting van die vogels is ongeveer 20 jaar. Het mannetje neemt het eerste broeden voor zijn rekening, nadien neemt het wijfje die taak meer en meer over. Wat het aanbrengen van voedsel betreft: dat is hoofdzakelijk katvissen en slangen.

Mabamba swamp is een deel van het Victoriameer, het tweede grootste meer ter wereld, en is echt een prachtig en vogelrijk gebied. We hebben dan uiteraard ook heel wat vogels gezien: pygmy goose, lesser jacana, gull-billed tern, blue breasted bee-eater, malachite kingfisher, purple heron om er maar enkele te noemen. Naast papyrus is er ook bijzonder veel waterhyacinth, prachtige blauwe waterlelies en waterananas. Op onze laatste dag is dit echt een mooie afsluiter.

Extra informatie over Mabamba Swamp vind je op:
http://www.access-uganda-safaris.com/uganda-info/tourist-attractions/mabamba-swamp/

Voor Luc betekende deze dag zelfs evenveel als onze gorillatrekking. De gids vraagt ons of we nu willen terugkeren en de boottocht afronden. Hé hé, dan kent hij ons nog niet! Nee hoor, we willen graag nog een uurtje verder varen. Hij had blijkbaar snel zijn geld willen verdienen. Zoals gevraagd, varen we nog wat door en genieten we nog even van alle andere watervogels die we te zien krijgen. De gids doet erg zijn best. We geven hem dan ook een gulle fooi aan het eind van onze boottocht. Deze keer, op onze terugweg, nemen we wel de overzetboot. Het is drummen om er allemaal op te kunnen. Tevreden denk ik terug aan al de afgelopen weken. Daarna brengt Gerald ons terug naar een superdeluxe hotel in Entebbe, het Lake Victoria Hotel, waar we de rest van de late namiddag kunnen doorbrengen. Het hotel heeft een reuzegroot zwembad, maar eerst moeten de magen gevuld worden want we hadden over de middag geen lunchpakket meegenomen en hebben nu toch wel wat honger gekregen van de boottocht. Het is dus nog even genieten op het terras buiten, wetende dat we het straks in België niet zo warm meer zullen hebben. Volgens de berichten van het thuisfront zou het zelfs opnieuw gesneeuwd hebben in België, dus we zullen ons moeten voorbereiden op de terugkeer naar het koude noorden. Ook verneem ik dat het vliegtuig van deze ochtend 10u45 vanuit Brussel naar Kigali en dan naar Entebbe nog steeds niet vertrokken is dus nog steeds aan de grond staat in België. En dat betekent dat de ochtendgeruchten werkelijkheid zijn geworden; we zullen dus mogen rekenen op een serieuse grote vertraging. Die gedachte maakt me niet erg blij, dus bel ik naar Brussels Airlines om te vragen of ze ons geen hotel kunnen aanbieden voor de nacht. Ze verwijzen me door naar hun kantoor in Uganda. Maar ook daar vind ik weinig gehoor. Na 3 telefoontjes blijven ze me erop wijzen dat ze ons geen overnachting kunnen geven. Ik maak me kwaad, want ik dacht toch dat ze dit wettelijk verplicht waren te doen bij grote vertraging. Ik vraag naar haar baas, ze zegt dat hij me terug zal bellen, maar dit was duidelijk een smoesje om van mijn gezaag en geklaag af te geraken want de baas van het kantoor van Brussels Airlines Uganda belt me natuurlijk niet terug. Dan maar bellen naar de verantwoordelijke van het reisbureau in Uganda zelf. Daar maak ik duidelijk dat hij maar eens naar de direkteur van Brussels Airlines zelf moet bellen om een hotelkamer te bekomen, want hij besteld toch wekelijks vluchten bij hen, dus misschien vindt hij wel meer gehoor dan ik. En ja, hij belt me terug met het nieuws dat ze eigenlijk geen kamer voorzien voor ons maar dat we misschien best toch een hotelkamer boeken en die prijs daarvan later proberen terug te vorderen. Later...later... dat ken ik al, daar komt gewoonlijk niets van in huis. Die grote maatschappijen weten maar al te goed dat je nooit de dure advokaatkosten gaat betalen om een klein bedragje terug te eisen. Dus gokken ze er maar op los en geven ze jou geen enkele klantservice. Ik heb een grote bek op vandaag, waarschijnlijk ook omdat ik ondertussen al erg moe ben en dan niet zo erg aanspreekbaar ben, dus zeg ik die man dat wij met zijn drieën naar dat hotel gebracht wensen te worden, maar dat van ‘zelf’betalen er geen sprake zal zijn. Hij moet het maar betalen en dan zelf LATER de rekening aan Brussels Airlines proberen te presenteren. Ok, het is goed. Ach... zie je wel... ik heb dan toch iets geleerd in mijn 3 jaren Sicilië.... soms moet je eens veel lawaai durven te maken zoals een échte Siciliaanse mama!

Tien minuten later staat de chauffeur al voor de deur en brengt ons naar een ander hotelletje. Tja... we hadden wel willen blijven slapen in dit luxueuse Lake Victoria Hotel, maar blijkbaar zou dit toch teveel van het goeie zijn. We komen om 20u30 aan in het Central Inn Hotel, dit is hetzelfde hotel zoals mijn allereerste nacht hier in Uganda. Deze plaats is ons dus al vertrouwd. En zonder er nog veel woorden aan vuil te maken, gaan we direkt naar onze kamer. Veel uurtjes slaap zullen we niet krijgen want volgens de luchtvaartmaatschappij moeten we toch ten laatste voor 3 uur ’s nachts ons laten inchecken anders sluiten ze de incheckbalie af. Ik vind dat wel raar, want het is nu al zeker welk uur precies ons vliegtuig vanuit Brussel vertrokken is, dus kan hij zeker niet vroeger dan 6u30 vertrekken vanuit Entebbe. En toch moeten we al tegen 3 uur ingecheckt zijn. Belachelijk. Maar soit, we willen geen risico nemen onze vlucht te missen, dus zullen we maar doen wat ze ons opgelegd hebben. Het is hier snikheet in het hotel, maar ik ben steevast van plan om deze weinige uurtjes slaap die we kunnen doorbrengen in een bed goed te gebruiken. Het idee om op een harde stoel in de luchthaven te moeten doorbrengen midden de nacht trekt me niet erg aan.

Info: Hotel Lake Victoria
Lake Victoria Hotel: Tel. +256 (0)414 351600, (0)312 310100, Fax 0414 320404, email: sales.lakevictoria@laicohotels.com. Bars, restaurants, swimming pool (pay Ushs10,000- entrance fee), forex facilities. Renovated in 2008 to a high standard where wifi is now available throughout the hotel. Complimentary airport transfer services.
www.laico-lakevictoria.com

Logeerplaats:
overdag verblijven we in de namiddag in Hotel Lake Victoria te Entebbe.
Heel mooi hotel maar te duur om als extra nacht te nemen. Daarom verhuizen we die avond naar het eenvoudige hotel: Central Inn in Entebbe waar we tot 2 uur ’s nachts slapen.
Daarna brengen we de rest van de nacht door in de transfert ruimte op de luchthaven.
Overnachten: Central Inn – Entebbe.
http://www.centralinn.co.ug/