Dag 5 - Relaxdag te Tortuguero

Dag 5 – Vrijdag 7 maart 2014 – Relaxdag te Tortuguero

Ondanks het feit dat ik vandaag een rustdagje wil invoeren en ik dus eens lang zou kunnen uitslapen, ben ik toch om 4 uur al wakker, ik probeer me nog even rustig te houden, maar uiteindelijk beslis ik dan toch maar om reeds om 5u15 op te staan. Het begint zelfs al lichtjes klaar te worden. Ik denk dat ik nog steeds wat last heb van een jetlag. Alles is nog rustig in de lodge, alleen het geluid van de vogels en af en toe het gebrul van de apen is hoorbaar. Deze brulapen (Howler Monkeys) zijn in de bomen de levende blad- en fruiteters. De mannetjes staan bekend om hun angstaanjagende gebrul. En dat geluid kun je tot mijlen ver horen.

Ik geniet een paar uurtjes van de rust & de mooie natuur rondom me. Tegen 7 uur is het tijd om te ontbijten, we worden hier verwend met alle soorten tropisch fruit, maar ook is er keuze voor een typisch Costa Ricaans ontbijt. Tico’s (=Costaricanen) kennen dezelfde eetgewoontes als de Europeanen, maar er zijn een paar verschillen. Het ‘desayuno’ (=ontbijt) bestaat uit ‘gallo pinto’ geserveerd met vers fruit en koffie verkeerd. De mannen drinken vaak een whisky bij hun ontbijt. (familie wees gerust… zelf doe ik dat niet). Gallo Pinto (=gebakken rijst met zwarte bonen) is het bekendste Costaricaanse gerecht. Het wordt meestal als ontbijt geserveerd met roerei en plakken Monteverde-kaas. Ook krijgen we iedere ochtend warme worstjes en lekkere dikke kleine pannekoekjes met honing (pan-cakes). Ook krijgen we iedere dag andere soorten fruitsappen van heel wat tropische fruitsoorten, vele ken ik niet eens van naam maar zijn wel superlekker. Wat een verwennerij! Ik ben echt blij dat ik hier 3 dagen in deze aangename mooie lodge verblijf.

Na het ontbijt neem ik afscheid van Ingrid & Tarek, het franse koppel uit Toulouse en van Emmanuel & Didier, de Zwitsers uit Geneve. Het is nog vroeg in de ochtend, maar toch schijnt de zon al hevig. Aan het zwembad, kies ik dan verstandigheidshalve om me niet in de zon te gaan neerploffen, maar trek ik me terug in de schaduw van de prachtige bomen die het domein hier afbakenen. Hier dichtbij het zwembad zitten er verschillende van die enorm grote leguanen (ik dacht zelfs dat het varanen zijn). Gisteren was er hier zelfs eentje in het zwembad terechtgekomen en probeerden ze hem er terug uit te drijven. Zo’n beest is wel een meter lang, dus niet gemakkelijk om die weg te jagen.

Alhoewel ik een rustdag voor ogen had, laat ik me toch verleiden om mee te gaan met een groepje andere toeristen die om 11u30 met de boot vertrekken naar een andere lodge ‘Evergreen’. Men kan daar namelijk een canopy tour maken. Deze tour duurt ongeveer 2 uur, 14 kabels, 11 platforms & enkele hangbruggen. Prijs 30 dollar. Ik hoor dat dit een heel gemakkelijk zip-line is, want de maximum hoogte is 16 meters. Wat wel al spektaculair is natuurlijk voor iemand die dit nog nooit gedaan heeft, maar ik heb in Laos ooit een weekje de jungle ingetrokken om daar te zippen aan de langste kabels en meer dan 150 meter hoog boven de grond. We sliepen dan ’s nachts ook op houten platforms heel hoog in de kruinen van de bomen. Deze hier in de Evergreen Lodge lijkt me iets te simpel. En mijn interesse om mee te komen met deze groep was eigenlijk omdat ik vernomen had dat er hier soms wel eens van die kleine rode kikkertjes te zien zijn in de tuin van dit hotel. Terwijl de anderen dus aan het zippen gaan, start ik mijn zoektocht. En ja ik heb geluk, tot een viertal keer vind ik deze toch wel heel piepkleine kikkertjes. Het is dan ook heel moeilijk om ze te fotograferen tussen de bladeren. Ze heten ‘Bluejeans Dart Frog’ en hebben hun naam niet gestolen, want hun poten hebben een jeanskleur, hun buik/rug/kop is donker rood. Ze zijn maximum 2,5 cm groot.

Op mijn zoektocht zie ik ook een hele grote kaaiman in het water liggen en enkele prachtige rivierschildpadden. Verder nog enkele kolibries in de bloementuin van de lodge en 2 hele grote felblauwe krabben. Maar toen ik hen wou fotograferen, vluchten ze snel hun holletje in. Tevreden van mijn boottochtje naar Evergreen, keer ik om 14 uur terug. De maag rammelt, dus tijd om me terug te laten verwennen met een lekkere maaltijd. Ik kies opnieuw voor vis, deze keer ‘Corvinho vis’, één of andere zeevis.

Na het middagmaal ga ik nu echt relaxen en ga wat zwemmen in het warme water van het gezellige zwembad. En daarna wat zonnen terwijl ik mijn reisverslagen schrijf. Morgen staat een lange reisdag op mijn programma, dus doet het deugd om nu toch even wat rustig aan te doen.

Logies: Aninga Lodge te Tortuguero (Hotel & Spa)
www.aningalodgetortuguero.com
info@aningalodgetortuguero.com
Tel. (506) 2222-6840
Ligt aan de laguna van de Tortuguero rivier en tegenover de landstrook die aan de Caraïbische Zee grenst. Men kan vanaf hier per boot naar het dorp (ca 10 min.).

Aninga Lodge was voor mij een schitterende lodge, veel kleinschaliger dan vele andere hier in de buurt. In de keuken werken ze met een top-chef, iedere dag was het eten als in een gastronomisch restaurant, alles lekker gekruid, schitterende desserts, zalige vruchtensapjes. De eigenaars en het personeel waren allen heel vriendelijk en behandelen je niet als een nummer. Een gezellige bar aan het water met dagelijks mooie salsa & bachata muziek. Had dit een 5-tal jaren geleden geweest, dan had ik waarschijnlijk iedere dag willen komen dansen. Ja, Aninga zou ik aan iedereen sterk aanraden.