Dag 12 - Rincon de la Vieja vulkaan

Dag 12 – Vrijdag 14 maart 2014 – Rincon de la Vieja vulkaan (dichtbij Liberia)

Vroeg gaan slapen gisteren, betekent dan ook dat ik vandaag opnieuw vroeg wakker werd want het is hier al heel vroeg licht en ik slaap graag met de gordijnen open. 5u30… ik heb dus nog een uurtje tijd om wat informatie te schrijven over vulkanen in het algemeen.

Extra info: Vulkanen in Costa Rica.
Costa Rica ligt in één van de seismisch meest actieve gebieden ter wereld. Het land heeft zeven actieve vulkanen en minstens zestig slapende of uitgedoofde vulkanen. Vulkanen ontstaan door schollentektoniek: de bewegingen tussen de schollen (platen) van de aardkorst, die op het magma (vloeibaar gesteente) in de mantel ‘drijven’. De meeste vulkanen komen voor op de breuklijn van de bewegende platen, waarbij het magma zich door spleten een uitweg omhoog zoekt. Costa Rica’s vulkanen liggen in het noordwesten en in het midden, 160-240 km landinwaarts ten opzichte van de breuklijn tussen de Cocos- en de Caribische plaat. De vulkanen zijn opgebouwd uit het zeer explosieve, silicaatrijke magma. De Volcan Arenal is de actiefste.

In de actieve periode van de Arenal zijn er met tussenpozen van enkele uren uitbarstingen te zien en kokende lava die langs de hellingen vloeit. De lava die uit de flank van de berg naar buiten komt, verschijnt als nuées ardentes (gloedwolken) – een hete lawine van gas, as en steen die naar beneden raast.
Rook en as komen met grote regelmaat bij actieve vulkanen, zoals de Volcan Arenal, naar buiten. Soms ziet u rokende blokken lava langs de berghelling rollen.
Costa Rica ligt op de Caribische plaat, waaronder de naar het oosten opkruipende Cocosplaat een breuklijn vormt. De enorme druk doet het gesteente smelten, de magma komt omhoog en vormt zo een vulkaan.

Om 6u30 is het tijd voor me om te gaan ontbijten, ja ik wil er vroeg bij zijn, want ook vandaag staat er weer veel op mijn programma. Eerst is het zo’n 18 km rijden over onverharde rijweg naar de ingang van het Rincon de la Vieja Nationaal park. Ik ben opgestaan vandaag met een stijve nek, wat toch wel wat pijnlijk is. En daar ik vandaag minimum 7 uren te stappen heb, en dat met 2 fotocamera’s en een rugzak, beslis ik toch maar om mijn allerzwaarste fototoestel, mijn Canon Eos 50 D reflexcamera op de kamer achter te laten. Al een heel stuk minder gewicht dus. Enkel mijn compactcamera Nikon neem ik mee. Ook mijn rugzak vul ik zo licht mogelijk, enkel mijn zwemgerief (want ik ga naar de watervallen), wat lichte snacks maar op het water rantsoeneer ik liever niet. Bij deze hitte is het noodzakelijk dat je altijd overal je flesjes water bij de hand hebt. Het is hier op dat vlak wel heel gemakkelijk, want je hoeft nooit water aan te kopen. Ieder hotel heeft gratis zijn watervullers staan, en daar hier over gans Costa Rica het water uit het kraantje zonder problemen gedronken kan worden, hoef ik me geen zorgen te maken en tank ik dagelijks van het kraantje bij. Ook bij het tanden poetsen is het niet zo’n moeilijk gedoe om met aangekochte flesjes te werken, nee gewoon van het kraantje net zoals thuis in Europa. Wat een luxe. Mijn meeste reizen elders is dit niet het geval.

Ik ben om 7u15 al uit de lodge vertrokken want het zou zo’n 45 minuutjes rijden zijn en het park gaat ten vroegste om 8 uur open. Ik rij er samen met een andere belg er naar toe. Veel putten onderweg, dus de 4x4 jeep komt hier wel goed van pas. Een stukje is over het privaat terrein van een Tico (=Costa Ricaan) en hij vraagt daarom 700 collones om over zijn grond te passeren. Ja die man heeft hier een terrein die veel geld opbrengt. Ik wil graag als eerste aan de ingang staan, om te vermijden dat ik midden een grote groep met toeristen terechtkom. De eerste wandeling zal zo’n 3 uren in beslag nemen en is met de bedoeling om de fumarolen van de Rincon de la Vieja te zien. De 2de wandeling naar de watervallen zou ook nog eens 4 uren stappen moeten zijn.

Ik ben ondertussen al heel goed geworden in het herkennen van de geluiden van de Toekan. En ja… ik heb geluk, ik ben nog maar 15 minuutjes aan het stappen en daar hoor ik het geluid al. Boven mij ontdek ik weeral eens 2 prachtexemplaren van toekans. Toch wel één van mijn geliefkoosde vogels hier, met al zijn mooie kleuren en prachtige grote lange bek. Ik ben nog maar pas bekomen van deze mooie ontdekking of ik kom plots een hele grote groep van kapucijnapen tegen. Ze zijn zeker wel met meer dan 20 tegelijk en heel actief. Ik ontdek in de bomen een gezinnetje: de vader, moeder en hun kleintje. Wat een pracht van een foto zal dat opleveren. Die ga ik jullie zeker en vast vanavond laten zien op het foto-album van mijn ‘Anna-on-Tour’ facebookpagina. Het is natuurlijk niet zeker dat dit zijn enige gezinnetje is van vader-aap, want deze Kapucijnapen bevruchten soms wel meerdere vrouwtjes. Zo schattig om te zien. Maar plots is het erg verschieten voor mijn medereiziger, want een tak hoog in de bomen breekt af en een Kapucijnaap komt zomaar uit de lucht naar beneden gevallen net voor zijn voeten. De aap was duidelijk nog erger geschrokken dan deze ‘onbevreesde Belg der belgen’ en vluchtte razendsnel terug de boomkruin in. Wat een spektakel hier. De meeste zijn druk bezig met het zoeken van deze rode sappige vruchten in de bomen. Soms wordt er ook wel eens ruzie gemaakt voor zo’n vruchtje en zitten ze dan achter elkaar in de bomen aan door van de ene tak naar de andere te springen. Vlakbij zijn de fumarolen erg aan het borrelen en dat zorgt ervoor dat het er wel erg stinkt, maar ook veroorzaakt dit enorme rookwolken, en dat maakt het soms moeilijk om mooie foto’s te nemen van de Kapucijnapen want het ontneemt het zicht.
Borrelende modderpoelen en fumarolen (stoomkraters), ontstaan door onderaardse opwarming van regenwater.
Een beetje later zie ik een groepje Spider Monkeys in de bomen zwieren. Ja dit zijn echte slingerapen.

Extra info over het Nationaal Park van Rincon de la Vieja:
De indrukwekkende vulkaan Rincon de la Vieja telt maar liefst negen kraters, waarvan alleen de Rincon de la Vieja-krater (1800 m) actief is. De hoogste krater is de Santa Maria (1900 m); de Von Seebach-krater is nu een zuurhoudend turquoise meer. Het park, opgericht in 1973, beschermt een gebied van 140 km². De oosthelling van de vulkaan is het hele jaar door nat; de westkant heeft een droog seizoen. Hier groeien bladverliezende bomen op de lagere hellingen en nevelwouden vlak onder het maanlandschap van de top. U kunt hier kapucijnapen, brulapen en slingerapen zien, miereneters, luiaards, rolstaartberen en meer dan 300 vogelsoorten, waaronder quetzals en drielelklokvogels. Het erwt-groene Lago Los Jilgueros wordt door tapirs bezocht. Het park biedt geweldige wandeltochten. De routes beginnen bij het parkkantoor, de 19de eeuwse Hacienda Santa Maria, en leiden langs modderpoelen, warme zwavelbronnen, watervallen en fumarolen. Het uitdagende 18 km lange pad langs de top is een rondwandeling van twee dagen. Op de top kunt u zelfs het Nicaragua-meer zien. Wandelaars moeten bij de parkwachterskantoren melden wanneer ze vertrekken en terugkomen. Het kantoor Santa Maria is vanuit Liberia te bereiken met de jeeptaxi. Vanhier leidt een pad naar het kantoor Las Pailas. Het droge seizoen van december tot april is de beste tijd om te komen.

Het laatste stuk van de eerste wandeling is niet meer door jungle gebied, waar ik beschermd was voor de zon, maar volledig in open terrein. De zon brandt dan ook fel op mijn huid. Al snel krijg ik het wat moeilijk, want de hele wandeling door was het klimmen en dalen. Overal grote boomwortels, dus het is uitkijken waar je stapt. Nu is het laatste gedeelte door eerder droog savannegebied. Ik probeer zoveel mogelijk te drinken onderweg, maar dit is voor mij moordend. Mijn energie daalt dan ook direkt naar zero. Ik begin daarom te twijfelen of het wel een goed idee is om daarna ook nog de wandeling van 4 uren naar de watervallen aan te vangen. Maar we zijn met 2 naar hier gekomen met de auto, dus zal er niets anders opzitten dan hier tot vanavond te blijven. Onderweg in de jungle had ik een belgisch koppel ontmoet (reeds het 2de tijdens gans deze reis). Wanneer ik hen terugzie op de parking, en merk dat ook zij niet langer blijven voor de volgende wandeling, vraag ik hen of ze eventueel richting Liberia uitmoeten. En ja, weer heb ik geluk, ze moeten nog een 3 tal uren rijden richting de Pacific kust en moeten dus voorbij Liberia. Ik vraag hen of ik met hen mee kan liften voor de eerste 18 km. Het is geen probleem, ik mag mee. Zo is het probleem van de gedeelde auto direkt opgelost. Onderweg is het nog fijn kletsen met Hanno & Anne uit het Leuvense. Het zijn fervente reizigers die al eens 1 jaar en eens 2 jaar aan één stuk door de wereld gereisd hebben. Graag zouden ze binnen 4 jaar voor een 5 jaar lange wereldreis vertrekken. We delen onze gegevens uit aan elkaar, en wie weet… ontmoet ik deze mensen ooit wel eens terug.

Goed aangekomen aan mijn lodge, ga ik me direkt verfrissen want ik voel me erg bezweet. Ik ben nog net op tijd om aan te schuiven aan het buffet van het restaurant. Daarna even bellen met het thuisfront, en daarna nog wat genieten van een wandeling naar de rivier. Ik eindig mijn namiddag relax aan het zwembad, waar ik het gezelschap krijg van een lieve franse oudere dame die me gans haar leven verteld.

Tegen de avond verneem ik dat het een goed idee was van me om de namiddagwandeling over te slaan. Bleek dat het opnieuw de hele tijd op en neer stappen was, maar dat volledig in volle zon. Dat zou me teveel geweest zijn. En morgen moet ik toch weer fit aan de dag kunnen beginnen want dan staat een 4 uren rit naar Monteverde op het programma. Monteverde is meestal een heel natte en ook wel koudere plaats, maar als ik naar de meteo op internet kijk, voorspellen ze voor de volgende 2 dagen minimum 30° C in Monteverde. Dat beloofd!

Logies: Canon de la Vieja Lodge te Liberia (Rincon de la Vieja)
http://www.thecanyonlodge.com/
Op 8 km over het stadje Liberia. Vlakbij de rivier.
Ideale lodge voor wie heel wat sportieve aktiviteiten wil ondernemen en op slechts 16 km van de Rincon de la Vieja vulkaan. Het eten is er lekker, maar minder mooi opgediend als in de vorige lodges. Het zwembad is heel mooi van ver, maar vind ik persoonlijk wat onverzorgd. Ook het domein doet mij een soort kampinggevoel geven. Maar voor de rest is er niets op te merken, de kamers zijn heel ruim en net.