Dag 19 - Corcovado

Dag 19 – Vrijdag 21 maart 2014 – Van Puerto Jiménez naar Corcovado Nationaal Park

Afgelopen nacht hoorde ik het plots regenen buiten. Ik was zo opgelucht, want ik hoopte dat daardoor de kamer wat zou afkoelen. Maar dat gebeurde helemaal niet. Integendeel, het bleef hier snikheet. Ook buiten koelt het helemaal niets af. Een subtropisch klimaat noemen ze dit!
Ondanks de ‘versmachtende’ nacht, is het ontbijt hier wel in orde. Ik word verwend met veel fruit (iets wat ik niet allemaal kan opeten om extra buikloop te vermijden), daarna nog omelet & hesperolletjes. Ook lekkere broodjes, vers fruitsap, koffie, kortom… alles wat je maar wensen kan.

Om 5 uur deze ochtend kon je al opnieuw de papegaaien in de bomen horen kletsen. Je kan je al voorstellen, een groep van minimum zo’n 40 tal loro verde’s (Mealy Parrot – Loro verde – Amazona farinosa – 38 cm) ! Een enorm kabaal. Je zou denken dat ze ruzie maken, maar nee hoor, dat is hun manier van praten met elkaar. Er zijn er ook met een rood streepje op hun hoofd: Red-lored Parrot – Loro Frentirrojo – Amazona autumnalis – 34 cm.

Nu ik weet dat ik de volgende 2 dagen zonder elektriciteit en internet zal moeten doorbrengen, check ik om 5u30 toch eerst nog even al mijn emails. Ik had gezien dat er heel wat reacties gekomen waren op mijn reisverslagen, waar ik heel blij mee ben. De vorige dagen voelde ik me te slapjes, maar deze ochtend gaat het al wat beter en probeer ik zoveel mogelijk op ieder emailtje te antwoorden. Dus vrienden, scroll maar even terug als je het antwoordje wil lezen op jullie post…

Tegen 8 uur word ik verwacht aan het kantoortje van La Leona Lodge, net even buiten het dorp van Puerto Jiménez. Hier kan de huurwagen voor 2 dagen achtergelaten worden op privé terrein, dus dit zou in principe veilig moeten zijn. Ook kan je hier al een deel van je bagage achterlaten, daar het niet mogelijk zal zijn om later een zware valies mee te sleuren langs het strand. Vanaf hier wordt er verder gegaan met een taxi-jeep. Eigenlijk kan je er ook met je eigen auto geraken, vermits het natuurlijk wel een 4x4 jeep is. Je moet wel een aantal keren door een rivier rijden, maar daar het nu toch geen regenseizoen is, staat het water in de rivieren niet al te hoog en zou het dus met eigen wagen gelukt zijn. In het regenseizoen is dat niet mogelijk. Het is zelfs zo dat er minstens 20 dagen tijdens de maand september-oktober niet eens met de grote jeep van de La Leona Lodge kan gepasseerd worden. Dan hebben ze eventjes geen toeristen.

Ik ben wel blij dat ik met de taxi meekan want het is toch bijna 2 uurtjes rijden en de chauffeur Denis is een supervriendelijke man. Alhoewel zijn engels basic is, probeert hij onderweg toch heel dikwijls te stoppen en geeft hij uitleg over de dieren die er te zien zijn. Net buiten Puerto Jiménez, kom je aan het strand van Playa Platanares, een belangrijk nestgebied voor zeeschildpadden, wordt omgeven door een bos met veel wilde dieren. Voor de kust ligt een koraalrif waarin u kan snorkelen.

Onderweg komen we onder andere opnieuw een coati tegen, verder ook een prachtige Trogon vogel, deze keer was het een gele Trogon (Violaceous Trogon – Trogon Violaceo – Trogon violaceus – 23 cm). Ja er bestaan er met gele kleur, rode kleur, groene kleur etc…
Ik heb ook het geluk om een mooie White Hawk vogel op een boomtak te zien zitten. En verder zien we ook een boom vol met wel een 30 tal van die prachtige rode papegaaien, de Scarlet Macaw – Guacamayo Rojo – Ara macao – 84 cm. Daarna zie ik ook nog eens een hele familie apen (Mantled Howler Monkey – Mono congo – Alomatta polliata – 50 cm) die lui hangend en halfslapend in de bomen hangen. Ze hadden het duidelijk ook veel te warm bij deze hoge temperaturen. Hoe langer de rit duurt, hoe meer ik opnieuw hoofdpijn krijg. Mijn zonneslag is duidelijk nog niet volledig achter de rug. Het zal nog oppassen worden voor me.
Wegens de staat van de weg, die momenteel volledig droog ligt, doen we er uiteindelijk slechts 1,5 uur over. Onderweg passeren we nog een schooltje, maar daar het hier zo dun bevolkt is, is er slechts 1 lerares voor 2 schoolkinderen. Ook komen we terreinen tegen die allemaal opgekocht werden door Duitse families. Die zijn hier ‘farmers’ geworden en baten ook lodges uit, verder organiseren ze er yoga workshops in deze Sombrero Lodge. De meeste farmers & lodge uitbaters hier zijn wel Amerikanen. Dennis vertelt dat men vroeger in school verplicht was om spaans & frans te leren. Maar nu is het spaans en engels. Want wie in de toeristische sector wil werken, moet een mondje engels kunnen praten. Ook de vele Amerikaanse farmers die zich hier gevestigd hebben, willen dat hun landarbeiders engels kunnen praten.

De gronden hier in Corcovado zijn erg duur. Je moet dus echt wel rijk zijn om hier te investeren. Een terrein bijvoorbeeld die uitkomt tot aan het strand kost hier zo’n 1 miljoen dollar per hectare. De achterliggende gronden die niet grenzen aan het strand kosten 600.000 dollar per hectare. En uiteraard kun je hier niet ‘slechts’ 1 hectare kopen, hier zijn de meeste terreinen wel heel wat hectares groot. Een huisje daarentegen in Puerto Jiménez kost zo’n 100.000 à 200.000 dollar. Wat toch ook al heel veel geld is, een beetje dezelfde prijs zoals bij ons in Europa.

We passeren onderweg ook het piepkleine luchthaventje van Carate, waar je maximum met 5 passagiers kunt vliegen. Eens aangekomen aan het kantoortje van La Leona Lodge, wordt er gevraagd om de resterende bagage daar achter te laten. Die kun je niet meenemen over het strand, en zal binnen enkele uurtjes tegen 16 uur, als het laagwater is, achterna gebracht worden op een kar getrokken door een paard. We zijn met 4 toeristen en nemen hier afscheid van Denis. Hij zou zondagochtend graag de ochtendmis kunnen volgen en vraagt daarom of het mogelijk is om wat vroeger dan voorzien hier terug te staan op de afspraak. Om 7 uur in de ochtend, binnen 2 dagen dus…

Vanaf hier zou het nu een half uur stappen moeten zijn over het strand. Maar met deze zon ga ik dat niet aankunnen. Gelukkig heeft Denis uitgelegd dat er iets verder een trail is die de jungle ingaat, zodanig dat ik niet de ganse weg in de zon hoef te lopen. Wel is deze trail wat omhoog en omlaag, wat het wandeltochtje dan toch ook zwaar maakt. En het laatste stuk uiteindelijk moet ik toch terug het strand op. Och, wat moordend! Het lijkt me dat deze wandeling veel langer duurt dan een half uur!!! Ik voel me beetgenomen. Ik zal op de terugweg toch het uurwerk wel eens in de gaten houden of dit wel effektief klopt dat het slechts een half uur stappen was! Alhoewel het heel lastig is, moet ik wel zeggen dat je hier echt wel midden het paradijs terechtkomt. Terwijl je over het strand loopt, zie je hele rijen pelikanen net boven de branding overvliegen. Ook vliegen regelmatig van die prachtige rode papegaaien over het strand (de Scarlet Macaw – Guacamayo Rojo – Ara macao – 84 cm). Zo’n ara kan wel zo’n 90 jaar worden. Fantastische mooie vogels. Zoiets zie je meestal alleen maar in van die romantische amerikaanse films. Ik kan niet geloven dat ook ik hier loop. Eindelijk zie ik langs het strand een oplopend prachtig stuk groen gazon onder de palmbomen, daar is de La Leona Lodge in zicht!!!

En wie zie ik daar op het terras zitten? Luk & Ann, de nederlanders die ik enkele dagen geleden nog geholpen heb bij het uitlenen van mijn gsm toen ze al hun spulletjes gestolen waren op het strand. Ja, die zijn hier ook terechtgekomen. Wat een toeval. Direkt krijg ik een welkomstdrankje wat ik in één teug uitdrink, want ik voel me duidelijk oververhit. Mijn hoofdpijn is opnieuw ferm toegenomen en de eerste 10 minuten hoor ik hen wel praten maar begrijp ik bijna niets van de conversatie alsof ik een slag van de molen gekregen heb. Gelukkig gaat het binnen een half uurtje en na nog enkele frisse drankjes al snel weer beter met me. Een uurtje later mag ik al mijn voeten onder tafel schuiven voor het middagmaal en pas erna heb ik voor het eerst kracht om te gaan zien hoe mijn tent-lodge eruit ziet. Wel… die is… onbeschrijflijk mooi gelegen. Met een balkonnetje met uitzicht over de oceaan. Betoverend!!! Ik besef al direkt dat ik hier een paar mooie dagen zal beleven. De douche is volledig in openlucht en je kunt je dus wassen terwijl je uitkijkt over de palmbomen, de jungle en de oceaan. Het koude water doet even 5 minuutjes heel lekker maar daarna transpireer je weer net evenveel als ervoor en is het net alsof je niet gedoucht hebt. Ann & Luk zitten vol teken. Ze hadden er in Monteverde al opgelopen, maar hier is het door de vochtigheid nog veel erger. Ze vraagt me of ik haar kan helpen om met mijn teken-pincetje de teken bij haar te verwijderen. Maar o jee… deze teken zijn niet dezelfde zoals in Sicilie waar die groot en duidelijk zichtbaar zijn en gemakkelijk te grijpen zijn. Hier zijn dit piepkleine beestjes, bijna speldekopjes, je moet al goed controleren om ze te vinden. Het pincetje die ik bijheb is eigenlijk eentje die je gebruikt bij honden en katten en veel te groot voor deze minimeterbeestjes. Ik kan haar niet helpen. Ik hoop maar dat ik ook geen teken oploop, want die kunnen wel eens besmet zijn met de ziekte van Lymne. En die beestjes kruipen ook meestal op de meest onmogelijke plaatsen, dus het zal heel erg oppassen worden. Ik ben meer bang van teken dan van gevaarlijke slangen. Ik smeer me dan ook dubbel zo dik in met repellent (deet van minimum 50 %!!!), dat zou onder andere ook helpen om tekenbeten te voorkomen.

Rond 17 uur begint het plots wat te regenen. Ik ga me vlug in één van de vele hangmatten hier tussen de bomen installeren. Wat zalig om die grote regendruppels op mijn huid te voelen. Thuis in België haat ik het wanneer het regent, maar hier snak je naar wat water. Het duurt spijtig genoeg maar een 10 tal minuutjes en daarna voelt het even warm aan als ervoor. Een uurtje later is het hier donker, maar ze vertelden ons al dat ook hier de nacht niet 1 graad frisser wordt dan de dagtemperaturen. Dat beloofd voor deze nacht. Gelukkig zijn het volledig open tenten en ik hoop dan ook dat er toch een zeebriesje te voelen zal zijn.

Om 18 uur vertrekt een gids vanaf de lodge voor een avondwandeling van 2 uren richting een kreek hier iets verderop. (Prijs 25 dollar). Ik voel me nog te slapjes en beslis om niet mee te gaan. Slechts 1 reiziger gaat mee met de gids, namelijk een belg. Ja de belgen zijn hier toch blijkbaar de meest dappere krijgers. Onderweg zien ze een paar speciale slangen & ook veel soorten kikkertjes, paden en krabben. Drie dagen terug was het volle maan maar daar houdt de lokale bevolking hier niet van, want het zit dan namelijk zo dat er dan duizenden krabben vanaf de bergen naar beneden komen richting stranden. Overal waar je dan loopt zie je krabben en moet je dus heel goed oppassen waar je stapt. Je kan ze bijna niet vermijden. De bevolking komt er gek van, want ze komen zelfs je wc-papier oppeuzelen tijdens het uittocht.

Tijdens het avondmaal zit ik aan tafel met de 2 Nederlanders Ann & Luk, ook met 2 Duitsers die vroeger nog in Costa Rica gewoond hebben en dus veel te vertellen hebben. Verder maak ik nog kennis met 2 andere Duitsers uit Munchen en 2 Zwitsers uit Zurich waarvan eentje van Italiaanse afkomst is. Je kan dus al raden waarover we samen beginnen te kletsen! Ja… La Bella Italia, en al is zij uit Sardenië afkomstig, ook Sicilie komt regelmatig aan de beurt. Het klikt meteen met deze mensen Roy & Sabrina. Het wordt een gezellige avond bij kaarslicht. Ja want elektriciteit is er hier niet. Tegen 22 uur ga ik dan toch slapen want morgen is het weer vroeg opstaan als ik de ochtendwandeling in het Nationaal Park van Corcovado wil meemaken.

Tijdens de nacht moet ik wel nog een paar keer opstaan, en tijdens het toiletgebeuren (wat ook in openlucht is), wordt ik omringd door een aantal van die grote rode krabben. Bang zijn die helemaal niet en ze komen zelfs mijn richting uitgekrabbeld. Ik hou mijn schoen al klaar om ze tijdig uit mijn buurt te kunnen jagen. Ja hier is het normaal dat je ’s nachts padden en kikkers op je toilet ontmoet. De grote pad (common sapo) die aan de douche zit, ziet er ongevaarlijk uit, maar toch is hij giftig. Je mag hem zeker niet aanraken op zijn rug, want om zichzelf te beschermen kan hij gif afgeven waar een mens toch serieus ziek van zou worden. Wanneer een klein hondje zo’n pad aanvalt en het gif op zich krijgt, dan gaat het hondje er zelfs door sterven. De hele nacht is het ook zee aan het onwederen en hoor ik het ferm donderen en zie ik de bliksemschichten. Van dat zeebriesje waarop ik gehoopt had, heb ik wel niets gemerkt, het is alleen maar ‘warme hete lucht’ dat je hier voelt.

Hoe Peninsula de Osa verkennen?
De regenwouden van Corcovado liggen in het hart van het Osa-schiereiland. Hoewel het toerisme in het gebied bloeit, is reizen in het binnenland nog een uitdaging. Snelweg 245 volgt de oostelijke kust en een zijweg verbindt Rincon nu met Bahia Drake, maar het enige betrouwbare vervoer naar de westelijke kusten is per boot of klein vliegtuig. Er staan lodges langs de kust.

Ik moet wel lachen als men hier spreekt van snelwegen. Je moet weten dat je in Costa Rica op de meeste wegen meestal maximum 50 per uur kan rijden. Op een snelweg kan je tot 80 km per uur rijden. Aan ieder schooltje moet je jou snelheid minderen tot 25 km per uur, en politiecontroles staan graag verborgen opgesteld net na een schooltje. De snelheidsboetes die je hier kan verkrijgen zijn heel hoog. Betaal die nooit direkt aan de politie zelf, want velen onder hen zijn corrupt. Vraag om de boete te betalen in het politiekantoor of om die via je bank over te schrijven.
Betreffende die vliegtuigen… Op Bahia Drake is er een luchthaven, maar die vliegtuigen zijn bestemd voor maximum 12 personen. Ook op Carate (op slechts 3 km van La Leona) is er een luchthaven, maar daar zijn de vliegtuigen voor maximum 5 passagiers bestemd. Carate, de toegangspoort tot Corcovado, is bereikbaar per vliegtuig en via een ruig zandpad, welke ik genomen heb met privé chauffeur Dennis.

Logies: La Leona Lodge te Corcovado
http://www.laleonaecolodge.com/
Prachtige luxe-lodge-tenten met privé badkamer. Gelegen op het strand, onder de palmbomen. Op slechts 300 meter van de ingang van het Corcovado nationaal park. Geen elektriciteit & internet. Wel staan kaarsen klaar in de tent, dus zorg best dat je een aansteker bij je hebt. En natuurlijk je nachtlamp steeds bij je hebben.